بزرگنمايي:

بانو نيوز -
از وقتي گوشي به دست شده، او را نه‌تنها نمي‌بينيم بلکه صدايش را هم نمي‌شنويم، هميشه در گوشه‌اي از اتاق نشسته و با دوستان مجازي اش مشغول بازي و گفت‌وگوست، اگر چه از عاقبت اين کار بسيار هراس دارم، اما چه کنيم که دوره زمانه عوض شده و ما نمي‌توانيم بچه‌ها را مجبور کنيم مثل ما باشند و زندگي کنند. من پذيرفته ام تلفن همراه يار هميشگي بچه‌هاي امروز است، آنها نيازمند آنند و ما بايد مطيع نيازشان باشيم.


تصوير دوست نامهربان کودکان!
تکنولوژي و فناوري‌هاي ارتباطي به سرعت برق و باد، رو به پيشرفت هستند،هر چه مي‌گذرد دهکده ارتباطات جهاني کوچک‌تر مي‌شود و راه‌هاي ارتباطي آن نيز کوتاه‌تر؛ هر چند که راه کوتاه مي‌شود اما خطرات اين مسير، آنچنان بزرگ و بزرگ‌تر مي‌شود که اگر احتياط نکنيم بي ترديد با مشکلات عديده‌اي مواجه خواهيم شد.
در جامعه ما بسياري از نوجوانان و يا حتي کودکان خردسال، تلفن همراه دارند و از همه جالب‌تر آن که پدر و مادرها نيز گمان مي‌کنند حتما بايد فرزندشان مجهز به اين ابزار ارتباطي باشد چرا که اين وسيله براي در دسترس بودن و اطلاع پيدا کردن از موقعيت آنها لازم و ضروري است، گرچه براي انجام تکاليف مدرسه و يا ارتباط با همکلاسي‌ها الزامي مهم است و نياز مبرمي هم به هوشمند بودن اين وسيله احساس مي‌شود؛ اما آيا به حقيقت فرزندان ما نيازي به تلفن همراه دارند؟ آيا به دليل فراگير شدن فرهنگ استفاده از تلفن همراه توسط کودکان، مي‌توانيم اين وسيله را ابزار مناسبي براي فرزندانمان قلمداد کنيم؟ آيا هوشمندي تلفن همراه و سهولت اتصال به شبکه‌هاي اجتماعي مختلف، آسيبي براي کودک ندارد؟ و...
وقتي داشتن تلفن همراه به معناي فرهنگ بالاست
توجيه: مگر نمي‌بيني همه دوستانش تلفن دارند! آيا واقعا فکر مي‌کني ديگران هم چون من اشتباه فکر مي‌کنند، اگر کمي دقت کني متوجه مي‌شوي ما همرنگ جماعت شده ايم اما شما با تکيه بر افکار قديمي ات، چون گاو پيشاني سفيد هستي! من گفتني‌ها را گفتم دوست ندارم فرزندم عقده‌اي بار بيابيد بايد هر چه سريع‌تر براي او تلفن همراه بخري....
پاسخ: تلفن همراه به مانند بسياري از ابزارهاي تکنولوژي، تنها يک ابزار است، ابزاري که نحوه و نوع استفاده فرد مصرف‌کننده آن تعيين مي‌کند که اين ابزار مفيد است يا مضر. فراگير شدن استفاده از تلفن همراه الزاما به معناي پيشرفت فرهنگي نيست، چه بسا هيچ لزومي ندارد که تمام افراد خانواده تلفن همراه داشته باشند، تلفن همراه، مناسب عضوي از خانواده است که به دليل مشغله‌هاي کاري زياد بايد هميشه در دسترس باشد و يا به‌دليل حضور در مکان‌هايي خاص، امکان دسترسي اش به تلفن ثابت نيست. روان‌شناسان کودک معتقدند فرزندان ما به‌طور معمول نيازي به تلفن همراه ندارند و اگر والدين يا مراقبان کودک به لحاظ تربيتي اصرار به استفاده از آن دارند، بايد بدانند که دادن تلفن همراه به کودک کار اشتباهي است و هرگز نمي‌توانند با توسل به اين ابزار، از احوالات حقيقي کودک باخبر شوند.
تلفن همراه وسيله‌اي براي بازي کودک است
توجيه: ماشاءالله به بچه‌هاي امروز، بسيار باهوشند، فقط کافي است تلفن به دست اين وروجک بيفتد، او نه‌تنها در بازي‌هاي تلفن همراه هميشه برنده است بلکه به خوبي مي‌تواند بازي‌هاي جديد را نصب کرده و آنها را به دوستانش ارسال کند، کاش ما هم بچه بوديم ...
پاسخ: در سنين پايين کودکان از تلفن همراه به عنوان وسيله‌اي براي گفت‌وگو استفاده نمي‌کنند بلکه آن را وسيله‌اي براي چشم و همچشمي، رقابت با همسن و سالان و يا وسيله‌اي براي بازي مي‌دانند؛ در حالي که تلفن همراه هرگز به اين منظور طراحي نشده است گرچه ممکن است بازي‌هايي هم داشته باشد اما اين سرگرمي‌ها بيشتر براي مواقعي تعبيه شده که فرد چاره‌اي جز انتظار ندارد. والدين نبايد تلفن همراه را به‌عنوان وسيله‌اي براي بازي تهيه کنند، چه بسا وسايل بي‌خطر ديگري در بازار وجود دارد که عوارض کمتري نسبت به تلفن همراه دارند.
