بزرگنمايي:

آریا بانو - ایرنا / در اردوی اتریش 22 بازیکن فرصت بازی پیدا کردند و در این گزارش راجع به نمایش هر یک صحبت شده است؛ در این بین سر نخ‌هایی وجود دارد که می‌تواند ترکیب اصلی در جام جهانی را هم تا حد زیادی هویدا کند.
تیم ملی فوتبال ایران در ماه سپتامبر و در دومین پنجره‌ بازی‌های تیم ملی پیش از مشخص‌شدن گروه بندی جام جهانی 2022، حدود 2 ماه تا آغاز مسابقات در قطر، 2 بازی دوستانه را مقابل اروگوئه و سنگال انجام داد که منجر به یک برد و یک تساوی امیدوارکننده شد. در این گزارش به صورت مفصل راجع به عملکرد بازیکنان تیم ملی در این 180 دقیقه صحبت شده است. با ما همراه باشید.
دروازه‌بان‌ها:
علیرضا بیرانوند(63 دقیقه/ یک بازی): همان حدودا یک ساعتی که مقابل اروگوئه بازی کرد کافی بود تا جایش را در درون دروازه تیم ملی محکم کند. به نظر می‌رسد اگر اتفاق خاصی رخ ندهد بیرو در جام جهانی سنگربان اول تیم ملی باشد. او مقابل لاسلسته 2سه مهار بسیار خوب داشت که با کار با پای خوب همراه شده بود.
امیر عابدزاده(27 دقیقه/ یک بازی): یک خروج اشتباه، چند شروع مجدد ضعیف و البته 2 مهار بسیار خوب در 27 دقیقه ماحصل نمایش امیر عابدزاده مقابل اروگوئه بود. او بدون شک با تیم ملی به قطر می‌رود اما احتمال بازی کردنش کمتر از گذشته شد.
سید حسین حسینی(90 دقیقه/ یک بازی): فراتر از حد انتظار! این بهترین جمله برای توصیف نمایش سید حسین حسینی مقابل سنگال بود. او بارها دروازه ایران را نجات داد و با روحیه و اعتماد به نفسی خوب مقابل ستاره‌های تیم آلیو سیسه ایستادگی کرد تا به نوعی خیال خود را از حضور در جام جهانی قطعی کند. حسینی در اتریش گوی سبقت را از پیام نیازمند ربود و رسما وارد رقابت با بیرانوند و عابدزاده شد؛ گرچه شانس او برای بازی کردن خیلی کم است.
مدافعان مرکزی:
محمدحسین کنعانی‌زادگان(135 دقیقه/ 2 بازی): کی‌روش چندین سال قبل هم نشان داده بود که به این بازیکن اعتقاد دارد و حالا که همه به توانایی‌های محمدحسین ایمان آورده‌اند؛ بعید بود که مستر سی کیو از او روی برگرداند. کنعانی‌زادگان جایگاهی بدون رقیب در ترکیب تیم ملی دارد و آن چند دقیقه نیمکت‌نشینی هم صرفا برای میدان دادن به مرتضی پورعلی‌گنجیِ باتجربه بود. کنعانی‌زادگان با قدرت سرزنی بالا، کار با پای مناسب و البته قدرت‌بدنی بالا در جنگ های تن به تن، کامل‌ترین مدافع تیم ملی ایران است.
مرتضی پورعلی‌گنجی(45 دقیقه/ یک بازی): مرتضی هنوز آن بازیکن سابق و پیش از مصدومیت نشده است. باید به او زمان داد. با این وجود او نتوانست نمایش خوبی مقابل سنگال داشته باشد و یک گل به خودی هم زد. با توجه به اینکه از بین او و کنعانی‌زادگان یک نفر باید در ترکیب اصلی قرار بگیرد؛ خیلی بعید است که مرتضی را در جام جهانی از ابتدا در ترکیب تیم ملی ببینیم.
شجاع خلیل‌زاده(90 دقیقه/ یک بازی): خودش را به کی‌روش اثبات کرد و مصدوم شد. شجاع، شجاعانه مقابل اروگوئه بازی کرد و مزد آن نمایش دلچسب، بدون شک جلب اعتماد سرمربی پرتغالی تیم ملی بود. این اردو برای مدافع باتجربه تیم الاهلی حائز اهمیت بود. او اثبات کرد که همچنان می‌تواند در بین 11 بازیکن اصلی حضور داشته باشد و جلوتر از مجید حسینی برای این پست باشد.
