آریا بانو - هنگامی که در حال رشد و نمو می باشید: 1- موشکافی و نظارت بی حد در غذاخوردن، ظاهر، نوع پوشش، سرگرمی ها، تفریحات، مکالمات تلفنی، دوستان و زندگی اجتماعی شما.2- تحت فشار قرار دادن شما با انتظارات کمال گرایانه معیارها و استانداردهای غیر قابل دسترس..3- منع کردن شما از سوال کردن و یا مخالفت با […]
هنگامی که در حال رشد و نمو می باشید: 1- موشکافی و نظارت بی حد در غذاخوردن، ظاهر، نوع پوشش،
سرگرمی ها، تفریحات، مکالمات تلفنی، دوستان و زندگی اجتماعی شما.
2- تحت فشار قرار دادن شما با انتظارات کمال گرایانه معیارها و استانداردهای غیر قابل دسترس..
3- منع کردن شما از سوال کردن و یا مخالفت با آن ها.
4- نهی کردن شما در بیان احساسات خشم، ترس و غمگینی در حضور آن ها.
(تمسخر، نادیده گرفتن و بی ارزش شمردن احساسات شما) 5- تجاوز به حریم شخصی و خلوت شما.
6- تصور این که مالک شما می باشند.
7- از محبت و مهرورزی به عنوان یک پاداش استفاده می کنند و در مواقع تنبیه آن را از شما
دریغ می کنند.
8- ارعاب، استیلا یافتن و سوء استفاده از شما.
9- دلسرد کردن تلاش شما برای تجربه کردن و اندیشیدن برای خودتان.
(آن ها به جای شما و برای شما تصمیم می گیرند) 10- ممانعت از دستیابی به استقلال فردی و خود
مختاری شما.
11- اجازه اظهار نظر در مورد قوانین و مسئولیت های
خانواده را به شما نمی دهند.
12- گویی از درد و رنجی که به شما تحمیل می کنند ناآگاه می باشند.
13- گویی تمایلی به پذیرش گناهکار بودن و مقصر بودن خود ندارند.
14- شما را مورد سوء رفتار جنسی، کلامی، جسمی و عاطفی قرار می دهند.
15- اجبار شما به انتخاب یک رشته خاص در دانشگاه، گویی هیچ گونه گزینه دیگری برایتان وجود ندارد.
16- تحت فشار قرار دادن شما به ورود دانشگاه و انتخاب رشته های پر پرستیژ.
علایم
خانواده های ناهنجار (خانواده هایی که در فضای آن کشمکش، درگیری و سوء رفتار حاکم است): 1- انکار (انکار
الکلی بودن و یا
اعتیاد به
مواد مخدر والدین، نادیده گرفتن مشکلات، نادیده گرفتن شکایات از سوء رفتار جنسی) 2-
ناهمسانی، بی ثباتی و غیر قابل پیش بینی بودن.
3- فقدان حس همدلی میان اعضای خانواده.
4- فقدان مرزهای روشن (پرتاب وسایل شخصی اعضای دیگر خانواده، تماس های بدنی نامناسب) 5- معکوس شدن نقش والدین (فرزندان
نقش والدین را ایفا می کنند) 6- سیستم خانوادگی بسته (ارتباط با افراد خارج از
خانواده محدود و یا منع
می شود) 7- پیام ها و گفتگوهای پراکنده، غیر مستقیم و ضد و نقیض.
8- افراط و تفریط در کشمکش (یا محیط
منزل بسیار آرام است و یا جنگ و جدال فراوان در آن
حاکم است).
فرزندانی که در
خانواده های ناهنجار پرورش می یابند در یکی از 5 نقش زیر در
خانواده بسر می برند:
1- “فرزند محبوب” قهرمان و سوگلی
خانواده است کسی که معمولاً نقش والدین را تقلید می کند.
و یا صرفاً بدون علت از محبوبیت بیشتری نسبت به سایر فرزندان برخوردار است.
2- “فرزند مشکل ساز” بلا گردان و قربانی
خانواده است.
کسی که به خاطر همه مشکلات ملامت می شود، و تمام تقصیرها به گردن وی انداخته می شود.
3- “پرستار” کسی که مسئولیت
سلامت و حمایت عاطفی
خانواده را بر عهده دارد.
4- “فرزند گم گشته”
فرزند ساکت، آرام و ناپیدای
خانواده که خود و نیازهایش نادیده گرفته شده است.
5- “مغز متفکر” فرصت طلبی که از خطاها، نقاط ضعف و لغزش های دیگر اعضای
خانواده بهره برداری کرده و
به خواسته های خود جامه عمل می پوشاند.
سایر خصایص این گونه فرزندان: 1- نسبت به دیگران بی اعتماد هستند.
2- در بیان احساسات مشکل دارند.
3- از اعتماد به نفس و عزت نفس پایین رنج می برند.
