احتمالا داستان‌هاي وحشتناکي درباره افرادي که با سيب‌زميني جوانه‌زده مسموم شده‌اند شنيده‌ايد. اما آيا اين داستان‌ها واقعيت دارد؟ براي دانستن اين نکته اول بياييد کمي راجع به ساختار گياه‌شناسي سيب‌زميني بيشتر بدانيم. بر اساس تحقيقي در دانشگاه پنسيلوانياي آمريکا بيشتر مردم فکر مي‌کنند که سيب‌زميني‌ها نوعي ريشه گياهي هستند چون مثل هويج و ديگر محصولات ريشه‌اي زير زمين رشد مي‌کنند، اما در حقيقت آن‌ها نوعي ساقه تغيير يافته هستند به نام غده. غده‌ها ساقه‌هاي فشرده و متورمي هستند که در زير زمين تشکيل مي‌شوند و بعد از اين که گياه والد مي‌ميرد همانجا باقي مي‌مانند. سيب‌زميني‌ها غني از کربوهيدرات هستند، زيرا بايد ذخيره غذايي لازم براي ادامه زندگي گياه را در طول زمستان داشته باشند. اگر به سيب‌زميني خوب نگاه کنيد متوجه «چشم‌ها» مي‌شويد، لکه‌هاي کوچکي که بر روي پوست سيب‌زميني قرار گرفته‌اند. اين لکه‌ها در حقيقت گره‌هاي ساقه هستند. در يک ساقه معمولي که بر روي زمين قرار گرفته اين گره‌ها رشد مي‌کنند و به شاخه و برگ تبديل مي‌شوند. وقتي سيب‌زميني‌ها به مدت طولاني در گنجه نگهداري شوند اين گره‌ها هستند که شروع به رشد مي‌کنند. وجود گرما و نور رشد اين گره‌ها را تحريک مي‌کند. به همين دليل است که سيب‌زميني‌ها را بايد در جاي تاريک و سرد نگه داشت. اما رنگ سبز اطراف جوانه‌ها چه مي‌شود؟ بيشتر ما شنيده ايم که نبايد سيب‌زميني‌هاي سبز شده را بخوريم اما چرا؟ تماس با نور واکنش‌هاي فيزيولوژيکي خاصي در داخل غده به راه مي‌اندازد. توليد کروفيل رنگ سبز ايجاد مي‌کند. اين ماده اصلا مضر نيست و در واقع حاوي مقادير بالايي از مواد معدني مغذي مثل آهن نيز هست. اما نور و گرما باعث توليد ماده ديگري به نام سولانين نيز مي‌شود. ماده شيميايي که اگر در مقادير زياد مصرف شود، مي‌تواند بروز نشانه‌هاي مسموميت را در پي داشته باشد. نشانه‌ها شامل حالت تهوع، اسهال، استفراغ ، درد معده، سوزش گلو، سردرد و سرگيجه است. اين ماده شيميايي عمدتا همراه با کلروفيل در زير پوست سيب‌زميني و در ساقه‌هاي تازه جوانه زده جمع مي‌شود. لذا پيشنهاد مي‌شود که سيب‌زميني‌هاي سبز يا سيب‌زميني‌هايي که شروع به جوانه زدن کرده‌اند، مصرف نشوند. البته مي‌توان بخش‌هاي سبز پوست و ساقه‌هايي که جوانه زده‌اند را جدا کرد تا احتمال وجود هر واکنش مسموميت زا را به حداقل رساند، اما باز هم مزه تلخي در سيب‌زميني باقي مي‌ماند. شروع فرآيند رشد باعث جذب قند و ويتامين‌هاي موجود در سيب‌زميني نيز مي‌شود که به اين معني است سيب‌زميني جوانه‌زده ارزش غذايي کمتري دارد. اين بخش‌هاي سبز شده قابل خوردن نيستند، اما در عوض مي‌توان آن‌ها را کاشت و يک گياه سيب زميني جديد پرورش داد. اگر طرفدار محيط زيست هستيد و فضاي کافي براي کاشت اين بخش‌هاي سبز نداريد و در عين حال نمي‌خواهيد زباله زيادي طول کنيد جوانه‌ها و بخش‌هاي سبز را جدا کنيد و سيب‌زميني‌ها را بجوشانيد، ريز کنيد و به پرنده‌ها بدهيد. با اين کار حتما خوشحال‌شان مي‌کنيد.