چاپ

بانو نیوز - تهران - تارنمای رسمی فدراسیون جهانی وزنه برداری روز یکشنبه در گزارشی به مناسبت نخستین رقابت های رسمی زنان در ایران نوشت این رقابت ها یکی از موانع باقیمانده بر سر راه برابری جنسیتی در ورزشی را که حدود 90 سال بر اساس قوانین این رشته اختصاص به مردان داشته است، برداشت.

رقابت های رکوردگیری وزنه برداری بانوان 15 و 16 بهمن ماه در تهران برگزار می شود. این نخستین گام فدراسیون وزنه برداری ایران برای حضور بانوان در رقابت های بین المللی این رشته است.
تارنمای رسمی فدراسیون جهانی وزنه برداری در این گزارش نوشت: بیش از 30 سال پیش گروهی از زنان به گشودن درهای این ورزش به روی زنان کمک کردند. با این حال هنوز باید کارهایی انجام شود. در برخی کشورهای اسلامی وزنه برداری فقط اختصاص به مردان دارد، اگر چه اهمیت هیچ یک از این کشورها در تاریخ وزنه برداری به اندازه ایران نیست. با این حال هنوز تعداد مربیان زنان و کارشناسان تکنیکی در ورزش زنان اندک است.
در بازی های المپیک 2020 توکیو برای اولین بار تعداد مدال های وزنه برداری برای مردان و زنان برابر خواهد شد.
علی مرادی رئیس فدراسیون ایران گفت که مدال برنز سارا احمد از مصر در بازی های ریو برای ایران الهام بخش بود.
مرادی که امیدوار است شاهد رقابت زنان ایرانی در بازی های توکیو باشد، با اشاره به الهام بخشی سارا احمد گفت: او اولین زن عرب بود که مدال المپیک گرفت.
احمد نوجوان 18 ساله مصری بود که با حجاب نیروی محرکه ای برای پیشرفت وزنه برداری زنان در جهان اسلام ایجاد کرد. او در رقابت های قهرمانی جهان در آناهایم آمریکا در حرکت دو ضرب دسته 69 کیلوگرم طلا گرفت.
وزنه برداران زن به جودی گلنی قهرمان آمریکایی، میبل ریدر مالک مجله مرد آهنین و مورین لوین رئیس سابق فدراسیون آمریکا که پیشگام کارزار زنان بودند، مدیون است.
تصمیم تاریخی فدراسیون بین المللی وزنه برداری برای باز کردن درهای این ورزش به روی زنان در سال 1983 در مسکو اتخاذ شد.
گلنی قهرمان آمریکایی، مربی و نخستین زن داور در رقابت های بین المللی وزنه برداری بود. اما برای ترویج وزنه برداری زنان در دورانی که بسیاری با این ایده مخالف بودند با «ریدر» همکاری می کرد.
هنگامی که این مبارزه در اواخر دهه 1970 آغاز شد، هیچ زنی عضو کمیته بین المللی المپیک نبود و در رشته های المپیکی دوچرخه سواری، هاکی، تیراندازی، تنیس روی میز، قایقرانی، جودو زنان حضوری نداشتند. زنان در سال 2000 در رشته وزنه برداری، در سال 2004 در کشتی و در سال 2012 در بوکس در المپیک به رقابت پرداختند.
در آن زمان، دیدگاه ها نسبت به امروز بسیار متفاوت بود، به ویژه در بین کسانی که بر ورزش حکمرانی می کردند. زنان در بازی های المپیک اجازه نداشتند در مسافت های طولانی بدوند، چرا که از نظر مردان بسیار ضعیف محسوب می شدند.
فدراسیون جهانی وزنه برداری در سال 1983 قوانین مردانه خود را تغییر داد و در سال 1986 جام پانونیا در بوداپست به عنوان نخستین رقابت های وزنه برداری زنان برگزار شد.
در سال 1991 زنان و مردان برای نخستین بار در رقابت های قهرمانی جهانی شرکت کردند و در سال 2002 رویای حضور زنان در بازی های المپیک به واقعیت پیوست. در سال 2011 به منظور ترغیب حضور زنان کشورهای اسلامی در مسابقات، قوانین مربوط به پوشش وزنه برداران زن تصویب شد.
تاماش آیان دبیر کل سابق فدراسیون جهانی و رئیس کنونی این نهاد از هدف زنان حمایت می کرد و رهبری مذاکرات در مورد حضور زنان را به عهده داشت. مدافعان حضر زنان به فدراسیون جهانی اعلام کردند اگر زنان را نپذیرند، فدراسیون خود را تشکیل می دهند. آیان از حضور زنان استقبال کرد و این امر در کنگره 1983 مسکو محقق شد.
عبارت ورزش اختصاصی مردان در اجلاسی قبل از بازی های المپیک 1984 لس آنجلس از قوانین فدراسیون جهانی وزنه برداری حذف شد. در همین سال رقابت های ملی زنان در کشورهای هند، کانادا، آمریکا، استرالیا، چین و بریتانیا برگزار شد.
جام پانونیا نخستین رویداد فدراسیون جهانی برای زنان در مارس 1986 با حضور نمایندگان پنج کشور برگزار شد و نقش مهمی در تغییر نگرش ها داشت.
چینی ها با تکنیک خود همگان را حیرت زده کردند. وزنه برداری زنان پیش از آن در استانهای مختلف چین تمرین می شد. آنها بدنبال پر کردن یک خلاء بودند و دریافتند در وزنه برداری زنان می توانند بسیار موفق شوند. هرچند روند فعالیت این رشته در چین مدتها در خارج از مرزها شناخته نشد. نخستین رقابت های زنان در چین در سال 1986 برگزار شد و هر سال ادامه یافت. موفقیت چینی ها الهام بخش حمایت از وزنه برداری زنان در آمریکا شد.
ورزشی**1584**1545
مترجم:مولوی