چاپ

بانو نيوز -

اخبار فرهنگي,خبرهاي فرهنگي, نجفيان

بازيگر فيلم "زير سقف دودي" گفت: من ده سال در مجله فيلم، ستون طنز مي نوشتم و بعدها به دليل همين ابتذال ها از سينما فاصله گرفتم. گاهي شايد به خاطر هزينه هاي زندگي مجبور بازي در برخي نقش ها شدم اما همواره سعي کردم راهي درست را انتخاب کنم.
رسول نجفيان بازيگر سينما، تئاتر و تلويزيون که هم‌اکنون فيلم سينمايي "زير سقف دودي" را در چرخه اکران دارد در گفت‌وگو با ميزان، درخصوص رواج ساخت آثار مبتذل در سينماي ايران گفت: اينکه فيلم هاي کمدي مبتذل ساخته مي‌شود و مردم از آن استقبال مي‌کنند بايد به عنوان يک آسيب اجتماعي مورد بررسي قرار گيرد. وقتي فضاي هنر باز باشد و هر شخص تفکرات خود را ارائه دهد اين چنين آثاري هم ساخته مي‌شوند اما تجربه نشان داده با گذشت زمان آن چيز که مي‌ماند آثار مبتذل نيستند.

وي سينماي ايران را به بازار تشبيه کرد و افزود: در مکتب بازاري همه بر اساس تقاضا کالا ارائه مي‌دهند و متاسفانه سينما هم اينطور شده است.

بازيگر زير سقف دودي در همين راستا ادامه داد: چند وقت پيش به تماشاي نمايشي از آثار "اوژن يونسکو" نشستم و در کمال تعجب متوجه شدم که برخي در اين نمايش مورد استهزا قرار داده شدند و به زور اين اتفاق مخاطب به خنده وادار مي‌شد در صورتي که در متن اصلي اثر هيچ ربطي به اين اتفاقات وجود نداشت و اين کار صرفاً براي خنداندن بود. وقتي مردم از اين آثار استقبال مي‌کنند در نتيجه اين بهل بشو اتفاق مي‌افتد زيرا هنر بازتاب جامعه است.

وي فروش بالاي فيلم "گشت 2" را بازتاب مشکلي اجتماعي دانست و عنوان کرد: شما فکر مي کنيد گشت ارشاد چرا فروش مي‌کند، زيرا بسياري از اقشار جامعه در آن مسخره و تحقير مي‌شوند و مردم به آنها مي‌خندند. اين اتفاق را نبايد چندان عجيب باشد چون از کوزه همان برون تراود که در اوست.

بازيگر سريال "مرد هزار چهره" با تاکيد بر ساخت آثار ماندگار در سينماي ايران تاکيد کرد: همه اين نوع آثار ساخته مي‌شوند و شايد ميلياردها تومان بفروشند اما بعدها آن آثاري در ياد مي‌مانند که داراي محتوا و مفهوم باشند. من نگاهم اين است که فيلم‌هاي ضروري و مهم در ذهن جامعه مي‌ماند و فيلم‌هاي بي ارزش سريعاً از ذهن خارج مي‌شود.

نجفيان با اشاره به برخي مشکلات براي حضور خودش در عرصه سينما خاطرنشان کرد: سابقه شخص بنده در سينما بسيار بيشتر از عرصه‌هاي ديگر است. من ده سال در مجله فيلم، ستون طنز مي نوشتم و بعدها به دليل همين ابتذال ها از سينما فاصله گرفتم. گاهي شايد به خاطر هزينه هاي زندگي مجبور بازي در برخي نقش ها شدم اما همواره سعي کردم راهي درست را انتخاب کنم.