چاپ

بانو نیوز - در صفحۀ مخصوصی که برای جام جهانی 2018 داریم، پرونده‌ای برای لحظات فراموش‌نشدنی جام جهانی تدارک دیده‌ایم. پیش‌از‌این درمورد ضربه سر زیدان ( 1 و 2 و 3 , 4 ) و گل‌به‌خودی مرگبار اسکوبار ( 1 و 2 و 3 ) نوشتیم. در این متن به بخش دوم متن گل فوق‌العاده دنیس برکمپ می‌پردازیم. با روزچین همراه باشید.

دربارۀ گل فوق‌العاده دنیس برکمپ
گل برکمپ فوق‌العاده بود؟ قطعاْ! او همه کار کرد. کنترل توپی بی‌نقص، دریبلی فریبنده و شوتی دلربا. ولی کس دیگری هم در این گل نقش داشت. البته این فرد فرانک دی‌بوئر به خاطر آن پاس طلایی‌اش نبود. این فرد خوزه ماریا گارسیا آراندا داور اسپانیایی بازی هلند و یوگوسلای بود که پنج روز قبل، بازی حساس هلند و آرژانتین را قضاوت کرده بود؛ بازی‌ای که هلند 2-1 برنده شده بود. داور در آن بازی می‌توانست برکمپ را به دلیل لگدی که به سینیشا میهایلویچ زده بود از بازی اخراج کند. در آن بازی در صحنه‌ای برکمپ و میهایلویچ در کنار پرچم کرنر بر سر توپی درگیر شدند و میهایلویچ به زمین افتاد و برکمپ هم در حین حرکت پا روی سینه مدافع یوگسلاوی گذاشت. خود برکمپ درباره آن حرکت می‌گوید: «خودم از حرکتی که کردم جا خوردم!»
ولی داور آن صحنه را ندید، یا دید و به نظرش خطایی نبود که مستحق گرفتن کارت باشد و این گونه فرصت خلق یکی از به یادمادنی‌ترین گل‌های جام‌های‌جهانی را از عاشقان فوتبال دریغ نکرد.
دنیس در بازی با آرژانتین یک بازیکن کاملاً معمولی نشان می‌داد. ولی او برای نشان دادن هنر و نبوغش تنها به چند ثانیه نیاز دارد. برکمپ در فصل منتهی به جام‌جهانی 1998 بهترین بازیکن فصل آرسنال شده بود؛ فصلی که در آن آرسنال قهرمان دو جام داخلی انگلستان شد.
خود برکمپ تصدیق می‌کند که در بازی با آرژانتین دو کار بزرگ انجام داده است. اولینش در دقیقۀ 12 بازی اتفاق افتاد. پاس گل به کلایورت. در توصیف آن پاس و ضربه‌ای که با سر به توپ زد می‌توان صفت‌های مختلفی به کار برد که احتمالاً هیچ‌کدام نتواند حق مطلب را ادا کند. اگر از من بپرسید می‌گویم این پاس نشان داد برکمپ فوتبال را می‌فهمد. هر چه بیشتر آن صحنه را نگاه کنید، هنر و ظرافت آن پاس بیشتر می‌شود. در واقع دنیس در آن بازی شکل جدیدی از پاس‌دادن را ابداع کرد. او همان‌قدر که فوتبالیست خوبی است همان‌قدر هم معمار خوبی است. درک او از هندسه بی‌نظیر است. او ابعاد زمین را به‌خوبی می‌شناسد و تنها با یک‌بار لمس توپ می‌تواند خط دفاع حریف را از جریان بازی خارج کند.
در فوتبال امروزی تصور بر این است که فضاسازی سایر بازیکنان موقعیت ارسال پاس‌های کلیدی را فراهم می‌کند، ولی برکمپ کسی بود که با پاس‌های طلایی‌اش فضاهای فوق‌العاده‌ای برای هم‌تیمی‌هایش مهیا می‌کرد. نیکلاس آنلکا و پاتریک کلایورت، هم‌تیمی‌های دنیس در تیم آرسنال و تیم ملی هلند، بهتر از هر کس دیگری می‌توانند این واقعیت را تأیید کنند.
برکمپ جزء آن معدود بازیکنانی است که از دادن پاس گل بیش از گل زدن لذت می‌برند. به نظر من پاس برکمپ به کلایورت نمایندۀ کاملی از دوران فوتبال اوست. با این پاس می‌توانید آگاهی مکانی او، توانایی‌اش در خلق موقعیت، ضربه‌های ظریف او به توپ و در‌عین‌حال سادگی باورنکردنی شکل بازی‌اش را درک کنید. او در کسری از ثانیه همه زوایای ممکن را می‌بیند و بهترین تصمیم را می‌گیرد. واقعاً این توانایی او رشک‌برانگیز است.
