چاپ

بانو نیوز - نوشتن درباره مادر، دشوار است چون نمی توان در قالب واژه ها مقام والا و بزرگ او را توصیف کرد.

مقام مادر در نزد همه ملل گرامی داشته می شود همچنانکه در ایران این کار انجام می شود. همه در برابر عظمت مادر تسلیم هستند حتی کسانی که بعدها ممکن است فرزند ناخلف خانواده محسوب شوند ولی وقتی در برابر مادر قرار می گیرند با احترام به او می نگرند.
همه این کرامات و احترامات به مادر، از روح بلند و زحمات طاقت فرسای او سرچشمه می گیرد. مادر صادقانه و بی توقع تمام وجود خود را نثار فرزندش می کند و شاید همین موضوع، مقام او را چنین بالا برده است. مادر کسی است که در همه حال و حتی در بستر بیماری از یاد فرزندش غافل نیست هر چند ممکن است که فرزندش از یاد او غافل شود.
نگارنده مادری می شناسد که به اغلب بیماریها از دیابت تا بیماری قلبی و فشار خون مبتلا است و با وجود آنکه یک پایش را به خاطر بیماری دیابت از دست داده و قادر به حرکت نیست در این شرایط نیز هیچگاه از یاد فرزندانش که در نقاط مختلف زندگی می کنند غافل نیست هر چند ممکن است فرزندانشان در مواقعی او را فراموش کنند.
همین مادر پیر که تنها هم زندگی می کند، در این شرایط حتی با یک زنگ تلفن فرزندش نیز راضی است و توقعی بیش از این ندارد، خیلی ها می گویند او با همین زنگ ها زنده است در حالی که شاید خیلی از مواقع این تماس تلفنی هم از او دریغ شود.
همه امیدهای چنین مادرانی، قطعا از عشق مادر به فرزندش نشات می گیرد. اما پرسش این است که آیا فرزندان نیز می توانند چنین عشق پاکی نسبت به مادر خود داشته باشند؟
چه کسی می تواند مثل مادر بی توقع باشد و چه فردی می تواند مثل او چنین عشقی را نثار فرد دیگر کند. همه مادران این خصوصیت را دارند و در همه حال به یاد فرزندانشان هستند. مادران ویژگی هایی دارند که دیگران ندارند و یکی از آنها، دعای مادر است. هر فرزندی که دعای مادر را با خود داشته باشد سعادتمند خواهد شد و همه ما نمونه های آن را در جامعه می بینیم.
هم دعای خیر مادر و هم نارضایتی او از فرزند، به سرعت اثر خود را روی اطرافیان آشکار می سازد. نگاه محبت آمیز به مادر به معنی قدردانی و سپاس از زحمات بیکران او است و هیچ چیز نیز ارزشمندتر از رضایت مادر از فرزند نیست.
همین حالا خیلی از فرزندان نمی توانند دوری مادر را تحمل کنند و مثل پروانه دور او می چرخند درحالی که ممکن است افرادی نیز نسبت به امور مادر خود کم توجه باشند.
قطعا زندگی کسانی که به مادران خود توجه می کنند و افرادی که نسبت به مادر خود کم توجه هستند متفاوت است. افرادی که به مادر توجه می کنند زندگی آنان با آرامش بیشتری همراه است هر چند ممکن است از مال دنیا کم بهره باشند. همه ما این تفاوت ها را در گوشه و کنار زندگی مان می بینیم.
روز ولادت با سعادت حضرت فاطمه زهرا (س) که به روز مادر و زن نامگذاری شده بهترین فرصتی است که در باره مادران و زحماتی که برای بزرگ کردن نسل آینده محتمل می شوند، اندکی بیندیشم.
زحمات مادران برای رسیدگی به فرزندان، آنچنان زیاد است که هیچ فرزندی نمی تواند آن را جبران کند بنابر این امروز هر کاری که ما برای مادر خود انجام می دهیم در برابر زحمات طاقت فرسای او ناچیز است.
شاید امروز بهترین فردی که می تواند درباره ارزش مادر سخن بگوید کسی است که مادرش در قید حیات نیست. نبود مادر غم و اندوه بزرگی است که سالهای سال در جان و روح انسان باقی می ماند و هیچکس و هیچ چیزی نیز نمی تواند این خلا را پر کند. خیلی از ما وقتی قدر و ارزش چیزی را درک می کنیم که آن را از دست داده باشیم و در این نبودها، غم فقدان مادر از همه بزرگتر و جانکاه تر است. هیچ چیز جای مادر را نمی گیرد و هیچ پیشمانی و ناراحتی نیز بالاتر از نارضایتی مادر از فرزند نیست بخصوص وقتی که آن را از دست بدهیم و جبران کردن آن نیز محال باشد.
زمان به سرعت در حال سپری شدن است و اگر دیر بجنبیم ممکن است هیچوقت فرصتی برای عرض ارادت به مادر پیدا نکنیم حتی یک دیدار کوتاه یا تماس تلفنی می تواند یک فرصت برای ما باشد. او به همین نیز قانع است.
1569**1545
* خبرنگار