آریا بانو - غزل شماره 369 حافظ نامه‌ای است که شاعر برای شاه شجاع در زمان دلخوری از وی نوشته است. معمولاً حافظ در
پرده کنایه سخن می‌گوید اما این غزل بسیار صریح است. شاعر می‌گوید از ممدوح انتظار کمک و یاری داشتم اما دریغا که این فکری اشتباه بود. همچنین به امید آنکه درخت دوستی میوه‌ای بدهد، در ضمیر جان و مزرعه دل بذر دوستی را کاشتم.
سرویس فرهنگ و هنر
ما ز یاران
چشم یاری داشتیم
خود غلط بود آنچه ما پنداشتیم
تا درخت دوستی بر کی دهد
حالیا رفتیم و تخمی کاشتیم
گفت و گو آیین درویشی نبود
ور نه با تو ماجراها داشتیم
شیوهٔ چشمت فریب جنگ داشت
ما غلط کردیم و صلح انگاشتیم
گلبن حسنت نه خود شد دلفروز
ما دم همت بر او بگماشتیم
نکته‌ها رفت و شکایت کس نکرد
جانب حرمت فرونگذاشتیم
گفت خود دادی به ما دل حافظا
ما محصل بر کسی نگماشتیم
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰
تعبیر فال حافظ شما
در انتخاب اطرافیانت اشتباه کرده‌ای، کسانی که به آن‌ها اطمینان پیدا کرده بودی یاور تو در راه زندگی نبودند. بهتر است به توانایی‌های خود تکیه کنی و دوباره از اول با احتیاط و تعمق شروع کنی تا به نتیجه مطلوب خودت برسی.
〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰
شاهد فال:
غزل شماره 370 - صلاح از ما چه می‌جویی که مستان را صلا گفتیم
http://www.banounews.ir/fa/News/108145/غزل-شماره-369-حافظ--ما-ز-یاران-چشم-یاری-داشتیم