چاپ

بانو نيوز - تحليل ميداني طلاق در کشور ما نشان مي‌دهد که به هر ميزان افراد و خانواده‌ها با سبک زندگي غربي و فرهنگ منحط ليبراليسم انس بيشتري مي‌گيرند، به همان ميزان ارزش و اصالت خانواده کم مي شود.

به گزارش خبرگزاري مهر، حجت الاسلام والمسلمين دکتر احمد حسين شريفي، استاد مؤسسه آموزشي و پژوهشي امام خميني(ره) در يادداشتي به مسئله فروپاشي خانواده پرداخت که در ادامه مي آيد:
اغلب کارشناسان وقتي مي‌خواهند دلايل و عوامل اصلي شيوع طلاق در کشور را برشمارند عموماً بر عواملي مثل اعتياد، فقر، بي‌کاري، کم سوادي و امثال آن تأکيد مي‌کنند.
اما واقعيت‌هاي آماري چيزي ديگر را نيز نشان مي‌دهد. بيشترين درصد طلاق در کشور مربوط به شهرهاي پيشرفته و بزرگي مثل تهران، کرج، اصفهان، شيراز، مشهد، آذربايجان‌هاي شرقي و غربي، مازندران و گيلان است؛ آن هم مربوط به خانواده‌هاي مرفه و سرمايه‌دار است!
في المثل در سال گذشته ميزان طلاق در شمال تهران، به عنوان نماد سرمايه‌داري و مدرنيته در ايران، بيش از 50 درصد بوده است! اين در حالي است که اين آمار در استان‌هاي محرومي مثل هرمزگان، کهکيلويه و بويراحمد، سيستان و بلوچستان، خراسان جنوبي، چهارمحال و بختياري، ايلام و شهرهاي مذهبي و داراي سنت‌هاي اصيل مثل قم، يزد، زنجان و سمنان حدود از 15 درصد است.
اين يعني، يکي از مهم‌ترين عوامل فروپاشي نظام خانواده در ايران، غرب‌گرايي و لذت‌گرايي لجام‌گسيخته غربي است.
تحليل ميداني طلاق در کشور ما نشان مي‌دهد که به هر ميزان افراد و خانواده‌ها (از طريق فضاي مجازي، موسيقي‌هاي مبتذل، شبکه‌هاي ماهواره‌اي‌، فيلم‌ها و سريال‌ها، مدها و مدل‌ها و …) با سبک زندگي غربي و فرهنگ منحط ليبراليسم انس بيشتري مي‌گيرند، به همان ميزان ارزش و اصالت خانواده در ميان آنها کم‌رنگ‌تر مي‌شود.
به اعتقاد بنده (که البته حاصل سال‌ها مطالعه در فلسفه و فرهنگ ليبراليسم است)، فرهنگ غرب، فرهنگي خانواده‌ستيز و عفت‌سوز است؛ در نتيجه به ميزان دلبستگي به اين فرهنگ، دلبستگي به خانواده و حيا و عفت کم‌رنگ‌ شده و طلاق و فروپاشي خانواده بيشتر مي‌شود.
يکي از مهم‌ترين راه‌هاي حفظ کانون گرم خانواده (که ارزشمندترين بناي اسلامي معرفي شده است)، حفظ سنت‌هاي اصيل و تقيد به ارزش‌هاي اسلامي و بستن راه‌هاي نفوذ فرهنگ غرب بر روي خود و ساير اعضاي خانواده است.
جنگ عليه خانواده
فرهنگ غرب، يعني فرهنگ ليبراليسم، عليرغم همه‌ تبليغات فريبنده‌اي که دارد، يک فرهنگ زن‌ستيز، خشونت‌طلب، و خانواده‌ستيز است. (مطالعه کتاب جنگ عليه خانواده، ويليام گاردنر، ترجمه معصومه محمدي را در اين زمينه توصيه مي‌کنم)
براي اثبات اين مدعا مي‌توان ده‌ها دليل اقامه کرد؛ اما توجه به آمار زير، مي‌تواند خيلي از حقايق را روشن کند. بر اساس، آماري که چند سال قبل منتشر شد، فقط در ايالات متحده امريکا، يعني مهد ليبراليسم:
در هر روز 1872 زن و در هر سال بيش از 638 هزار زن مورد تجاوز به عنف قرار مي‌گيرند! [http://classes.dma.ucla.edu/winter05/154b/anti_violence.pd] اين در حالي است که براساس گزارشي که «شبکه ملي بررسي تجاوز، آزار و زناي با محارم» ارائه داده است، قريب به 60 درصد از تجاوزات جنسي هرگز به پليس گزارش نمي‌شود. که اگر اين تعداد هم ضميمه شود، سالانه قريب به 2 ميليون زن فقط در آمريکا، مورد تجاوز به عنف قرار مي‌گيرند.
بر اساس گزارش «سازمان مبارزه با خشونت»، در هر 9 ثانيه يک زن آمريکايي مورد ضرب و شتم قرار مي‌گيرد. و طبق برخي از گزارش‌هاي ديگر، روزانه بيش از 3 زن آمريکايي به دست شوهران خود کشته مي‌شوند.
جنگ عليه خانواده يکي از کارکردها و اهداف اصلي شبکه‌هاي ماهواره‌اي، يعني بازوهاي رسانه‌اي ليبراليسم، است. به همين دليل، بي‌بند و باري، روابط بي‌قيد و بند جنسي، ازدواج‌گريزي و شورش عليه خانواده در سراسر جهان با ميزان ارتباط با ماهواره‌ها همبستگي دارد.
ساده‌ترين و نخستين راه مبارزه با اين فرهنگ و نجات از آن: «دوري از شبکه‌هاي ماهواره‌اي» است.
دکترين قورباغه‌ و اضمحلال «خانواده» در ايران
رابرت مرداک، مدير شبکه فارسي‌وان، مي‌گويد: «برنامه ما آن است که با غيرت‌زدايي و عفت‌سوزي، در ميان مردان و زنان ايراني، از طريق راه‌اندازي شبکه‌هاي ماهواره‌اي و فيلم‌ها و سريال‌هاي هنجارشکن، تا سال 2020 کاري کنيم که مردهاي ايراني خودشان زن‌هايشان را براي نمايش دادن از خانه بيرون بفرستند»!
در برابر اين سؤال که مگر غيرت مردان و عفت زنان ايراني اجازه چنين کاري را مي‌دهد؟ ضمن توسعه دکترين قورباغه(Frog Strategy)، که معلوماً در مناسبات سياسي، نظامي و امنيتي به کار گرفته مي‌شود، به عرصه فرهنگي و اخلاقي، مي‌گويد:
«وقتي در آب صد درجه يک قورباغه را بيندازي يک دفعه بيرون مي‌پرد، … اما وقتي آن را در آب خنک بيندازي، برايش خيلي خوب است و وقتي آرام‌آرام آب جوش بيايد، قورباغه با اينکه گرمش است و مي‌خواهد بيرون بپرد اما ديگر تواني براي بيرون پريدن ندارد.»
چه بايد کرد؟
کمترين کاري که من و تو مي‌توانيم انجام دهيم اين است که درون اين آب ولرم وارد نشويم؛ به اين صورت که:
1٫ ماهواره‌ها را از محيط خانه خود دور کنيم؛
2٫ از موسيقي‌هاي هنجارشکني که به قصد غيرت‌زدايي و عفت‌سوزي ساخته مي‌شوند، پرهيز نماييم؛
3٫ سنت‌هاي اسلامي و ايراني خود را در حوزه روابط خانوادگي از دست ندهيم.