از دست ندهید: لحظات فراموش‌نشدنی جام‌های جهانی؛ گل فوق‌العاده دنیس برکمپ (1)
خودش دربارۀ آن پاس می‌گوید: «ارتفاع توپ ارسالی دی‌بوئر طوری بود که نه می‌توانستم آن را با سینه مهار کنم نه با پا. در نتیجه، در‌حالی‌که تکیه‌گام روی پای چپم بود مجبور شدم خودم را به سمت توپ خم کنم. در این لحظه کلایورت را دیدم که پشت سر چاموت، دفاع آرژانتین، به‌سمت دروازه می‌دود. اگر توپ را برای او بین نستور سنسینی، دیگر دفاع آرژانتین، و چاموت می‌فرستادم با‌توجه‌به سرعت توپ و فضای محدودی که آنجا وجود داشت، کلایورت قادر به کنترل توپ نمی‌بود. در آن لحظه سنسینی به‌سمت من حرکت می‌کرد و آیالا، دیگر بازیکن آرژانتین، به سمت دی‌بوئر. مجبور بودم طوری به توپ ضربه بزنم که در واقع سرعت آن را بگیرم. ضربه‌ای نرم که توپ را در مسیر حرکت کلایورت قرار دهد. در آن لحظه می‌دانستم که کارلوس روآ، دروازه‌بان آرژانتین، از دروازه بیرون نخواهد آمد. با این شکل ضربه توانستم توپ را درست جلوی پای کلایورت بیندازم».
دربارۀ فوتبالیست‌های بزرگ گفته می‌شود اگر آن‌ها فرصتی برای فکرکردن نداشته باشند، معمولاً بهتر عمل می‌کنند. برکمپ یکی از خوش‌فکر‌ترین بازیکنان تاریخ بود، ولی او هم وقتی فرصت فکرکردن نداشت، بهتر عمل می‌کرد. هوش ذاتی او بزرگ‌ترین موهبت او بود. او هر وقت فرصت کافی برای فکرکردن داشت، معمولاً کار را خراب می‌کرد؛ برای نمونه به آمار بسیار ضعیف او در ضربات پنالتی نگاه کنید. ولی هر وقت فقط کسری از ثانیه فرصت تصمیم‌گیری داشت، کاری بزرگ می‌کرد. او بازیکن «لحظه‌ها» بود.
او در مصاحبه با چهار چهار دو می‌گوید: «این کار مثل حل‌کردن پازل است. همیشه در ذهنم تصویری از اتفاقاتی که قرار است در دو تا سه ثانیه بعدی رخ بدهد دارم. می‌توانم این اتفاقات را محاسبه و پیش‌بینی کنم. انجام‌ کاری که دیگران قادر به انجام آن نیستند لذتی وصف‌نشدنی دارد.»
هلندی‌ها همیشه فوتبال را متفاوت از سایر دنیا دیده‌اند و بازی کرده‌اند. حتی فوتبال هلند در دوران یوهان کرایوف بزرگ هم بسیار ساده و بی‌تکلف بود. برکمپ نمایندۀ بازیکنان مینی‌مالیست و متواضع بود. او فوتبال را همیشه تک‌ضرب بازی می‌کرد و به‌ندرت به‌دنبال نمایش هوش خارق‌العاده‌اش بود. ساده‌ نشان‌دادن بازیکنی با این پیچیدگی‌ها، هنری بود که دنیس در آن هم حرف‌ها برای گفتن داشت. این یکی از بارزترین خصوصیات برکمپ بود. او می‌گوید: «از شیرین‌کاری خوشم نمی‌آید. فوتبال برای من کنترل توپ و پاس‌دادن است. بازی تک‌ضرب و سریع. هنر برای هنر برای من جذابیتی ندارد.» پل مرسون دربارۀ او می‌گوید: «صادقانه بگویم، هرگز تصور نمی‌کردم که بازیکنی حرفه‌ای بتواند این‌قدر خوب باشد.» ایان رایت مهاجم اسطوره‌ای آرسنال هم معتقد است برکمپ بزرگ‌ترین بازیکنی بوده است که آرسنال به خدمت گرفته است. تیری هانری هم که سابقۀ بازی در کنار زین‌الدین زیدان و لئو مسی را در کارنامه دارد معتقد است: «دنیس برکمپ بزرگ‌ترین بازیکنی بوده است که در کنارش بازی کرده است.»
ادامه دارد…
منبع