مجید حسینی(90 دقیقه/ یک بازی): حسینی در بازی دوم به صورت کامل در زمین بود و تعویض نشد. نمایش او مقابل سنگال قابل قبول بود اما برای پس گرفتن جایی که در جام جهانی 2018 برای خودش دست و پا کرده بود باید خیلی بهتر از این‌ها باشد.
مدافع راست:
صادق محرمی(180 دقیقه/ 2بازی): یکی از مهمترین انتقاداتی که به دراگان اسکوچیچ می‌شد این بود که چرا از صادق محرمی استفاده می کند و چرا او را تعویض نمی‌کند. با روی کار آمدن کی‌روش همان عده منتظر بودند تا تغییری در سمت راست به وجود بیاید اما اینطور نشد. صادق در کنار حاج‌صفی تنها بازیکنی بود که اصلا در این 2 بازی تعویض نشد. دقت کنید که او 2 بازیکن هم‌پستی داشت اما کی‌روش حاضر نشد حتی یک دقیقه او را روی نیمکت بنشاند. محرمی مقابل اروگوئه درخشان بود و در جدال با سنگال هم نمره‌ی قبولی گرفت. او با اعتماد به نفسی بالا در نبردهای تن به تن موی دماغ ستاره‌هایی چون داروین نونیز شد و با قدرت حمل توپ خوبش بارها توپ را از مخمصه‌ها درآورد. البته که دقت پاس صادق در دیدار با سنگال و خصوصا در نیمه‌ی اول بسیار پایین بود. در نهایت باید بدون حرف و حدیثی، سمت راست تیم ملی را به نام صادق محرمی بزنیم.
مدافعان چپ:
ابوالفضل جلالی(69 دقیقه/ یک بازی): سورپرایز ترکیب تیم ملی در بازی اول جلالی بود. بازیکنی خوش‌پستانسیل که در لباس استقلال هم بیشتر از گذشته به میدان می‌رود و نشان داده قابلیت‌های بازی‌اش بیشتر از جعفر سلمانی است. او به اردوی تیم ملی دعوت شد و توانست در بین مسافران اردوی اتریش باشد. ابوالفصل پا را فراتر گذاشت و کاری کرد که نورافکن و میلاد محمدی نیمکت‌نشین شوند. جلالی مقابل اروگوئه عملکردی قابل دفاع از خود بر جای گذاشت. شتاب‌زدگی و استرس در بازی‌ او دیده می‌شد و یک بار هم نزدیک بود کار دست تیم ملی بدهد اما انرژی فراوان و نمایشی متوازن در دفاع و حمله از او یک دفاع چپ استاندارد ساخته است. او برای حضور در ترکیب اصلی تیم ملی کار دشواری دارد.
احسان حاج‌صفی(180 دقیقه/ 2 بازی): در مسابقه‌ی اول همان احسان همیشگی بود. بازیکنی که اعتماد به نفس بالایی دارد اما میزان اشتباهاتش بالاست و با توجه به پست بازی‌اش، این ارورها می‌تواند خطرساز باشد. کاپیتان در مقابل اروگوئه به عنوان یکی از هافبک‌های میانی بازی را آغاز کرد اما در نیمه‌ی دوم به سمت چپ خط دفاعی رفت. پستی که در مقابل سنگال در آن مشغول بود و یکی از بهترین بازی‌های چند سال اخیر خود را نشان داد. احسان به جز یک صحنه که توسط اسماعیلا سار دریبل خورد در الباقی دقایق فوق‌العاده عمل کرد. یک پاس گل داد و بارها در هر 2 فازتدافعی و تهاجمی به داد تیم ملی رسید. اوج هنرنمایی او توپی بود که از روی خط دروازه ایران دور کرد. احسان با این مدل بازی که مقابل سنگال از خود نشان داد، گزینه‌ی اصلی حضور در سمت چپ خط دفاعی تیم ملی در جام جهانی شد.
هافبک‌های تدافعی:
سعید عزت‌اللهی(135 دقیقه/ 2 بازی): شروع دیرهنگام تمرینات پیش‌فصل و بازی در لیگ دوی فوتبال دانمارک باعث شده که سعید عزت‌اللهی آن سعیدِ سابق نباشد. او نمایش بدی در مقابل اروگوئه نداشت اما با توجه به پست حساسی که دارد و اعتمادی که از سمت کی‌روش نسبت به او هست؛ باید خیلی بهتر از این‌ها بازی کند و بتواند تحت پرس، بهترین تصمیم‌ها را اتخاذ کند و توپ لو ندهد. سعید می‌بایست در درگیری‌های یک در برابر یک، بیش از قبل برنده باشد.
