بزرگنمايي:

بانو نيوز - محققان فرضيه داشتن احساسات خوشايند براي احساس شادي را به چالش مي‌کشند.‏
به گزارش پايگاه خبري سلامانه، انجمن روانشناسي آمريکا به‌تازگي تحقيقي را منتشر کرده که مي‌گويد ممکن است افراد با ‏حس کردن احساساتي همچون خشم يا نفرت، خوشحال‌تر باشند.‏

مايا تامير، محقق ارشد اين تحقيق واستاد روانشناسي در اين باره گفت: «خوشحالي چيزي ‏فراتر از احساس لذت يا اجتناب از درد است. خوشحالي يعني داشتن تجربيات معنادار يا ‏ارزشمندي که مي‌تواند شامل احساساتي باشد که شما فکر مي‌کنيد حق داشتن آن‌ها را داريد. ‏همه احساسات ما، بدون توجه به خوشايند يا ناخوشايند بودن آن‌ها در برخي از شرايط ‏مي‌توانند مثبت و در برخي ديگر منفي باشند.»‏

اين مطالعه ميان فرهنگي به بررسي اطلاعات 2 هزار و 324 دانشجو در هشت کشور ‏آمريکا، برزيل، چين، آلمان، غنا، فلسطين اشغالي، لهستان و سنگاپور پرداخت. اين مطالعه ‏که در ژورنال روانشناسي تجربي منتشر شده اولين مطالعه‌اي است که ارتباط ميان ‏خوشحالي و تجربه احساسات دلخواه، حتي احساسات ناخوشايند را بررسي مي‌کند.‏

شرکت‌کنندگان به‌طور معمول مي‌خواستند که احساسات خوشايند بيشتر و احساسات ‏ناخوشايند کمتري در زندگي داشته باشند اما اين روند هميشه مصداق نداشت. در نهايت ‏تعجب 11 درصد از شرکت‌کنندگان تمايل کمتري به داشتن احساسات متعالي همچون عشق ‏و همدردي در مقايسه با آنچه در زندگي با آن روبه‌رو بودند، داشتند و 10 درصد طرفدار ‏داشتن احساسات ناخوشايند همچون خشم و نفرت بودند و همپوشاني اندکي بين اين دو گروه ‏وجود داشت.‏

تامير مي‌گويد به عنوان مثال فردي که با خواندن مطلبي درباره سواستفاده جنسي از ‏کودکان هيچ گونه احساس خشمي در خود احساس نمي‌کرد با خود فکر مي‌کرد که بايد ‏درباره اين مساله احساس خشم بيشتري داشته باشد يا زماني که زني مي‌خواهد همسرش را ‏به علت سواستفاده جنسي از او ترک کند اما تمايلي به آن ندارد احساس مي‌کند که بدون ‏احساس عشق، شادتر خواهد بود.‏

از شرکت‌کنندگان درباره احساساتي که به آن تمايل داشتند و احساساتي که در زندگي واقعي ‏حس مي‌کردند، نظرسنجي شد. علاوه بر اين ميزان رضايت از زندگي و علائم افسردگي ‏آن‌ها نيز به بررسي گذاشته شد. در اين مطالعه ميان فرهنگي مشخص شد افرادي که ‏احساسات دلخواه خود را (بدون توجه به خوشايند يا ناخوشايند بودن آن‌ها) بيشتر تجربه ‏مي‌کردند، بيشتر از زندگي رضايت داشتند و نشانه‌هاي افسردگي در آن‌ها کمتر ديده مي‌شد.‏

تامير مي‌گويد تحقيقات بيشتري براي ارزيابي اين که آيا احساسات دلخواه واقعا علت ‏خوشحالي است يا صرفا يک همراهي را نشان مي‌دهند، مورد نياز است.‏

اين مطالعه فقط به ارزيابي يک دسته از احساسات ناخوشايند که به عنوان احساسات منفي ‏خود افزاينده (‏self-enhancing‏) شامل نفرت، دشمني، خشم و تحقير مي‌شد، ‏پرداخت. تامير مي‌گويد تحقيقات بعدي مي‌تواند شامل ساير احساسات مانند ترس، احساس ‏گناه، ناراحتي يا شرم باشد. احساسات خوشايندي که در اين مطالعه به بررسي گذاشته شد ‏شامل همدلي، عشق، اعتماد، اشتياق، رضايت و هيجان بود.‏

تحقيقات پيشين حاکي از اين بود که احساسات دلخواه افراد به ارزش‌هاي آن‌ها و هنجارهاي ‏اجتماعي‌شان وابسته است که در اين تحقيق به بررسي گذاشته نشدند. اين مطالعه مي‌تواند ‏نشان دهند که بسياري از مردم توقعات غيرواقع‌بينانه‌اي از احساسات خود دارند. مردم ‏مي‌خواهند هميشه و همه وقت احساسات خوب داشته باشند حتي اگر بيشتر اوقات اين ‏احساسات را تجربه کنند باز هم فکر مي‌کنند که بايد باز احساسات بهتري داشته باشند که ‏همين مساله مي‌تواند در مجموع از آن‌ها فرد ناشادي به وجود آورد.‏