4- در برقراری یک رابطه
سالم با دیگران مشکل دارند.
5- احساس خشم، اضطراب، افسردگی، تنهایی، درماندگی، شرمساری، گناه و
دوست داشتنی نبودن می کنند.
چگونه با گذشته خود کنار بیاییم؟ – شما مسئول اعمال و رفتاری که والدین تان بر شما به عنوان
فرزند روا داشته اند نیستید، آنها مسئول هستند.
(بنابراین از سرزنش کردن خود دست بکشید و احساس شرمساری و گناه نکنید) – شما مسئول آن می باشید که
هم اکنون با زندگی خود چه کار بکنید، و نه والدین شما.
(بنابراین به والدین خود اجازه ندهید شما را کماکان کنترل کنند و از ملامت کردن آنها دست بکشید) مرحله نخست-
از حیث احساسی از
خانواده خود جدا شوید، یعنی از جوانب آزار دهنده دوران کودکی، والدین و نقش خانوادگی.
مرحله دوم- در رابطه خود با والدین تان توازن برقرار کنید.
مرحله سوم- زندگی خود را مجدداً تعریف کرده و بازآفرینی کنید.
شفای احساسی هم چون شفای جسمی می باشد.
وقتی انگشت شما دچار بریدگی می شود، ابتدا آن را شستشو داده و تمیز می کنید و سپس روی آن
را با چسب زخم می پوشانید تا آن را از عفونت محافظت کرده باشید.
چنانچه پایتان دچار شکستگی شود ابتدا آن را نزد
پزشک جا انداخته و سپس روی آن را گچ می گیرید.
شفای احساسی نیز به همین منوال است.
هنگامی که از لحاظ احساسی دچار جراحت می شوید، شستشوی زخم به مفهوم رویارویی با گذشته حقیقی تان و صحبت
کردن درباره آن است.
و گچ و چسب زخم که از جراحت محافظت می کند ترک احساسی
منزل است.
این الزاما به مفهوم ترک فیزیکی از
منزل نیست و می تواند شامل انفصال از ارتباط مخرب با والدین و
نحوه پرورش تان باشد.
شما قادر نیستید با گفتن “زودتر بهبود پیدا کن” باعث سریع تر ترمیم شدن شکستگی پایتان شوید.
برای ترمیم پای شکسته به گچ نیاز است که راه رفتن را برایتان دشوار می سازد.
به همین نحو التیام احساسی مستلزم اعمال تغییرات در عادات می باشد که در ابتدا ناراحت کننده و دشوار به
نظر خواهند رسید.
جدایی احساسی راه را برای ایجاد تعادل در رابطه ی میان شما و والدین تان هموار می سازد.
خواه والدین تان در قید حیات بوده و یا فوت کرده باشند.
جدایی احساسی به شما این امکان را می دهد تا خود و زندگی تان را از نو تعریف کرده و
بازآفرینی کنید، براساس اینکه حقیقتاً چه کسی هستید و به کجا می خواهید بروید (به چه اهدافی می خواهید دست
یابید) و نه بر اساس والدین و یا گذشته تان.
برای طی مراحل مذکور توصیه می گردد حتما به یک مشاور خبره مراجعه کنید.
راهکارهای غلط کنار آمدن با جراحات و ضربه های عاطفی: 1- نادیده گرفتن و سرکوب احساسات.
این عمل سبب می گردد تا شما مهارت های لازم برای کنار آمدن با مشکلات را نیاموخته و به بلوغ
هیجانی دست نیابید.
این رویه باعث می گردد تا شما گاه عاری از هر گونه احساس باشید و یا
عکس آن گاهی اوقات
در یک احساس غوطه ور گردیده و نتوانید با آن کنار بیایید.
2- امتناع از برقراری رابطه با دیگران و پنهان کردن تمام آلام و آسیب پذیری هایتان.
در پیش گرفتن این رویه در نهایت به تنهایی شما منجر خواهد گردید.
هم چنین نحوه ی ایجاد صمیمیت و اعتماد
سالم را هرگز نخواهید آموخت.
در نهایت نیز فرد مستعد آن می شود که به ناچار به افراد ناشایست اعتماد کرده و طرح دوستی بریزد.
3- پناه بردن به مشروبات الکلی،
مواد مخدر و یا آرام بخش ها.
اما این رویه تنها به مشکلات قبلی شما می افزاید، و دردی از شما دوا نخواهد کرد.
کنار آمدن با والدین کنترل گر: تنها راه کنار آمدن با والدین کنترل گر در درجه اول گفتگو و مصالحه
و در نهایت مبارزه کردن و “نه” گفتن است.
نکته: توجه داشته باشید مادامی که در
منزل والدین خود به سر می برید خواه ناخواه باید تا حدودی تحت
کنترل آنها باشید.
منبع:khanevadeyema