بانو نيوز -

مجله پزشکي دکتر سلام/ حداقل دو دليل احتمالي وجود دارد که چرا کودکان ممکن است حوادث آسيب زايي مانند مورد سوء استفاده جنسي قرار گرفتن خود را به طور کامل به خاطر نياورند يا کلا آن خاطرات را براي مدتي به فراموشي بسپارند. دليل نخست اين است که احتمال کمتري وجود دارد که بتوان حوادث آسيب زا را با کلمات به خاطر آورد اما احتمال بيشتري وجود دارد که بتوان آنها را به صورت حس هاي بدني به ياد آورد. به خصوص بجه ها مي توانند در صورتي که از بيان کلامي واقعه سوء استفاده ناتوان باشند آن را به صورت عملي نشان بدهند. احتمال ديگر اين است که اين فراموشي جزئي يا کلي به علت گسست صورت مي گيرد. در کمال تعجب کودکان بيشتر از بزرگسالان مي توانند در حين روي دادن حادثه آسيب زا يا بعد از رخ دادن آن اين رويداد از خود جدا سازند.
امروزه بسياري از متخصصان باليني بين اين دو شيوه راه ميانه اي يافته اند: گزارش هاي مربوط به مورد تجاوز جنسي قرار گرفتن در دوران کودکي را روياهاي محقق نشده تلقي کردن و رد کردن آنها که شيوه اي قديمي تر است و شيوه اي که در اوايل دهه 1990 ظهور کرد که در آن اين خاطرات را مطلقا درست تلقي مي کنند. پژوهش لوفتوس زنگ بيدار باشي بود براي درمانگران که از تحميل نظريه هاي خود بر درمانجويان اجتناب کنند. لازم است هم درمانگر و هم درمانجو با اين احتمال و با اين خاطره ها برخورد کنند که کسي واقعا از ماهيت اصلي حادثه اي که رخ داده با خبر نيست. سرانجام اين که به عهده درمانجو است تا تصميم بگرد که به گونه اي با گذشته خود برخورد کند که بتواند از آن فاصله بگيرد و فراتر رود.

http://www.banounews.ir/fa/News/8211/چرا-کودکان-حوادث-آسيب-زاي-زندگي-خود-را-فراموش-مي-کنند؟