امید ابراهیمی(45 دقیقه/ یک بازی): ابتدای کارش در بازی با سنگال توام با یک اشتباه بد بود که می‌توانست خیلی سنگین تمام شود اما در ادامه تبدیل به امید ابراهیمی‌ای شد که می‌شناسیم. بازیکنی کم‌اشتباه با قدرت رهبری بالا که می‌تواند با پاس‌های سالم خود به ضرباهنگ تیم نظم بدهد. او یک بازیکن حیاتی برای تیم ملی در جام جهانی خواهد بود؛ حتی اگر حضور فیکس نداشته باشد.
هافبک‌های میانی:
سامان قدوس(129 دقیقه/ 2 بازی): سرانجام در تیم ملی جای خود را پیدا کرد. ما پس از مدت‌ها سرانجام سامان قدوسِ مدنظر را دیدیم. همان بازیکنی که می‌تواند ما را در فاز تهاجمی با خلاقیت بیشتری به دروازه حریف برساند و در امور دفاعی هم بی‌توجه نیست. سامان مقابل اروگوئه یکی از بهترین‌ها بود و در جدال با سنگال نیز، حضورش در زمین به بهتر شدن بازیِ تیم ملی کمک کرد. فعالیت‌ زیاد و موثر این بازیکن در زمینِ خودی جزو نکاتی بود که نباید به سادگی از کنارش عبور کرد و این تغییر، نتیجه‌ی بازی و تمرین در سطح اول فوتبال انگلیس است.
احمد نوراللهی(111 دقیقه/ 2 بازی): دیر به تیم اضافه شد تا جایگاه اصلی خود را از دست بدهد اما بازهم با تلاش فراوان و دوندگی بی‌امان خودش را به درون زمین فرستاد و مقابل سنگال فیکس شد. اینکه احمد در جام جهانی در ترکیب اصلی باشد یا نه را نمی‌توانیم پاسخ بدهیم اما حضور او برای هر تیمی یک نعمت است. بازیکنی بی‌ادعا و فداکار که در کنار دوندگی بالا، در پنجاه متر جلوی زمین نیز مهره‌ای قابل اتکا است. البته که این روی او را مقابل 2 حریف تیم ملی در ماه سپتامبر ندیدیم.
وحید امیری(6 دقیقه/ یک بازی): همین 6 دقیقه کافی بود تا خیال‌مان راحت شود. وحید امیری به میادین برگشت و بازهم کی‌روش می‌تواند روی این بازیکن حساب کند. امیری قابلیت بازی در سمت چپ خط دفاعی، هافبک میانی متمایل به سمت چپ و وینگر چپ را دارد. حالا باید در این 2 ماه پیش رو ببینیم او تا چد خودش را آماده می‌کند. وحیدی که ما می‌شناسیم نشان داده از پسِ این ماموریت هم برخواهد آمد.
میلاد سرلک(45 دقیقه/ یک بازی): توقع بیشتری از میلاد داشتیم. او در 45 دقیقه‌ی سرنوشت‌سازی که نصیبش شد مهره‌ای سردرگم بود که مقابل قدرت بدنی بازیکنان سنگال کم آورد و نتوانست خودش را نشان بدهد. خیلی سخت است که دوباره او را در زمین و ترکیب اصلی تیم ملی، حداقل در قطر ببینیم.
وینگرها:
علیرضا جهانبخش(114 دقیقه/ 2بازی): باید با سبک علیرضا جهانبخش کنار بیایید. او می‌تواند با نبوغ بالایش، یکی از بهترین هافبک‌های جهان را با یک لایی، تحقیر کند و همچنین ممکن است با یک پاس ناشیانه در مرکز زمین، تیمش را در آستانه‌ی دریافت گل قرار دهد. شماره هفت تیم ملی مقابل اروگوئه و سنگال هم لحظات درخشان داشت و هم لحظات فاجعه. اما چیزی که باید بدانیم این است که تیم ملی به بازیکنی مانند او نیاز دارد. جهانبخش بدون ترس از نام رقبا به سمت دروازه حریف یورش می‌برد. او می‌تواند دریبل بزند، سانتر کند و سرعت تیم را در حمله افزایش دهد. کی‌روش به این قضیه واقف است و مطمئنا علیرضا جزو نفرات اصلی ایران در جام جهانی خواهد بود؛ البته نه مهره‌ای که در تمام دقایق مسابقه در زمین حضور داشته باشد.
