آریا بانو -
تلویزیون قافیه برنامه‌های افطار را باخت!
k ٢٠
٢٧
صبح نو / در بین تولیدات رسانه ملی برای ایام ماه مبارک رمضان، همواره ویژه‌برنامه‌های افطار از جایگاه ویژه‌ای برخوردار بوده‌اند؛ اتفاقی که امسال نسبت به سال‌های گذشته متفاوت است.
از زمانی‌که ماه مبارک رمضان به‌عنوان یکی از فصول مهم صداوسیما شناخته شد، در کنار سریال‌های تلویزیونی، ویژه‌برنامه‌های افطار نیز اهمیت خاصی پیدا کردند. فرقی نمی‌کند ماه رمضان در تابستان باشد یا زمستان؛ هر زمانی که باشد روزه‌داران سعی می‌کنند از ساعتی مانده به اذان مغرب در خانه باشند. طبعاً همین امر باعث می‌شود یکی دو
ساعت منتهی به وقت اذان، زمان نسبتاً پربیننده‌ای برای تلویزیون باشد. با توجه به فضای معنوی آن لحظات قاعدتاً مدیران سیما و برنامه‌سازان باید به صورت هدفمند سراغ تولید محتوا بروند. بررسی ویژه‌برنامه‌های افطار در سال‌های اخیر و نهایتاً تحلیل شرایط امسال تلویزیون مواردی است که در ادامه این گزارش به آن‌ها اشاره خواهیم کرد.
سیر ویژه برنامه‌های افطار
دو سه سال اخیر را که شبکه پنج تا مرز نابودی پیش رفت فراموش کنید. روزگاری بود که شبکه نوپای پنج یا همان
تهران برای خودش جایگاهی داشت. به جرات می‌توان گفت نخستین برنامه مشهور رمضانی تلویزیون در این شبکه تولید شد. «جشن رمضان» با اجرای سید‌کاظم احمدزاده از همان روزهایی که ماه رمضان با فصل سرما مصادف شده بود به روی آنتن رفت و توانست به واسطه فضای متنوعش و همچنین توجه به امر نیکوکاری در بین مخاطبان شناخته شود. دیگر برنامه‌ای که توانست تا حدودی به یک موقعیت مناسب دست یابد، «شهر باران» شبکه یک بود. این برنامه چند سالی را با مجریان و تیم برنامه‌ساز مختلف روی آنتن تلویزیون رفت؛ اما بدون شک پرچم‌دار ویژه‌برنامه‌های افطار تلویزیون در 10 سال گذشته را باید شبکه3 دانست. «ماه عسل» احسان علیخانی که یکی دو سال هم بین تیم‌های برنامه‌ساز دیگر چرخید، مشهورترین برنامه رمضانی تاریخ سیماست. برنامه‌ای که توانست به برندی در برنامه‌سازی تبدیل شود. جذابیت احسان علیخانی، سوژه‌های غیرتکراری و نوع روایت قصه آدم‌ها باعث شد که ماه عسل به جایگاه چشمگیری برسد. روند برنامه‌سازی در ماه رمضان در سال‌های اخیر تا پارسال نوسان زیادی نداشت و تقریباً روند ثابتی را طی می‌کرد؛ اما امسال شرایط متفاوت از سال‌های قبل است.
