چاپ

آریا بانو - غزل شماره 303 حافظ پس از گذشت دو سال از زمان تبعید شاعر به یزد و هنگام دریافت نامه‌هایی از طرف شاه شجاع و تورانشاه سروده شده است. این غزل ملمع است یعنی تعدادی مصراع‌ها عربی و تعدادی فارسی هستند. حافظ می‌گوید بوی خوش دوستی را شنیدم و درخشش و روشنایی وصال را تماشا کردم. ای باد شمال، بیا تا خود را فدای بوی خوش تو کنم.

سرویس فرهنگ و هنر
شَمَمتُ روحَ وِدادٍ و شِمتُ برقَ وصال
بیا که بوی تو را میرم ای نسیم شمال
اَحادیاً بجمالِ الحبیبِ قِف وانزِل
که نیست صبر جمیلم ز اشتیاق جمال
حکایت شب هجران فروگذاشته به
به شکر آن که برافکند پرده روز وصال
بیا که پردهٔ گلریز هفت خانه چشم
کشیده‌ایم به تحریر کارگاه خیال
چو یار بر سر صلح است و عذر می‌طلبد
توان گذشت ز جور رقیب در همه حال
به جز خیال دهان تو نیست در دل تنگ
که کس مباد چو من در پی خیال محال
قتیل عشق تو شد حافظ غریب ولی
به خاک ما گذری کن که خون مات حلال
〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰
تعبیر فال حافظ شما
افسوس و پشیمانی در مورد اتفاقات گذشته هیچ سودی برای تو نخواهد داشت، به شرط آنکه بتوانی از آن‌ها درس بگیری و عیب‌های خود را برطرف کنی. با دوستانت یکدل و صادق باش.
〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰
شاهد فال:
غزل شماره 304 - دارای جهان نصرت دین خسرو کامل