آریا بانو -
نشست رسانه‌ای دوازدهمین جشنواره ملی
موسیقی روز گذشته در ساختمان بنیاد رودکی برگزار شد که طی آن حسین علیزاده - نماینده بخش
موسیقی دستگاهی این جشنواره - تاکید کرد باید این رویداد را به عنوان آینده
فرهنگی و نه صرفا
موسیقی ببینیم. این
هنرمند اما پیش از آن در پاسخ به پرسشی درباره حضور کمرنگ
بانوان در میان نوازندگان و شرکت‌کنندگان جشنواره توضیح داد: زمانی که پای‌تان را از
تهران بیرون می‌گذارید، متوجه می‌شوید اجحاف در حق خانم‌ها بیشتر است. با این وجود
بانوان در کلیه بخش‌ها و سازها حضور خوبی دارند که نمی‌توانید بگویید کدام نوازندگان خوب‌تر هستند. این موضوع در بخش
موسیقی اقوام مشکل‌تر می‌شود زیرا محدودیت‌ها برای
بانوان در استان‌ها شدیدتر است. به همین دلیل طبیعی است که
زنان در برخی از سازها نوپاتر باشند و این موضوع به جنسیت مربوط نمی‌شود.
علیزاده افزود: بهتر است که این جشنواره را به عنوان آینده
فرهنگی و نه صرفا
موسیقی ببینیم. گاهی اوقات نویدهایی موجب امید می‌شوند. جشنواره جوان را سمبلی قرار دهیم که امید از دست نرود.
موسیقی با همه مشکلاتی که داشته در جامعه عنصر مهمی است. گاهی اوقات
جوانان انگیزه‌ای برای شرکت در جشنواره‌ها ندارند که ایرادی به این موضوع وارد نیست زیرا خود من در هیچ مسابقه‌ای شرکت نکردم و نخواهم کرد اما این تعدادی که در جشنواره‌ها شرکت می‌کنند همه افرادی نیستند که
موسیقی می‌نوازند، بلکه چندین برابر بیشتر از این تعداد به صورت جدی در حوزه
موسیقی کار می‌کنند.این
هنرمند همچنین درباره افزایش گرایش به هنر
موسیقی در دهه‌های پس از انقلاب به اظهارنظر پرداخت و ادامه داد: هرچه ارگان‌های مختلف در چهار دهه گذشته با
موسیقی مخالفت کردند انگیزه بیشتری برای والدین و مردم ایجاد شده که فرزندان‌شان را در کلاس‌های آموزشی ثبت‌نام کنند. از طرفی اسم جوان حس امید و انرژی را منتقل می‌کند. علیزاده افزود: همه ما زیر یک سقف زندگی می‌کنیم و تلخی‌ها و شیرینی‌ها را در کنار هم تجربه می‌کنیم به همین دلیل بهتر است جشنواره
موسیقی جوان را بهانه قرار دهیم تا در هیچ لحظه از زندگی امیدمان را از دست ندهیم زیرا این مملکت باید به دست ما ساخته شود. فرهنگ و هنر سرمایه یک کشور و سرزمین هستند. شاید جشنواره
موسیقی جوان یکی از نادرترین جشنواره‌های
ایران است. به همین دلیل باید از اتفاقات مثبت حمایت کرد. حداقل این است که جشنواره جوان امید را به وجود آورده و مردم در نقاط مختلف توجه خاصی به آن دارند. ما نیز باید امید را در زندگی خودمان بیافرینیم در غیر این صورت کسی آن را به ما هدیه نمی‌دهد.
چه تفاوتی دارد که
هنرمند چه جنسیتی دارد؟
بخش دیگر صحبت‌های این نوازنده و آهنگساز به چرایی حضور کمرنگ
زنان در زمینه آواز اختصاص داشت. علیزاده با بیان اینکه «در حال حاضر تعداد خواننده‌های زن که با کیفیت خوبی
موسیقی را اجرا می‌کنند بیشتر از آقایان است» گفت: از آنجا که امکانات و اختیارات بیشتری به
مردان تعلق می‌گیرد، تعداد بانوانی که روی صحنه می‌بینیم انگشت‌شمار هستند. اگر شما به جای خواننده‌های زن باشید با چه انگیزه‌ای برای حضور در جشنواره اقدام می‌کنید؟ حتی اگر صدای خانم‌ها در آلبوم‌های ما کمی بالاتر باشد، مجوز نمی‌دهند. به عقیده من باید این سوال از مراجع پرسیده شود. زیرا اگر
زنان در بخش آوازی این جشنواره شرکت نمی‌کنند شاید به دلیل نداشتن احساس امنیت است.این
هنرمند سپس در واکنش به تفکیک جنسیتی هنرمندان زن و مرد حتی در پرسش خبرنگاران ادامه داد: چنین قاعده‌ای که
زنان را از
مردان را تفکیک کنیم در هیچ جای دنیا دیده نمی‌شود. به عقیده من
موسیقی جزو مقدسات است و اینکه یک زن فقط برای عده‌ای بخواند روا نیست در حالی که ما می‌بینیم
زنان در فعالیت‌های اجتماعی
ایران نقش پررنگی دارند و این امر به دلیل تلاش خودشان بوده است. بسیاری از خواننده‌های زن هیچ‌وقت تمایل نداشتند که در کنسرت ویژه
بانوان شرکت کنند و من این حرکت را ستایش می‌کنم.
دوران مرگ معرفت شنیداری کشور است
حمیدرضا اردلان - نماینده بخش
موسیقی نواحی - نیز در ابتدای نشست با اشاره به کاستی‌های
مالی جشنواره در این حوزه با جداسازی بخش نواحی از دیگر بخش‌ها مخالفت کرد و گفت: اگر هر بخش از این جشنواره جدا شود اتفاق دیگری می‌افتد و وجاهتش را از دست می‌دهد.
موسیقی مقامی نیز بخش ریشه‌ای است و در هیچ جشنواره دیگری نمی‌بینیم که
موسیقی اقوام در کنار
موسیقی کلاسیک و مغرب وجود داشته باشد. به همین دلیل صفت ملی جشنواره را می‌سازد اما من شنیده‌ام که می‌خواهند این بخش را از جشنواره قیچی کنند. این کار را نکنید.اردلان همچنین به انتقاد از رویکرد سازمان صداوسیما در ارتباط با
موسیقی در
ایران پرداخت و بیان کرد: فکر می‌کنم خطای اصلی ما در تلویزیون اتفاق افتاده است. در واقع تلویزیون درهای خود را به‌روی سه جنس از
موسیقی بست و تنها جنسی از
موسیقی مبتذل را تکرار کرد. در حال حاضر دوران مرگ معرفت شنیداری کشور است. ما نمی‌بینیم که تلویزیون
موسیقی محض پخش کند اما به محض اینکه جشنی به پا می‌شود و نوری نمایان می‌شود، نواری از حاج‌قربان پخش می‌کنند و این همان حاج قربانی نیست که ما آن را می‌شنیدیم.
روزنامه اعتماد