بزرگنمايي:

آریا بانو - گرچه خ جالت در دوران کودکی شایع است، اما بسیاری از والدین را نگران می کند. برخی از کودکان به علت تجربه های سخت زندگی خجالتی می شوند، اما اغلب زخجالتی با این صفت متولد می شوند.
برای برخی از کودکان، موقعیت ها و تعامل های اجتماعی ترساننده است و هنگامی که این کودکان در تماس با کودکان جدید قرار می گیرند، احساس راحتی نمی کنند.
گرچه اقلیتی از این کودکان ممکن است دچار مشکل عاطفی باشند، اغلب این کودکان به طور طبیعی انزواجو هستند و در خو گرفتن نسبت به موقعیت های جدید به کندی عمل می کنند.
اغلب کودکان خجالتی پس از اینکه دوره ابتدایی تطبیق یافتن با موقعیت جدید را طی می کنند، می توانند رابطه برقرار کنند و در یک موقعیت اجتماعی عمل کنند.
اما اگر پس از این دوره آشنایی تدریجی اولیه، باز هم کودک در ایجاد و حفظ رابطه دچار اشکال بود، باید توجه بیشتری به او کرد. نهایتا بسیاری (و شاید اغلب) کودکانی که خجالتی هستند، می آموزند که بر این گرایش شان غلبه کنند.
● کودکان طرد شده
اغلب کودکان می خواهند دوست پیدا کنند، اما برخی از آنها در یادگیری چگونه دوست پیدا کردن کند هستند.
برخی از کودکان ممکن است به دنبال رفاقت با کودکان دیگر باشند، اما ممکن است از یک گروه کودکان یا گروهی دیگر طرد شوند که ممکن است به علل مختلفی از جمله نوع لباس پوشیدن، چاقی و بهداشت شخصی باشد.
کودکان اغلب در صورتی که رفتار تهاجمی یا آشوبگرانه نشان دهند، به وسیله همسالان شان طرد می شوند. همچنین برخی از کودکان ممکن است به حاشیه رانده شوند، بدون اینکه خودشان متوجه باشند.
این کودکان فراموش شده اغلب اوقات شان را به تنهایی می گذرانند. این کودکان اغلب به پرخاشگری و آشوبگری تمایل دارند و نسبت به حاشیه رانده شدن بسیار حساسیت نشان می دهند.
آنها ممکن است به قلدری و قانون شکنی روی بیاروند، یا اینکه آن قدر به خودشان نامطمئن باشند که موجب طرد شدن به وسیله دیگران شوند. برخی از این کودکان ممکن است به اختلال کم توجهی بیش فعالی (ADHD) مبتلا باشند.
● کودکان رهاشده
در مقابل، کودکان رهاشده به طور آشکار طرد نمی شوند یا به حاشیه رانده نمی شوند، اما اغلب صرفا به امان خدا رها می شوند، فراموش می شوند، در گروه های کودکان پذیرفته نمی شوند و آخرین نفری هستند که برای یک تیم برداشته می شوند.
این کودکان ممکن است تنها و انزواجو شناخته شوند، اما ممکن است منفعل باشند و از انزوای شان ناراحت باشند.
برخی دیگر از این کودکان ممکن است واقعا ترجیح دهند که تنها باشند. این گروه ممکن است به وسیله دیگر کودکان مورد احترام و تحسین باشند، اما به سادگی در انجام فعالیت های انفرادی یا گذراندن وقت با والدین، خواهر و برادر، سایر بزرگسالان یا حتی حیوانات خانگی احساس راحتی بیشتری می کنند.
● والدین چه کار می توانند بکنند؟
رابطه موفق با همسالان به داشتن مهارت های گوناگون و شیوه های خاص تعامل با دیگران نیاز دارد. والدین باید این مهارت ها را به کودکان شان بیاموزند و به آنها کمک کنند که بر آنها مسلط شوند و خودشان الگوی کودکان باشند.