آریا بانو - مهدی بوستانی شهربابکی معتقد است حرکتی که گروه هنر و تجربه برای اکران فیلمهای کوتاه انجام داده خوب است، اما باز هم جوابگوی سیل عظیم فیلمهایی که ساخته میشود نخواهد بود.
سرویس سینمایی هنرآنلاین : مهدی بوستانی شهربابکی کارگردان
فیلم "درس" است که این روزها همراه با چهار
فیلم کوتاه دیگر در گروه "هنر و تجربه" در حال اکران است.
او در گفتوگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره این اثر بیان کرد: فیلمنامه این
فیلم پس از فراخوان حوزه هنری در مورد ساخت
فیلم کوتاه با موضوع خرمشهر شکل گرفت. ایده اولیه و تجربی حفظ یک مکان ثابت که قصه را در مقاطع مختلف زمانی در آن مکان را ببینیم از قبل داشتم و دیدم بستر مناسبی برای نشان دادن دوران جنگ در دل شهر خرمشهر است. به مکانهای مختلفی فکر کردم، به عنوان نمونه به یک اتاق در یک بیمارستان یا یک مغازه اغذیه فروشی و... اما در نهایت احساس کردم کلاس درس بهترین گزینه خواهد بود. اولا به دلیل اینکه میتواند کاربریهای مختلفی در مقاطع متفاوت پیدا کند. مهمتر از آن به لحاظ معنایی یک جایی است که آماده میشود برای شروع سال تحصیلی، اما بخاطر وقوع یک جنگ، سالهای سال این اتفاق نمیافتد و سال تحصیلی شروع نمیشود و پس از گذشت چند سال که دقیقا نمیدانیم چقدر است کلاس درس برقرار میشود.
وی در پاسخ به این سوال که سختترین و مهمترین بخش این
فیلم مربوط به کدام بخش است، گفت: بخشی که مربوط به سلاح، جلوههای ویژه و... میشد. تصمیم من این بود که حتما
فیلم را در لوکیشن واقعی بسازم علی رغم اینکه هرکسی فیلمنامه را میخواند حتی مدیرانی که تصویب کرده بودند میگفتند چرا حتما باید در آبادان و خرمشهر ساخته شود همین جا در
تهران میتواند ساخته شود، اما به شخصه میخواستم چهره بازیگران، لهجهها و... واقعی و طبیعی باشد. احساس کردم در
تهران نمیتوانم به اهدافم برسم بخصوص آفتاب سوختگی چهرهها و ... به هرحال پیدا کردن یک جمع حدود چهل نفره خوزستانی در
تهران از سنین مختلف غیر ممکن میشد. همه سختیها را به جان خریدم به این قیمت که در آبادان خرمشهر و یا آن منطقه کار کنیم ولی اینکه مسئول جلوههای ویژه ما حتما باید زیرمجموعه انجمن جلوههای ویژه میبود و برای صدور مجوز کار جنگی، با شخصی که قرار بود آنجا با ما در این زمینه همکاری کند و جزء لیست انجمن در
تهران نبود موافقت نمیکردند، کار را سختتر کرد. از سویی اعضاء انجمن در تهران، رقم شان آنقدر بالا بود که با بودجه
فیلم کوتاه نمیتوانستم زیر بارش بروم؛ بنابراین به جایی که در
تهران باید مجوز صادر می کردند تعهد دادم هیچگونه انفجار و تیراندازی در
فیلم نیست و مسئولیتش با خودم است که در نهایت با همه دشواریها مجوز صادر شد.