علی قلی‌زاده(111 دقیقه/ 2بازی): هیچ شباهتی به آن قلی‌زاده‌ای که می‌شناختیم نداشت و فرسنگ‌ها با بهترینِ خودش فاصله داشت. علی در بازی دوم تعویض نشد. کی‌روش به تکنیکی‌ترین بازیکن تیمش اعتماد کامل دارد. بازیکنی که شبیهش را در تیم ملی نداریم و باید امیدوار باشیم تا زمان فرا رسیدن بیست و دومین دوره جام جهانی بتواند از نظر کیفی خودش را بهبود ببخشد. قلی‌زاده با آمادگیِ فعلی، در قطر جزو کسانی خواهد بود که فوتبالدوستان را زیاد عصبانی می‌کند.
مهدی ترابی(69 دقیقه/ یک بازی): ترابی بدشانس است. کی‌روش، طارمی را در پست وینگر چپ بازی می‌دهد و رقابت با طارمی برای هر بازیکنی، حتی ترابی سخت‌ترین کار ممکن است. شماره 16 تیم ملی مقابل اروگوئه هم در دفاع عالی بود و هم در حمله یک بار به قلب دفاع حریف زد و تا آستانه‌ی گلزنی پیش رفت ولی چند دقیقه‌ی بعد طارمی بود که موفق شد در پست او گلزنی کند. وینگر پرسپولیس احتمالا جزو تعویضی‌های مهم ایران در جام جهانی خواهد بود.
مهدی طارمی(80 دقیقه/ 2بازی): او گزینه‌ی اول تیم ملی در پست وینگر چپ بود و گزینه‌ی سوم در قامت مهاجم مرکزی. مهدی طارمی باید به حضور در سمت چپ مجددا عادت کند چرا که کی‌روش علاقه‌ای به 2 مهاجم ندارد. مهدی مقابل اروگوئه یک تعویضیِ فوق‌العاده بود و در جدال با سنگال ما او را زیاد در زمین ندیدیم. تیم در دفاع بود و مدافعان تنومند سنگال اجازه‌ی حرکت به ستاره‌ی پورتو را ندادند.
مهاجمان:
سردار آزمون(98 دقیقه/ 2بازی): دقیقا همانند دوست سابقا صمیمی‌اش بود. در روزی که از ابتدا بازی کرد بی‌رمق بود و کم‌اثر اما وقتی تعویضی به زمین آمد موفق شد گل مساوی تیم ملی را به ثمر برساند. حال باید دید این استفاده‌ی چرخشی از طارمی و سردار در ترکیب اصلی توسط کی‌روش ادامه‌دار خواهد بود یا خیر.
کریم انصاری‌فرد(66 دقیقه/ 2بازی): با تجربه‌ی بالایی که دارد می‌تواند به عنوان یک مهره‌ی تعویضی کاملا کمک‌کننده باشد. اتفاقی که در بازی با اروگوئه رخ داد. بازی خوب کریم در برابر نماینده‌ی آمریکای جنوبی را نباید به پاس گلی که داد محدود کنیم. او در تمامی دقایق حضورش مثل یک بازیکن بالغ عمل کرد ولی این نمایش خوب در جدال با سنگال تکرار نشد. او از ابتدا در زمین حاضر بود ولی بازی تدافعی ایران باعث شد تا فرصتی برای کریم در خط حمله ایجاد نشود.
نکات تکمیلی:
*کی‌روش در این 2 مسابقه از 22 بازیکن استفاده کرد.
*صادق محرمی و احسان حاج‌صفی تنها بازیکنانی بودند که در همه‌ی دقایق 2 بازی حاضر بودند و تعویض نشدند.
*پیام نیازمند، رامین رضاییان، صالح حردانی، میلاد محمدی، امید نورافکن تنها نفراتی بودند که فرصت بازی پیدا نکردند.
*محمدحسین کنعانی‌زادگان، صادق محرمی، احسان حاج‌صفی، سعید عزت‌اللهی، سامان قدوس، احمد نوراللهی، علیرضا جهانبخش، علی قلی‌زاده، مهدی طارمی، سردار آزمون و کریم انصاری‌فرد 11 بازیکنی بودند که در هر 2 بازی به میدان رفتند تا نشان دهند بیش از الباقی نفرات در تفکرات کی‌روش جای دارند. علیرضا بیرانوند و شجاع خلیلی‌زاده هم می‌توانستند به این لیست اضافه شوند اما به دلیل مصدومیت امکان حضور در مسابقه دوم را نداشتند.
*ترکیب احتمالی تیم ملی ایران در جام جهانی با توجه به 2 بازی برگزار شده در مقابل اروگوئه و سنگال با آرایش 1-4-1-4: علیرضا بیرانوند، محمدحسین کنعانی‌زادگان، شجاع خلیل‌زاده، صادق محرمی، احسان حاج‌صفی، سعید عزت‌اللهی، احمد نوراللهی، سامان قدوس، علیرضا جهانبخش، مهدی طارمی و سردار آزمون.