آریا بانو - همه چیز درباره سندروم استندال یا سندرم فلورانس
سندرم استندال یک بیماری روان­ تنی است که، خوشبختانه، ظاهرا موقتی است. زمانی­که شخص در یک مکان یا دیگر محیط ­ها در معرض هنر زیاد قرار می گیرد که بسیار زیباست، این اختلال رخ می­دهد. افرادی که ابتلا به این اختلال عجیب و در عین حال ترسناک را تجربه نموده اند می­گویند که ناگهان ضربان قلبشان بالا می­رود، دچار اضطراب شدید، گیجی، سردرگمی و حتی توهم می­شوند.
سندروم استندال چیست؟
سندرم استاندال (انگلیسی:Stendhal syndrome‎) که با نام های سندرم فلورانس و هایپرکولچرِمیا( hyperkulturemia) هم شناخته می شود، یک اختلال روان تنی است که با تجربه های منکوب کنندهٔ شخصی، زمان رویارویی با اثرهای هنری عارض می شود و شخص را با افزایش تپش قلب ، سرگیجه، کاهش هوشیاری، غش و گاه توهم رو به رو می کند. صحت و سقم این عارضه مورد تفاوت روانپزشکان است ولی عارضه های اختلال روی مبتلایان به اندازه ای بوده که بعضی از آنان در بیمارستان تحت درمان داروهای ضدافسردگی قرار بگیرند.
اولین بار استاندال نویسنده شهیر فرانسوی در بازدیدش از کلیسای سانتا کروچه و تماشای فرسکوهای جوتو دی بوندونه از این حالت سخن گفت و به همین علت سندرم به افتخار وی نامگذاری شده است.

دلیل نامگذاری سندرم استندال و یا سندرم فلورانس hyperkulturemia
نویسنده معروف استاندال را حتماً می شناسید، خالق شاهکار سرخ و سیاه. وی تجربه سفر به شهر تاریخی فلورانس را در سال 1817 داشته است. استاندال پس از بازدید از این شهر در کتابش به نام« ناپل و فلورانس:سفری از میلان تا رجیو» در مورد احساسات و شرایطی که در رویارویی با اثرهای بی مانند این فلورانس داشت، توضیح داده است.
وی نوشته:« من به شوق آمده بودم. از بودنم در فلورانس و توانایی لمس مجسمه هایی که قبل از این ندیده بودم به شوق آمده بودم. همه چیز با من حرف می زد. آرام آرام دچار تپش قلب شدم انگار یک مرتبه جان از بدنم خارج شده باشد حس کردم همین الان است که غش کنم.» این بیماری پس از آنکه استاندال در قرن 19 آنرا توصیف کرد، در سال 1979 به نام همین نویسنده ثبت شد. البته این سندرم نام دیگری هم دارد که بعضی آنرا به سندرم فلورانس می شناسند.
شاید به نظرتان خنده‌دار بیاید ولی تیم روانپزشکی بیمارستان سانتاماریا در سال 1979 دریافتند تعداد بیمارانی با علایم مشابه زیاد شده است. آن ها با بررسی 107بیمار متوجه شدند اغلب آن ها گردشگر هستند و از کشورهای اروپایی دیگر برای دیدن این شهر آمده اند و طی سفر خود با بازدید از مکان های گوناگون دچار علایمی مثل سرگیجه و حتی غش و از حال رفتن می شوند. با بررسی های زیاد آن ها دریافتند استاندال، نویسنده معروف و بعضی نویسندگان دیگر هم این علایم را داشته اند به همین علت نام سندرم استاندال را روی آن گذاشتند.

علایم بیماری سندروم استندال شامل:
- گرگرفتگی
- تعریق
- تپش قلب
- ترس
- فشار عاطفی
- فرسودگی
- فرسودگی و افسردگی

سندرم استندال را چطور میتوان درمان کرد؟
به نظر میرسد درمان خاصی نمی توان برای این سندرم در نظر گرفت. علایم جسمی با درمانهای دارویی رفع می شود ولی این بیماری به نوعی شوک به حساب می آید و به همین علت درمانهای اورژانسی در خصوص مبتلایان انجام می شود.
چیزی که در این حالت پیش می آید اختلاف بین رویا و حقیقت است، یعنی در حالیکه در بیماران اثرهای روانی کاملاً واضح و واقعی است رنجی که آن ها می کشند چیزی بین واقعیت و خیال است.
این سندرم ترکیبی از چند چیز از جمله استرس سفر و حساس بودن شخص است. به همین علت در بین افرادی که احساساتی هستند ولی احساسات شان را فرو می خورند بیشتر دیده می شود برای این که به یک باره تمام بار عاطفی که با تماشای این اثرهای زیبا بدست می آورند را تخلیه می کنند.

شیوع استاندال چه قدر است؟
به نظر می رسد این رنج جسمی و روانی تنها اشخاص خاصی را درگیر می کند. چنان که در آماری که روانپزشکان بیمارستان سانتاماریا از میزان مبتلایان اعلام نموده اند تنها اروپایی هایی که از شهر فلورانس دیدن کردند دچار این مشکل شدند و ظاهرا آمریکایی ها یا حتی گردشگران شرقی نسبت به این بیماری ایمن هستند.
مبتلایان معمولاً مردان و زنان بین 26 تا 40 سال هستند که به ندرت خانه شان را ترک نموده اند و اغلب هم اذعان می کنند که در گذشته درمان روانی دریافت نموده اند. این اشخاص نباید نگران باشند زیرا پس از 2 تا 3 روز علایم تمام می شود. آن ها به محض برگشت به شهر خودشان آرام آرام بهبود می یابند.
گردآوری: بخش روانشناسی بیتوته