بزرگنمايي:

مادر آرام جواب داد: «امروز آخرين روزه‌ها... از فردا ديگه بزرگ شدي و بايد مثل همه بچه‌هاي ديگه کنار دوستات بشيني.» اين هفتمين روزي بود که مادر همراه اميد به مدرسه مي‌آمد، کنارش روي نيمکت قهوه‌اي رنگ مي‌نشست، به درس معلم گوش مي‌داد و زنگ تفريح باهم به حياط مدرسه مي‌رفتند! يک هفته از بازگشايي مدارس و سال تحصيلي جديد مي‌گذشت واميد هفت ساله هنوز به شرايط جديد عادت نکرده بود!؟

اگر چه در دنياي آموزشي امروز، بعضي بچه‌ها قبل از بازگشايي رسمي مدارس و حضور در کلاس اول به مراکز آموزشي چون مهدکودک و پيش دبستاني پا مي‌گذارند و مفهوم معلم، آموزش، درس، نظم و انضباط را مي‌آموزند...  اما هيچ چيزي تجربه اول نمي‌شود. آري، روزهاي اول هميشه براي برخي کودکاني که تمام وقت خود را به بازي و استراحت مي‌گذراندند خسته کننده است؛ به همين دليل چند هفته‌اي طول مي‌کشد تا چنين کودکاني به وضعيت جديد خويش عادت کنند. شايد به همين علت است که بعضي بچه‌ها وقتي به خانه مي‌آيند بسيار خسته هستند و کارهايي دور از انتظار انجام مي‌دهند! بايد بدانيد که بردباري و برخورد آرام و مهربانانه والدين کمک فراواني در سازش دادن کودک با وضعيت جديد مي‌کند.

 نکاتي کليدي در روزهاي اول
* دهمراهي کردن کودک هفت ساله در روزهاي اول سال تحصيلي بسيار مهم است. حتي اگر فرصت کافي نداشته باشيد، در چند روز اول مدرسه، فرزندتان را به مدرسه ببريد و به او اطمينان دهيد که دنبالش مي‌رويد.

*  اگر روز اول مدرسه با فرزندتان به مدرسه مي‌رويد مجدداً معلمش را به او معرفي کنيد و به کودک هم اجازه بدهيد تا خودش را به آموزگارش معرفي کند. سعي کنيد با رفتار و عمل خود، اعتمادتان را نسبت به اولياي مدرسه نشان دهيد تا از اين طريق کودک نيز احساس امنيت لازم را به دست آورد.

 * براي پايين آوردن استرس کودکاني که ترس جدايي از مادر دارند بهتر است آنان عکس کوچکي از مادر را همراه خود در کيف مدرسه داشته باشند. مادر در اين مواقع بايد به فرزند خويش تأکيد کنند زماني که احساس دلتنگي مي کند عکس را از کيف در بياورد و به آن نگاه کند. نگاه کردن بچه‌ها به عکس مادر استرسي که در آن‌ها ايجاد مي‌شود را فروکش مي‌کند.

* يکي ديگر از نگراني‌هاي دانش آموزان کلاس اولي در نخستين روزهاي سال تحصيلي چگونگي برقراري ارتباط با همکلاسي هاست. براي همين والدين بايد در خصوص ويژگي‌هاي بغل دستي فرزندشان در کلاس اطلاعاتي کسب کنند و فرزندشان را با دوستان جديد و فضاي کلاس آشنا سازند. بايد به کودک عباراتي نظير: «مي آي باهم دوست بشيم؟» و «اسم من اميده، اسم شما چيه؟» يا «مي خواي خوراکي هامون رو باهم بخوريم؟» را جهت برقراري ارتباط با هم کلاسي‌ها آموخت.

* بعضي از والدين قبل از ترک کودک يک داستان يا يک شعر کوتاه براي فرزندشان مي‌خوانند؛ اين کار موجب مي‌شود که کودک رنج جدايي را بهتر تحمل کند. گروهي نيز اول صبح برنامه روزانه کلاس دانش آموزشان را مرور مي‌کنند و با توضيح و تشريح فعاليت‌هاي آن روز نگراني و اضطراب را از دل کوچک فرزند دور مي‌کنند.

* چنانچه در لحظه آخر فرزندتان به شما چسبيد و از رفتن به کلاس امتناع کرد اصلاً نگران و دلگير نشويد، زيرا عکس‌العمل شما تأثير منفي بر کودک مي‌گذارد و او را بيشتر ناراحت مي‌کند. در چنين شرايطي مي‌توانيد از مربيان و مشاوران با تجربه مدرسه کمک بگيريد و به آن‌ها اجازه دهيد با شيوه خود، کودک را به کلاس درس راهنمايي کنند.

* نهايتاً، اگر والدين نکاتي که بيان کرديم را رعايت نمايند دانش آموزان کلاس اولي با اشتياق بيشتري در مدرسه حضور پيدا خواهند کرد.