این کارگردان در ادامه درباره تاثیر اکران فیلمهای کوتاه در بخش هنر و تجربه و دیده شدن آنها اظهار کرد: اینکه بستر اکران فیلمهای کوتاه فراهم شود قطعا خوب است اما اینکه کجا، مسئله مقدورات و شرایط است. همه جای دنیا تلویزیون و برنامههای مختلف تلویزیونی جایگاه مناسبی برای ارائه فیلمهای کوتاه و مستند دارند که متاسفانه در کشور ما تلویزیون اصلا توجهی به این بخش ندارد و مستندهایی که پخش میکند از تولیدات خودش است و میتوان گفت میزان پخش
فیلم کوتاه در تلویزیون تقریبا صفر است، مگر اینکه در قالب برنامه
فیلم کوتاهی نمایش داده شود آن هم بدون حق کپی رایت و بدون پرداخت حق مولف و کاملا مجانی. به همین دلیل باید گفت
فیلم کوتاه امکان بزرگی است که مغفول مانده است. حرکتی که گروه هنر و تجربه برای اکران فیلمهای کوتاه انجام داده خوب است و امیدواریم گستردهتر پیش برود اما باز هم جوابگوی این سیل عظیم فیلمهایی که ساخته میشود و حتی فیلمهای خوبی که جایزه هم میگیرند نخواهد بود. بنابراین بیشتر در حد آرزو و دعا میماند که شرایط خوب و یکسان برای فیلمهای کوتاه فراهم شود.
وی درباره سایر فعالیتهای خود نیز توضیح داد: پس از
فیلم " درس " تا بدین لحظه حدود شش
فیلم کوتاه و مستند و انیمیشن کار کردهام. در حال حاضر نیز تنها
چشم اندازی که ممکن است محقق شود باز
فیلم کوتاه، مستند و انیمیشن خواهد بود. دو سه سال است که دوباره برای یک فیلمنامه سینمایی توافقاتی شده است که فارابی پنجاه درصد حمایت را انجام دهد اما از آنجا که کار سنگین است و بودجه زیادی میخواهد هنوز در یافتن شریک سرمایه گذار اتفاقی رقم نخورده است؛ بنابراین تولید
فیلم سینمایی را نزدیک و شدنی نمیبینم و خیلی هم مهم نیست چون حاضر نیستم تحت هر شرایطی
فیلم بلندم را بسازم. اگر شرایط حداقلی ایدهال فراهم نشود این کار را نمیکنم چرا که نتیجه کار مهم است و به هر شرایطی نمیشود تن داد.
وی در خاتمه به بیان مسائل و مشکلات اجتماعی در آثارش اشاره کرده و گفت: من فیلمساز اجتماعی هستم و در کارنامهام ساخت بیش از 20
فیلم کوتاه و مستند و انیمیشنی میبینیم که وجه غالب آنها اجتماعی است. اصولا فیلمسازی برای من به صرف فیلمسازی هیجان انگیز نیست.
فیلم ساختن را به عنوان یک رسانهای که رسالت اجتماعی برای خودش قائل است میپسندم؛ یعنی
فیلم باید کارکرد اجتماعی پیدا کند. حالا اینکه متاسفانه فیلمهای کوتاه و مستند خوب دیده نمیشود تا تاثیرگذاری اجتماعی داشته باشد، به کنار اما من به عنوان مولف و تولید کننده این دغدغه را دارم که فیلمی که میسازم چه حرفی برای
اجتماع دارد، چه مسئلهای از جامعه را زیر ذره بین میبرد تا بتواند توجهها و نگاهها را به آن جلب کند. اعتقاد ندارم وظیفه یک
فیلم درمان درد است ولی اگر بتواند کورسویی از این توقع را برآورده کند بسیار خوب خواهد بود، اما عموما نمیتوان این انتظار را از
فیلم و فیلمساز داشت. مسائل اجتماعی دغدغه اول و اصلی و احتمالا همیشگی من خواهد بود اما اینکه شکل بیانی آن به چه نحو و در چه قالبی باشد فرق میکند، یک موضوعی میطلبد مستند باشد، یک موضوعی داستانی سینمایی یا کوتاه و یک موضوعی، انیمیشن.
http://www.banounews.ir/fa/News/143124/فیلم-کوتاه-مغفول-مانده-است---مهدی-بوستانی-شهربابکی-از-"درس"-میگوید