دکتر «جولي آن سوسا»سرپرست تيم تحقيق، در اين باره مي گويد:
«مطالعات اخير نشان داده اند عامل زيست محيطي تا حدودي در افزايش نرخ بروز
سرطان تيروئيد نقش دارند.»
در اين مطالعه محققان بر روي يک گروه از مواد مقاوم در برابر اشتعال موسوم به PBDEها
(استرهاي دي فنيل پلي برومين شده) تمرکز کردند. اين ماده شيميايي به منظور
جلوگيري يا به تاخير انداختن اشتعال در مصالح ساختماني، وسايل الکترونيک،
مبلمان، اتومبيل ها و هواپيماها، پلاستيک ها، فوم ها و منسوجات بکار مي
رود.
مطالعات حيواني نشان داده اند که چندين گروه از مواد شيميايي مقاوم در برابر اشتعال با عملکرد تيروئيد تداخل پيدا مي کنند.
به منظور ارزيابي اين ريسک، محققان نمونه هاي گردوغبار خانه
140 شرکت کننده را که نيمي از آنان مبتلا به سرطان تيروئيد بودند بررسي
کردند. درحدود 80 درصد شرکت کنندگان زن بودند چراکه زنان بيش از مردان
مبتلا به سرطان تيروئيد مي شوند. به طور ميانگين شرکت کنندگان بيش از يک
دهه در منزل شان زندگي کرده بودند.
محققان دريافتند افراد ساکن در منازلي که بيشتر در معرض دو نوع ماده شيمايي PBDE
بودند در معرض ريسک بالاي ابتلا به سرطان تيروئيد پاپيلاري (شايع ترين نوع
سرطان تيروئيد) قرار داشتند. اين دو نوع ماده شيميايي شامل BDE-209 و TCEP بودند.
محققان دريافتند افرادي که در معرض ميزان بالايBDE-209 بودند بيش از دو برابر ديگران در معرض ابتلا به سرطان تيروئيد قرار داشتند.
همچنين افرادي که در معرض ميزان بالاي TCEP قرار داشتند بيش از چهار برابر در معرض تومورهاي تهاجمي تر و بزرگ تر بودند.