چاپ

آریا بانو - تهران- «سرای نور» خانه ای است که ١٧ نوجوان کارتن خواب رهایی یافته از اعتیاد که کمتر از 18 سال سن دارند، در آن زندگی می کنند و هیجان بازی فوتبال تیم ملی ایران در مقابل ژاپن در فضای آن طنین انداخته است.

به گزارش خبرنگار اجتماعی ایرنا، دیدار ایران و ژاپن روز دوشنبه در مرحله نیمه نهایی جام ملت‌های آسیا 2019، در ورزشگاه «هزاع بن زائد» شهر العین امارات متحده عربی برگزار می شود، اما همه ایرانی ها هر جا که باشند مشتاقانه بازی را دنبال می کنند.
تماشای بازی فوتبال آن هم دسته جمعی و در میان نوجوانان پسر که پر از شور و اشتیاق فوتبالی هستند، بسیار نشاط آور است.
اهالی سرای نور آماده هستند تا بازی تیم ملی آغاز شود. بادکنک های سبز و سفید و قرمز، عینک‌هایی به رنگ پرچم ایران، چهره هایی که با پرچم ایران آراسته شده است و صدای بلند تلویزیون در سالن آمفی تئاتر همه اهالی خانه را به قسمت سالن اجتماعات فرا می خواند.
فضای خانه بسیار شلوغ است و پسرها با استرس و هیجان و لبریز از امید برای موفقیت تیم ملی پای تلویزیون می نشینند. صدای بوق فوتبالی هم به گوش می رسد؛ صدا به صدا نمی رسد و همه در حال حدس زدن نتیجه بازی هستند، البته همه با قدرت به پیروزی تیم ملی ایران اذعان دارند.
اکبر رجبی مشهود، مدیر عامل جمعیت طلوع بی نشان ها است که همه او را عمو اکبر صدا می زنند، او می گوید: ایران قطعا دو تا گل می زند و می برد.
یکی از بچه های نور می گوید ما همه بازیکنان ایران هستیم. دیگری می گوید مطمئنا می بریم. یکی در جمع از عمو اکبر می پرسد، اگر ببریم چطور جشن بگیریم.
عمو اکبر که از همه بیشتر هیجان دارد، همه بچه ها را در سالن جمع می کند.
امشب به بهانه بازی فوتبال، مهمان هایی هم به خانه نور آمده اند؛ گویی می خواهند شادی دیدن فوتبال دسته جمعی را با هم تجربه کنند؛ دست پر هم آمده اند، اغلب تنقلات همراه دارند تا به شیوه مرسوم فوتبالی ها بازی را با تنقلات ببینند.
مسئولان سرای نور در سینی بزرگ، بسته های تخمه آفتابگردان را بین جمعیت تماشاگران توزیع می کنند. بازی که شروع می شود همه میخکوب می شوند، فضای سالن با صدای شکستن و بوی تخمه در هم می آمیزد.
اندک اندک به جمعیت سالن افزوده می شود.
ضربه خطرناک تیم ژاپن و شیرجه علیرضا بیرانوند باعث می‌شود تا همه افراد حاضر در سالن از اینکه خطر رفع شد، آهی بکشند و عمو اکبر می گوید: الان دیگر وقت گل ایران است همه آماده باشید.
کم کم هیجان ها بیشتر می شود، تا اینکه موقعیت گل برای ایران توسط سردار آزمون هم به ثمر نمی رسد.
فقط ١٠ دقیقه تا پایان نیمه اول باقی مانده است نتیجه صفر ، صفر است. همچنان همه مطمئن و امیدوار به تماشای مسابقه ادامه می دهند. با سینی پر از بسته های پفیلا از همه پذیرایی می شود. نیمه اول بدون گل به پایان می رسد.
در فاصله بین دو نیمه افرادی که از کشیدن پرچم ایران روی دست و صورت جا مانده بودند با همکاری دوستانشان آماده شدند.
پذیرایی گرم اهالی نور همچنان ادامه دارد این بار به همه تماشاگران پفک می دهند.
با اولین گل ژاپن همه هرچند ناراحت شدند، اما بازهم امید به ادامه بازی دارند؛ عمو اکبر به بچه ها می گوید همه با هم انرژی مثبت بفرستید و باور داشته باشید که خیلی زود گل جبرانی را بزنیم؛ با این جمله همه هورا کشیدند و فریاد ایران ایران سر دادند.
بعد از مدت کوتاهی ژاپنی ها توانستند با پنالتی گل دیگری بزنند؛ گویی این نتیجه مورد قبول هیچ کس نیست و سالن ساکت می شود. بعد از آن هم گل سوم.
بازی تمام می شود، نتیجه دلخواه نیست اما اهالی طلوع با تشویق ممتد تیم ملی ایران بر این باورند که شکست ها در طول زندگی باعث قوی تر شدن می شود و همواره باید امید داشت و به سوی نور و روشنی پیش رفت.
گزارش از حنانه شفیعی
*٣٢٢٩*1193