حذف در دقیقه 90
قبل از ماه مبارک رمضان، مدیران تلویزیون اعلام کردند که دیگر ماه عسل تولید نخواهد شد. از آن‌جایی که احسان علیخانی به شدت درگیر برنامه سخت‌تولید «عصر جدید» شده بود، این تصمیم از جانب مدیران اتخاذ شد که دیگر ماه عسل روی آنتن نرود. شاید در نگاه اول این اتفاق برای مخاطبان ماه عسل خوشایند نباشد اما نباید فراموش کنیم که هر برنامه‌ای عمری مفید دارد. ماه عسل در دو سه سال اخیر از روند صعودی‌اش جا مانده بود و جاهایی به تکرار افتاده بود. این تکرار بزرگترین آسیب را به یک برنامه‌ساز
وارد می‌کند و باید به نوعی تصمیم مدیران تلویزیون در شیفت علیخانی از ماه عسل به عصر جدید را اتفاقی مبارک برای همه، و از همه بیشتر برای خود علیخانی دانست. در چنین شرایطی و پس از تعطیلی ماه عسل، شبکه سه بدون سروصدا به سراغ جایگزین کردن برنامه دیگری رفت. چند روز مانده به رمضان، خبر تولید
«ماه ماه» به تهیه‌کنندگی سید‌علی احمدی منتشر شد. نکته جنجالی این خبر، نام مجری‌اش بود. بنیامین بهادری که در دهه80 در قامت یک آهنگساز و خواننده به شهرت زیادی رسید به‌عنوان مجری این برنامه معرفی شد. بلافاصله نقدهای جدی به این تصمیم صورت گرفت. منتقدان معتقد بودند بنیامین چند سالی است که در حاشیه است و اکت هنری خاصی نداشته. از طرفی شخصیت حرفه‌ای و فردی او مناسب اجرای برنامه افطار تلویزیون نیست. روز اول ماه مبارک رمضان فرا رسید و برخلاف انتظارها «ماه ماه» روی آنتن نرفت. روز بعد اخباری از قول معاون سیما مبنی بر مخالفت وی برای حضور بنیامین منتشر شد. این اتفاق عجیب سؤالات زیادی را به وجود آورد. درست است که بنیامین به دلایل مختلف گزینه مناسبی برای اجرای این برنامه نبود ولی مگر نه اینکه پیش‌تولید چنین برنامه‌ای از چندماه قبل آغاز می‌شود؟ مگر نه اینکه باید تأیید مدیران ارشد سیما پای مجوز پخش چنین برنامه‌ای باشد؟ اینکه هم‌زمان با قسمت اول، از پخش ماه‌ماه جلوگیری شده نشان‌دهنده ناهماهنگی مدیران تلویزیون نیست؟ اما بیایید از ماجرای بنیامین فاصله بگیریم. مگر یک برنامه صرفاً متکی به مجری است؟ با توجه به ساخت دکور و انجام پیش‌تولید، منطقی‌تر نبود که با جایگزین‌کردن یک مجری دیگر، هزینه بیت‌المال به هدر نرود و آنتن شبکه3 هم خالی نماند؟
دیگران
اما تغییرات امسال منحصر به شبکه سه سیما نیست. شبکه یک برای لحظات افطار «دعوت» را روی آنتن برده است. سری جدید «دعوت» با موضوعات و مفاهیمی چون خانواده، امید و بیان زندگی‌های خوب و آسان همراه است و در آن، هر شب روایتی امیدبخش و پندآموز از یک زندگی از استودیوی برنامه برای مخاطبان بازگو می‌شود. در این برنامه هر روز روایت‌هایی از زندگی‌های متفاوت افراد بیان می‌شود و به جای استفاده از مجری، حجت‌الاسلام محمد برمایی در مقام کارشناس در برنامه حضور دارد و با مهمانان گفت‌وگو می‌کند. شبکه دوسیما امسال در لحظات منتهی به اذان سراغ «هزار راه نرفته» رفته است. این برنامه در قسمت پنج خودش از زوج شناخته‌شده اینستاگرامی دعوت کرد که همان کار دستش داد و برنامه را وارد حاشیه جدی کرد؛ اما تقریباً می‌توان فعال‌ترین شبکه در لحظات افطار و ساعات پایانی شب را شبکه پنج معرفی کرد. البته امسال شبکه پنج هم از گزند تغییرات در امان نبود و ویژه‌برنامه افطارش را که از حرم رضوی پخش می‌شد از دست داد. «اختیاریه» برنامه افطار این شبکه شد و تیم تولید این برنامه سعی کردند در نبود رقبای جدی مثل ماه عسل خودشان را مطرح کنند. شبکه پنج ویژه‌برنامه قدیمی خودش یعنی «جشن رمضان» را هم امسال روی آنتن برد. البته برنامه امسال با ساختاری متفاوت و با حضور سیدجواد رضویان به آنتن سپرده شد. همان‌طور که در ابتدای گزارش تاکید شد، برنامه‌های افطار امسال تلویزیون با تغییرات زیادی همراه شده است؛ تغییراتی که متاسفانه رو به جلو نبوده و باید گفت که سیما قافیه افطار سال98 را باخته است.
http://www.banounews.ir/fa/News/158435/تلویزیون-قافیه-برنامه‌های-افطار-را-باخت!