چاپ

يک جامعه شناس گفت : زنان ايراني با توجه به حضور در اجتماع بيش از هر زمان ديگري از توانمندسازي اقتصادي برخوردار هستند، اما شاد نيستند؛ چون احساس خوشبختي نمي‌کنند. طبق نظريه اسنايدر اميد به آينده مي‌تواند ادراک انسان را نسبت به محيط خود تغيير دهد. نرسيدن به هدف مي‌تواند موجب شود که انسان احساس شادي نکند. بنابراين اميد به آينده مي‌تواند موجب شود که در جهت دستيابي به اهدافمان به گونه‌اي مناسب عمل کنيم.

دکترشکربيگي با اشاره به شکاف طبقاتي در جامعه اظهار کرد: شکاف طبقاتي موجب طبقاتي شدن شادي در جامعه ما شده است. در حال حاضر در ايران ارزش‌هاي مادي گرايانه افزايش يافته است و برخي افراد به علت برخورداري از امکانات مالي و اقتصادي حق شاد بودن دارند؛ چرا که دستيابي به اين حس نيازمند پول داشتن است و به عنوان نمونه براي حضور در گردهمايي‌هايي مانند همايش خنديدن و مثبت انديشي نيز بايد پول خرج کرد.

اين جامعه شناس گفت: درحال حاضر دو دهک بالاي جامعه ايران از امکانات اقتصادي زياد و دو دهک پايين ازهيچ امکاناتي برخوردار نيستند و 60 درصد جمعيت ايران امکانات متوسط در حد پايين دارند. با اين وجود رسانه‌ها به تبليغ ارزش‌هاي مصرف گرايانه و مادي گرايانه مي‌پردازند و اين ارزش‌ها به مرور در مخاطبان نهادينه مي‌شود و افراد کمتر برخوردار خود را با طبقات مرفه جامعه مقايسه مي‌کنند.

وي تاکيد کرد: براي افزايش شادي در جامعه بايد در جهت کاهش شکاف طبقاتي گام برداريم و به گونه‌اي عمل کنيم که طبقات مختلف جامعه از يک سري امکانات برخوردار باشند، اما در حال حاضر با وجود برخورداري طبقات مرفه از امکانات مادي همچنان امکانات بيشتري براي آنها نسبت به افراد فقير و کمتر برخوردار فراهم مي‌شود.

شکربيگي در بخش ديگري از صحبت‌هاي خود گفت: به طور کلي خانواده يک نظام اجتماعي در کنار ساير نهادهاي اجتماعي است و از سه عامل زن، مرد و فرزندان تشکيل شده است. با وجود آنکه سالها فرهنگ مردسالاري در جامعه ايران حاکم بوده است زن همواره عامل ايجاد و پرورش مهر و محبت و شادي در خانواده بوده است.

اين جامعه‌شناس تاکيد کرد: در صورتي که زن شاد باشد اين حالت روحي او به ساير اعضاي خانواده نيز منتقل مي‌شود. در واقع خانواده شاد منجر به تشکيل جامعه‌اي شاد مي‌شود. بنابراين يک رابطه تعاملي ميان خانواده و جامعه وجود دارد. در حال حاضر جامعه شادي نداريم؛ چرا که خانواده شاد نيست.

وي در ادامه گفت: براي بررسي شادي پنج مفهوم موفقيت، خوشبختي، محبوبيت و آينده نگري را بايد مورد توجه قرار داد. بر اساس ديدگاه يکي از نظريه پردازان به نام اليزابت هارلک شادکامي مثلثي با سه ضلع محبوبيت، مقبوليت و موفقيت است. بنابراين انساني شاد است که روحش پر از مهر و محبت ديگران باشد و مطمئن باشد که ديگران نيز دوستش دارند.

اين جامعه شناس اضافه کرد: انسان علاوه بر محبوبيت بايد مقبوليت نيز داشته باشد و اين دو با يکديگر تفاوت دارد. فرد داراي مقبوليت مي‌تواند در ارتباط با نهادهاي اجتماعي، مسئوليت اجتماعي به دست آورد و به تبع آن به موفقيت دست يابد. سه عنصر موفقيت، محبوبيت و مقبوليت موجب احساس شادکامي مي‌شوند و بر يکديگر تاثير مي‌گذارند.

