بزرگنمايي:

بانو نيوز -اين مطلب پيشنهاداتي است که تعدادي متخصص در باب درک کودکان نوشته اند. اميدوارم به شما و کودکانتان کمک کند که لحظات شادي را داشته باشيد چون هيچ چيزي مهم تر از شادي در اين دنيا نيست.
در پرورش کودک
پرورش کودک به مفهوم مهار کردن آن نيست: وظيفه شما به عنوان والدين اين است که به کودک واکنش هاي شرطي را نياموزيد. اين ها واکنش هايي هستند که به حيوانات آموخته مي شوند.
اين عقيده که بايد کودکتان را “آموزش” بدهيد ذهنيت سالمي نيست: اين کلمه باعث مي شود که والدين فکر کنند مجبور کردن، ناچار ساختن و کنترل کردن کودک صحيح است. اگر اينگونه فکر کنيد که مسئوليت شما کمک به کودک در رشد اوست سازنده تر خواهد بود. با اين طرز فکر باعث مي شويد که روزي کودکتان بتواند به طور کاملا مستقل در جامعه زندگي شاد و سالمي داشته باشد.
نقاشي ميکل آنژ را به خاطر بياوريد: دست قدرتمند خدا به سوي دست آدم. درس مهمي در اين عکس وجود دارد و آن اين است که شايستگي تنها با ايمان و عبادت به دست نمي آيد. يک جوان منبع دانش، منطق و احساس است و او بايد همه اين ها در دوران کودکي گذرانده باشد.
وقتي کودک رشد مي کند و بزرگ مي شود والدين بايد بدانند که اکنون زمان آن رسيده است که دست ياري خود را به سوي آن ها دراز کنند. زيرا آن ها ديگر بچه نيستند بلکه جواني مستقل و شخصيتي با هدف هاي مشخص، افکار مشخص و شيوه زندگي مشخص هستند. ديگر وظيفه سرپرستي و نان آوري کودکان به پايان رسيده است و زمان آن رسيده که رابطه خود را از پدر و فرزندي به يک رابطه دوستانه تغيير دهيد نه اينکه به آن ها نظارت داشته باشيد و تمام جوانب زندگي شان را هدايت کنيد.
تلاش شما براي پيشرفت هرچه سريع تر کودک کاملا اشتباه است: تک تک کودکان ياد گرفته اند که در بازه هاي زماني متفاوتي زندگي کرده و پيشرفت هايي داشته باشند. وظيفه ما به عنوان والدين اين نيست که سرعت پيشرفت آن ها را بالا ببريم. در عوض بايد به آن ها در پيشرفتشان کمک کنيم.
در سرپيچي کودک
سرپيچي تنها روشي است که يک کودک وقتي از طرف يک جوان مورد تهديد واقع مي شود به کار مي برد.
يکي از جنبه هاي شخصيتي کودکان اين است که مي خواهند با عصباني کردن شما جلب توجه کنند.
مد نوجوانان مانند آبله مرغان مي ماند: خيلي از جوان ها به دنبال مد مي روند و درجه اهميتش در آن ها متفاوت است. اما پس از گذشت چند سال ديگر براي آن ها به مسئله اي فراموش شده تبديل مي شود. اين مسئله ارزش آن را ندارد که بخواهيد با نوجوان خود بحث کنيد و درگيري بوجود بياوريد.
براي منظبط ساختن کودک پس از اين که رابطه اي دوستانه با او برقرار کرديد مي توانيد اقدام کنيد.
تجربيات منفي تا زماني که تهديدي براي زندگي کودک محسوب نشوند مشکلي ندارد: به آن ها اجازه دهيد که نتيجه اعمالشان را ببينند. ( البته اين کار را تنها در دوره بلوغ آن ها انجام دهيد.)
بچه ها تنها زماني تاثيرپذير مي شوند که والدينشان از چيزي ناراحت نباشند چون در غير اينصورت درباره خودشان چيزي نمي گويند. خيلي مهم است که درباره احساس خودتان به او بگوييد زيرا آن ها درک مي کنند که شما هم مانند آن ها حساس هستيد و نياز به حمايت داريد. اما هيچوقت سعي نکنيد که با احساس فرزندتان بازي کنيد بايد درباره احساستان با او صادق باشيد و دروغ نگوييد.
در عزت نفس کودک
عزت نفس بچه ها با اعمالشان و ارزيابي ما از آن ها شکل مي گيرد. اگر درسش را خوب بخواند پسر خوبي است. اگر به مادرش کمک کند دختر خوبي است. يک بچه براي نشان دادن خودش نياز به تشويق دارد. و بالعکس اگر به آن ها بگوئيد که بچه هاي بدي هستند اين جمله تاثير روانشناسانه منفي طولاني مدتي بر آن ها خواهد گذاشت.
تمام بچه ها اگر يک ارزيابي منفي در ذهنشان شکل گرفته باشد به طور غريزي به دنبال چيزهايي مي روند که باعث شود حس خوبي نسبت به خودشان پيدا کنند. اما نوجوان ها تصويب، حمايت و رسميت را در هرجايي که بتوانند پيدا کنند جستجو مي کنند. حال مي تواند در يک گروه جنايت باشد يا در کليسا.
در مدرسه
مدرسه ها و موسسات هيچ تاثيري در پيشرفت خلاقيت و ايجاد استقلال طلبي در ميان جوانان ندارد. اما در عوض تنها چيزي که به آن خيلي اهميت مي دهند موفقيت بچه ها در امتحانات و برنامه هاي تحصيلي است. يعني به جاي اينکه آن ها را به افکار آزاد و انتقادي تشويق کنند، اطاعت و فرمانبرداري را مي آموزند.
وقتي کودک مجبور به کاري برخلاف ميلش شود تحقير و ترسو مي شوند. بذر عقده حقارت در آن ها کاشته مي شود. انرژي از آن ها دور شده و ديگر تمايل به هيچ کاري نخواهند داشت. در اينجا والدين دو راه دارند. يا طرف مدرسه باشند يا اينکه کودکشان را حمايت کنند. بايد به کودک کمک کنيد تا به استعدادهاي نهاني خود دست يابد اگر فکر مي کنيد که مدرسه ها نمي توانند از پس اين کار برآيند بايد خودتان دست به کار شويد.
البته تا جاي ممکن به آموزش دهندگان کودکتان احترام بگذاريد و به آن ها بفهمانيد که زحماتشان قابل تحسين است. اما هيچوقت از يادآوري کردن به آن ها خجالت نکشيد. ارزيابي کودک شما فقط مي تواند توسط خود شما تعيين شود و نه هيچ شخص ديگري. هرچقدر هم که در مدرسه ضعيف باشند و باعث نااميدي شما شوند بايد آن ها را دوست داشته باشيد.
مدرسه ها هميشگي و پايدار نيستند اما رابطه شما با فرزندتان هميشگي است
٠ ٠