چاپ

فريبا اسدي با اشاره به اينکه ابتلا به ديابت در دوران بارداري را ديابت بارداري مي‌نامند، تصريح کرد: اگر مادران باردار در دوران بارداري به اين بيماري مبتلا شوند با تولد نوزاد ديابت آنها نيز برطرف مي‌شود. وي با بيان اينکه بارداري در سنين بالاي 25 سال، چاقي و سابقه بيماري ديابت نوع 2 در بستگان درجه اول خطر ابتلاي مادران باردار به ديابت را افزايش مي‌دهد، اظهار کرد: نماي توده بدني بالاي 25، ابتلا به ديابت بارداري در حاملگي‌هاي قبلي، مبتلا به تخمدان پلي کيستيک و به دنيا آوردن نوزاد بيش از چهار کيلو گرم از ديگر عوامل خطر ابتلا به ديابت بارداري است. راه‌هاي تشخيص ديابت بارداري وي با اشاره به اينکه اگر فردي داراي عوامل خطر ابتلا به ديابت باشد از او تست قند خون گرفته شده و در صورتيکه قندخون بالا باشد، رژيم کم قند به مدت يک هفته به بيمار داده مي‌شود، تصريح کرد: پس از يک هفته مجددا قندخون را اندازه گيري کرده که اگر بيش از 92 باشد نزد متخصص داخلي ارجاع مي‌دهيم. وي با بيان اينکه تشخيص نوع ديابت و اينکه مادر باردار بايد از انسولين استفاده کند يا نه را پزشک معالج تعيين مي‌کند، اضافه کرد: همه مادران باردار بايد در هفت ماهگي تست تحمل گلوکز را انجام بدهند و اين آزمايش به نحوي است که باخوردن گلوکز بايد بدن بيمار بتواند انسولين کافي را بسازد و اگر قادر به اين کار نباشد برچسب ديابت به فرد مبتلا مي‌خورد. عوارض ديابت بارداري چيست؟ اسدي در خصوص عوارض ناشي از ديابت بارداري، تصريح کرد: احتمال ابتلا به ناهنجاري مادرزادي به ويژه در کساني که پيش از بارداري ديابت داشته‌اند بالا مي‌رود همچنين زايمان زودرس و درشتي نوزاد از عوارض اين بيماري است. اين کارشناس مامايي با تاکيد بر اينکه ديابت بارداري احتمال سقط جنين و ابتلاي مادر به عفونت توسط مايع دور جنين را افزايش مي‌دهد، يادآور شد: وقتي ديابت در مادر باردار تشخيص داده شود بايد در تغذيه و رژيم غذايي آن تغييراتي ايجاد شود مثلا قندهاي معمولي حذف و به جاي آن از قندهاي گياهي استفاده شود همچنين مواد غذايي نشاسته‌اي را در رژيم غذايي کاهش يابد. اسدي با بيان اينکه پس از زايمان ديگر انسولين تزريق نمي‌شود چراکه زايمان به خودي خود موجب افت قند مي‌شود، خاطرنشان کرد: 40 روز پس از زايمان قند خون بيمار گرفته مي‌شود و در صورتيکه بيش از حد نرمال باشد يعني ديابت با او باقي مانده است.