البته اين تنها يک روي اين سکه است چه بسا بسياري از پدر و مادرها اطلاعات چنداني از امکانات گوشي‌هاي هوشمند ندارند و صرفا براي نشان دادن رفاه مالي و کم نگذاشتن براي فرزندشان اقدام به خريد گوشي مي‌کنند و تمام تصورشان نيز اين است که فرزندشان مشغول بازي درون گوشي است. معمولا اين والدين نمي‌دانند وصل شدن به اينترنت و ورود با دنياي مجازي چقدر با اين وسيله ساده و آسان است، به همين دليل با خريد تلفن همراه، ضررهاي جبران ناپذيري به فرزندانشان وارد مي‌کنند و متاسفانه زماني نيز به خود مي‌آيند که کار از کار گذشته و کودک‌شان گرفتار عوارض ناخوشايند اين تکنولوژي شده است.
واي از روزي که در شبکه‌هاي اجتماعي عضو شود
توجيه: مي‌دانم تلفن همراه وسيله مناسبي نيست اما چه کنم که حريف اين بچه نمي‌شوم، روز و شبم را سياه کرده است،مدام پدر و مادر دوستانش را به رخم مي‌کشد و من و پدرش را مواخذه مي‌کند. خيلي خوب مي‌دانم با خريد تلفن هوشمند، سريعا وارد اينترنت و شبکه‌هاي مجازي آن خواهد شد و اين موضوع بسيار باعث ناراحتي و آزار من مي‌شود، هر چقدر به او مي‌گويم هنوز به سن خريد تلفن همراه شخصي نرسيده ، گوشش بدهکار نيست.
پاسخ: برخي از والدين تا اندازه‌اي از مشکلات مربوط به خريد زودهنگام تلفن همراه و همچنين حضور فرزندانشان در شبکه‌هاي اجتماعي مطلع هستند و حتي اغلب به اين نتيجه رسيده‌اند که فضاهاي مجازي بخصوص شبکه‌هاي اجتماعي، تنها فعاليت آنلاين و مجازي است که معايب حضور در اين فضا بيشتر از مزاياي آن بوده و براي سلامت روان و جسم کودکان هم بسيار مضر است؛ اما با اين وجود، هنوز نمي‌دانند از چه سني مي‌توانند براي کودکان خود تلفن همراه تهيه کرده و آنها را شبکه‌هاي اجتماعي عضو کنند.
در حقيقت هر روز بيش از ديروز، شاهد بلوغ توانايي‌هايي کودکان در استفاده از فناوري‌هاي مختلف بخصوص اينترنت و شبکه‌هاي اجتماعي هستيم، اما به طور حتم با همين پيشرفت‌ها، تهديدهاي مختلف و متنوعي در مورد امنيت کودکان و نوجوانان وجود دارد که موجب افزايش نگراني‌ها شده است، تعامل و ارتباط با سايرکاربران، عضويت در سايت‌ها و کانال‌ها ي غيرمجاز و... از مهم‌ترين اين نگراني‌هاست.
گويا همين دغدغه در امان ماندن از اين آسيب‌هاي دنياي مجازي باعث شده بسياري از روان شناسان، بنابر دلايل منطقي و اثبات شده اي، حدودي را براي استفاده از تلفن همراه، اينترنت و فضاهاي آن تعيين کنند.
مرزبندي استفاده از تلفن همراه، اينترنت و ميزان دسترسي افراد به صفحات متنوع و امکاناتي که در اختيار کاربران قرار مي‌گيرد، امري بسيار ضروري و الزامي است و چه بسا تعيين حدود سني مي‌تواند ملاک اصلي اين امر مهم، يعني ورود به فضاي مجازي و شبکه‌هاي اجتماعي باشد.
تحقيقات روان شناختي نشان داده است دسترسي کودکان بالاي 16سال به ابزارهاي الکترونيک و اينترنت بخصوص حضور در شبکه‌هاي اجتماعي بلامانع است، براين اساس بسياري از شبکه‌هاي اجتماعي تا بزرگسالي، بايد از حدود اختيار استفاده کودکان خارج باشد، چه بسا از حدود 16 سالگي به بعد، کودکان نه‌تنها هويت واحد و مشخصي را به‌دست مي‌آورند و از ارزش‌ها و چارچوب‌هاي اخلاقي، رفتاري، خانوادگي و اجتماعي آگاه مي‌شوند بلکه به قدرتي از تشخيص منطقي مي‌رسند که به پشتوانه آن نيز مي‌توانند با صراحت تمام و با آگاهي زياد سره را از ناسره تميز دهند. با توجه به شرايط فرهنگي، تربيتي، اجتماعي و سبک زندگي ايراني‌ها و همچنين طولاني شدن دوره نوجواني، به جرات مي‌توان گفت سن مناسب حضور انحصاري کودکان ايراني در شبکه‌هاي اجتماعي، همان سن گذر از نوجواني است، دقيقا زماني که نوجوان چارچوب‌هاي ذهني ـ شناختي خود را کسب کرده و فارغ از بسياري تلاطمات هيجاني سن، قادربه تصميم گيري و انتخاب باشد.