وي با اشاره به حضور زنان در اجتماع اظهار کرد: در حال حاضر در جامعه ما بيش از هر زمان ديگري زن در عرصه عمومي حضور دارد و تلاش مي‌کند سرمايه‌هاي فرهنگي خود را به منظور دستيابي به موفقيت افزايش دهد. از جمله ابزارهاي موفقيت به حضور در دانشگاه‌ها و کسب مهارت‌هاي اجتماعي مي‌توان اشاره کرد.

اين جامعه شناس در ادامه گفت: بر اساس آمارهاي موجود، زنان در زمينه تحصيلات عالي به موفقيت‌هاي زيادي دست يافته‌اند و در سال‌هاي اخير 60 درصد از پذيرفته شدگان کنکور را زنان و دختران تشکيل مي‌دهند. بنابراين آنان به موفقيت دست يافته‌اند. با اين حال به نظر مي‌رسد زنان نتوانسته‌اند ابزارهاي موفقيت را در جهت خوشبختي خود به کار گيرند اين در حالي است که موفقيت و خوشبختي دو بال شادي در يک انسان هستند.

شکربيگي در ادامه گفت: انسان داراي نيازهايي است که براي برآورده کردن آنها بايد در ميدان‌هاي مختلف زندگي اعم از اجتماعي، سياسي، مدني و نهادهاي خيريه حضور پيدا کند و با به‌کارگيري ابزار و درپيش گرفتن راه‌هاي مختلف به اهداف خود دست يابد. در واقع دستيابي به اهداف مي‌تواند در جهت دستيابي به احساس شادماني عمل کنند.

وي افزود: ‌طبق نظريه نيازها ميزان رضايت يک فرد و شادماني او از زندگي به دو عامل بستگي دارد، عامل اول اين است که چه مقدار از نيازها و احساس رضايت او تامين مي‌شود (دستيابي به موفقيت) و عامل دوم مربوط به اين است که چه مقدار از نيازها تامين نشده باقي مي‌ماند. بنابراين موفقيت عامل لازم براي شادي است، اما عامل کافي براي دستيابي به آن نيست.

اين جامعه شناس با بيان اينکه تکريم زن مي‌تواند در ايجاد احساس شادماني در او تاثيرگذار باشد، اظهار کرد: بي احترامي به او موجب ناخشنودي‌اش مي‌شود. بنابراين بايد به زن احترام گذاشت و با توجه به نقش محوري او در خانواده براي برخورداري از جامعه شاد بايد به شادي زنان توجه زيادي بکنيم.

وي تاکيد کرد: در حال حاضر شرايطي به وجود آمده که منجر به بي حوصلگي و ناهنجاري و افزايش طلاق، خشونت خانوادگي در خانواده‌ها و شکاف نسل‌ها شده است. يکي از عواملي که موجب مي‌شود که زنان احساس شادي نکنند، برخوردار نبودن از لذايذ زندگي است. لذايذ زندگي در کنار نهاد خانواده با حضور در شبکه اجتماعي و انجمن‌ها و غيره امکانپذير است.

برخي از تفکرات، شادي زنان را قبول نمي‌کنند
شکربيگي درباره راهکارهاي افزايش شادي زنان اظهار کرد: متاسفانه برخي از تفکرات، شادي زنان را قبول نمي‌کنند و آنقدر که در پي گرياندن مردم هستند به فکر شادي آنان نيستند. بنابراين تفکر ساختار را بايد نسبت به شادي تغيير دهيم.

اين جامعه‌شناس اضافه کرد: عواملي مانند رفتن به پارک، حضور در نهادهاي خيريه و انجمن‌هاي دوستي موجب دستيابي زنان به شادي مي‌شود. اين کانون‌ها در جامعه وجود دارد؛ اما بايد ميزان مشارکت زنان به ويژه زنان خانه دار در اين کانون‌ها افزايش يابد.

شکربيگي در پايان اظهار کرد: هر انساني داراي يک سري از نيازها مانند نيازهاي فيزيولوژي، ايمني، عشق و وابستگي، عزت نفس و شايستگي است. لازم است شايستگي فرد تکريم شود و مهارت‌هاي او افزايش يايد و زماني که فرد به خودشکوفايي برسد، شادي به منصه ظهور مي‌رسد. تا زماني که از اين امکانات برخوردار نباشيم نمي‌توانيم توقع داشتن زنان، خانواده و جامعه شادي را داشته باشيم. البته در گذشته افراد با کمترين امکانات احساس شادي مي‌کردند اما با غلبه زندگي مادي گرايانه افراد در صورت برخورد با اين امکانات به اين احساس دست پيدا مي‌کنند.