آریا بانو -
نکاتی که برای زندگی بهتر باید بدانیم
١٤٥
٠
آرمان امروز / همه ما گاهی سرکى در گذشته مى کشیم و حتما موضوعى براى افسوس خوردن پیدا مى کنیم که بگوییم، اگر این کار را نکرده بودم، زندگى الان وضعیت بهترى داشت و هزاران اما و اگر دیگر که هیچ‌کدام تغییر مثبتى در وضعیت فعلى ما ایجاد نخواهند کرد. چه باید کرد؟ آنها که مسئولیت کارها و کم کارى هایشان را مى پذیرند، جواب خوبى براى این سوال دارند. آنها مى گویند: از همه آنها چیز یاد گرفته ایم و این حداقل نتیجه مثبتى است که مى‌توان از هرکارى گرفت. چه کسى مى تواند ادعا کند که یادگرفتن بیهوده است؟
من چیزى به دست نیاورده ام، وقتم تلف شده، هیچ احساس رضایتى از گذشته ندارم، کاملا از اتفاقاتى که افتاده ناامیدم و... و نهایتا هرکسى این جملات را بشنود خواهد گفت شما از گذشته احساس پشیمانى و افسوس مى کنید. کسى که با پشیمانى زندگى مى کند همواره به این موضوع فکر مى کند که چه کارهایى را مى توانست به شکل متفاوتى انجام دهد. البته باید بدانید که شما با این احساس، در دنیا تنها نیستید و همیشه براى همه، مواردى پیش می آید که از آنچه انجام شده پشیمان باشند. در واقع مقدار مشخصى از این پشیمانى
سالم و مفید است. خوب است که گه گاه نگاهى به گذشته بیندازیم و با ارزیابى آنچه انجام داده ایم راه آینده را انتخاب کنیم. اما این حس وقتى که به‌طور مداوم مسائل کوچک را تبدیل به مشکلات بزرگ و غیرقابل حل مى کند مساله ساز مى شود. در واقع در این شرایط ،افراد خودشان و شرایط اطراف را بسیار جدى‌تر از آنچه هست مى گیرند و اگر این وضع ادامه پیدا کند، زمینه ساز افسردگى خفیف خواهد شد. همه ما از اشتباهاتمان پشیمان مى‌شویم، اما نباید اجازه داد این پشیمانى اجازه فعالیت بیشتر را از ما بگیرد. در واقع نباید اجازه داد حس پشیمانى کنترل زندگى ما را به دست بگیرد.
وقتى تصمیم به انجام کارى مى گیریم، بزرگترین لطفى که مىتوانیم در حق خودمان کنیم این است که وقت و انرژى و تمرکزمان را صرفا متوجه انجام آن کار کنیم و نه فکر کردن به خود تصمیم. شکست اگرچه شیرین نیست ولى هیچ چیز ترسناکى هم نیست؛ اگر برنامه و هدفى در کار باشد شکست هاى میان راه نمى تواند شما را از رسیدن به آن هدف کلى بازدارد، چون تمام این شکست‌ها قدم‌هاى رسیدن به آن هدف و دورنماى کلى هستند و دیگر پشیمانى از آنها معنى ندارد. هر شکست درسى به ما آموخته که در ادامه راه به دردمان مى‌خورد. به نظر شما دلیلى براى پشیمانى وجود دارد؟ به علاوه اگر هیچ شکستى در زندگى اتفاق نیفتد، فکر مى کنید پیروزى معنى و مفهوم و شیرینى خاصى خواهد داشت؟
پذیرش زندگى به همان شکلى که هست و نه آن شکلى که ایده آل ماست خیلى مهم است. زندگى مجموعه‌اى است از اتفاقات غیرمشخص که پیش روى ما رخ می‌دهند. آیا شما مى دانید فردا برایتان چه اتفاقى خواهد افتاد؟ آیا واقعا مطمئن هستید آنچه بر شما گذشته و شما برچسب بد و ناخوشایند رویش زده اید زمینه یک اتفاق خوب‌تر نباشد که فردا اتفاق مى افتد؟ اگر با یک دید مثبت به وقایع بنگریم، تمام وقایع جزئى از یک سیر تکاملى هستند که ما نمى‌توانیم تغییرشان دهیم. جنگیدن با وقایع هیچ چیزى را عوض نمى کند. چه باید کرد؟ پذیرفتن و از کنار آن گذشتن بهترین راه حل ممکن است. شاید بعدا با اتفاقاتى که بیفتد، وقتى به گذشته نگاه کنیم به این برچسب هاى بد و خوب بخندیم. چون در یک نگاه جامع‌تر ممکن است برچسب‌ها جور دیگرى به نظر برسند.
اگر کارى را تا به حال انجام نداده اید، تا زنده هستید برایش فرصت دارید. فقط باید مسئولیت گذشته و حال و آینده را بپذیریم و کارهایى را که
دوست داریم انجام دهیم. اگر فکر مى‌کنید تا به حال به اندازه کافى سفر نکرده اید، خوب از همین امروز شروع کنید. فکر مى کنید دو سال گذشته عمرتان هدر رفته؟ خوب سعى کنید امسال تلاش تان را مضاعف کنید تا دو سال گذشته جبران شود. اما کسانى هستند که با توجیه شرایط فعلى از پذیرش مسئولیت سرباز مى زنند. آنها کسانى هستند که در گذشته گیرافتاده‌اند و آینده را نیز با این وضعیت از دست خواهند داد. باید جرات داشت و برایش برنامه ریزى کرد.