چاپ

از وقت و زمان استفاده موثري بکنيم و از حراج کردن سرمايه خود يعني عمر و زمان پرهيز کنيم.تنها سرمايه زندگي عمر است و زمان و هزينه نابجاي زمان، يعني خسران و زيان در زندگي. يعني سياه کردن فردا. به همين دليل بايد به برنامه ريزي براي زندگي پرداخت. کسي که برنامه ندارد حتما ديگرانند که او را اداره مي کنند . تنها با برنامه ريزي است که مي توان مديريت زندگي و اختيار خود را به دست گرفت.

براي شروع بايد چگونگي صرف زمان را بررسي کرد. چگونه؟ با يک گزارش ريز، دقيق و ثبت شده.

همه کارهاي انجام شده در طي هفته را بايد ثبت کرد با کمک يک جدول. با "جدول پيگيري زمان" مي توانيد الگوهاي مثبت و درست را بشناسيد و از آن ها الهام و تاثير بگيريد و همچنين عواملي که در فعاليت هاي شما خلل وارد مي کنند را هم بشناسيد.

در هنگام تنظيم جدول زمان ، به موارد زير توجه جدي داشته باشيد:
1. هر گونه تغيير کاري و تغيير توجه و تمرکز را، هر چند کوتاه، ثبت نماييد.( مثل تماس هاي تلفني، ملاقات هاي غير منتظره و ...)
2. پرهيز از اعتماد به حافظه و مکتوب کردن
3. ستون هاي زمان( کي؟) ، فعاليت( چي؟)، زمان مصرف شده ( چه مدت؟) را روزانه کامل کنيد.

کارهاي قابل حذف
باور کنيم و بپذيريم که خيلي از کارهايي که انجام مي دهيم چندان اهميت ندارند. اما چرا انجام مي دهيم؟ فقط چون به آن ها عادت کرده ايم! چه قدر زيادند وقت هايي که صرف گفتگو و انجام اموري مي شوند که اصلا ربطي به ما ندارند.

هر وقت در مورد لزوم انجام کاري شک داريد، آن کار را با طرح سوالاتي اين گونه، مورد ارزيابي قرار دهيد:
* آيا انجام اين کار، حرکتي است در جهت رسيدن به اهدافم؟ اگر جواب بلي است به پرسش بعدي پاسخ دهيد:

* آيا من مناسب ترين فرد، براي انجام اين کار هستم؟ اگر پاسختان منفي است بدون معطلي آن را به ديگري واگذار نماييد و خودتان کنار بکشيد.

اولويت ها
وقتي با دو يا چند کار مواجه ايد چه مي کنيد؟ اولويت ها را مشخص کنيد و از کارهاي با اهميت نگذريد. مثلا اگر خانم خانه داري هستيد و زمان آمدن همسرتان به منزل است، به خرد کردن سبزي ها نپردازيد بلکه شرايط را براي استقبال با آراستن سر و وضع ظاهري خود و خانه ، تهيه يک ليوان شربت و ... مهيا کنيد. نگذاريد با غفلت از اين کار فعلا مهم، همسرتان در موقع ورود به خانه با آشفتگي ها مواجه شود و اعصابش خرد شود! اين يعني مديريت آرامش و مديريت بهره وري.

گاهي هم دنده عوض کنيم!
هر کسي در مقطعي از روز (بعضي صبح و بعضي بعد از ظهر ) نيرومند و پرتوان هستند. هر کسي در يک زمان خاصي ، مي تواند تمرکز بيشتري داشته ، و با حداقل تلاش ، وظائف خود را انجام دهد. اين اوقات زمان سرحالي بيولوژيکي بدن است. پس لازم است که مثل ماشين، متناسب با کشش و توان، دنده عوض کنيم، سرعت را کم و زياد کنيم و بعضي وقت ها هم بزنيم کنار! از آن جا که ساعت بدن آدم ها به شيوه هاي متفاوتي عمل مي کند، لذا هر کس فقط خودش مي تواند بفهمد که چه زماني کارايي بيشتري دارد. و به همين جهت هم هست که هر کس خودش بهتر مي تواند خودش را اداره کند.

باري به هر جهت نباشيم
اهداف زندگي تان را مشخص کنيد. وقتي اهدافتان معلوم نيست، هرگز نمي توانيد بفهميد که چگونه وقت خود را آن هم به بهترين وجه ممکن هزينه و خرج کنيد. عليرغم آن که " زنده بودن يعني هدف داشتن" هنوز زندگي اکثر مردم ، مثل کشتي هاي بدون مقصد و هدف است و اراده هاي ديگران آن ها را اداره مي کند.

اهداف روشن ، راهي را براي اتلاف وقت باقي نمي گذارند. اما متأسفانه اکثر اهداف ما مبهم هستند مثل:
- من دوست دارم در کارم با نشاط تر باشم
- من آرزو دارم روابط بهتري با ديگران داشته باشم.
- من مي خواهم سريع ترقي کنم

اين خواسته ها ولو با ارزش ، هدف نيستند بلکه صرفا آرزوهايي هستند که به درستي تعريف نشده اند.

مشکل ديگر در تعيين اهداف، تعارض بين آن هاست. براي مثال هم مايليد وقت خود را با خانواده بگذرانيد و هم در زمينه شغلي ترقي کنيد.

هر نوع هدفي را که بر مي گزينيد مطمئن شويد که با اين چهار مولفه هماهنگ است:
1. مشخص باشد
2. قابل اندازه گيري باشد.هر چه اندازه گرفتن آن مشکل تر باشد احتمال دست نيافتن به آن بيشتر است.
3. قابل دسترس باشد. مطمئن شويد که هدف در حوزه ي قدرت و مسئوليت شما قرار دارد.
4. زمانش معلوم باشد

هدف گذاري به ما کمک مي کند که:
-کوشش هاي خود را متمرکز کنيم
-افکارمان را پالايش کنيم
-به ياري آن ها اولويت هاي خود را تشخيص دهيم
-انگيزه مان را از افزايش دهيم
-ارتباطات خود را بهتر سازيم
-دستاوردهاي خود را بيشتر کنيم