بزرگنمايي:

آریا بانو - خراسان / کم‌‌خونی انواع مختلفی دارد که شایع‌‌ترین آن ناشی از فقر آهن است که می‌‌تواند علایم ناخوشایندی داشته باشد
کم‌‌خونی زمانی رخ می‌دهد که بدن به اندازه کافی آهن نداشته باشد. فقر آهن و کم‌‌خونی ناشی از آن به سطح پایین و غیرطبیعی گلبول‌های قرمز و هموگلوبین خون منجر می‌شود. مشکل فقر آهن بسیار جدی و مهم است؛چون این ماده معدنی برای ساخت هموگلوبین (پروتئین موجود در گلبول‌های قرمز خون که به آن‌ها امکان حمل اکسیژن در بدن را می‌دهد)، ضروری است. فقر آهن، منجر به پایین آمدن هموگلوبین خون می‌شود. اگرچه انواع مختلف آنمی (کم خونی) وجود دارد، اما کم خونی ناشی از فقر آهن شایع‌ترین نوع آن در سراسر جهان است. علت کم خونی هر چه باشد، فقر آهن می‌تواند به علایم ناخوشایندی منجر شود که بر کیفیت زندگی تاثیر می‌گذارد. ریزش مو و کاهش تمرکز و بهره‌وری چند نمونه از این مشکلات هستند.
نشانه‌های کم خونی چیست؟
خستگی غیرمعمول: احساس خستگی یکی از شایع‌ترین علایم فقر آهن است که بیش از نیمی از افراد مبتلا به کم‌‌خونی آن را تجربه می‌کنند؛ چراکه بدن برای تهیه پروتئینی به نام هموگلوبین که در گلبول‌های قرمز یافت می‌شود، به آهن احتیاج دارد. هموگلوبین به حمل اکسیژن در بدن کمک می‌کند. وقتی بدن کمبود هموگلوبین داشته باشد، اکسیژن کمتری به بافت‌ها و ماهیچه‌ها می‌رسد و آن‌ها را از انرژی محروم می‌کند. علاوه بر این، برای حرکت خون غنی از اکسیژن، قلب باید بیشتر کار کند که این می‌تواند شما را خسته کند. در نتیجه، علایم پایین بودن اکسیژن و هموگلوبین باید جدی گرفته شود.
رنگ‌پریدگی: رنگ پریدگی قسمت داخلی پلک‌های پایین از دیگر نشانه‌های کم خونی است که در صورت مشاهده آن باید برای درمان اقدام کرد. علت رنگ قرمز خون، هموگلوبین موجود در گلبول‌های قرمز است. بنابراین، پایین بودن هموگلوبین خون در هنگام کمبود آهن باعث می‌شود از قرمزی خون کم شود. به همین دلیل، ممکن است رنگ سالم و گلگون خون در افراد مبتلا به کمبود آهن از بین برود.
تنگی نفس: هموگلوبین، سلول‌های قرمز خون را قادر می‌سازد تا اکسیژن را در بدن منتقل کند. هنگامی که بدن به علت فقر آهن با مشکل هموگلوبین پایین خون مواجه باشد، میزان اکسیژن‌رسانی هم پایین می‌‌آید. این به آن معناست که ماهیچه‌ها اکسیژن کافی برای انجام فعالیت‌های طبیعی مانند پیاده‌روی دریافت نمی‌کنند. در نتیجه، سرعت تنفس افزایش می‌یابد.
سردرد و سرگیجه: کمبود آهن ممکن است باعث سردرد شود. به نظر می‌رسد این علامت نسبت به بقیه شیوع کمتری دارد و اغلب با سبکی سر یا سرگیجه همراه است.
تپش قلب: در فقر آهن، سطح هموگلوبین پایین به معنی این است که قلب برای حمل اکسیژن باید بار بیشتری متحمل شود. این حالت می‌تواند باعث ضربان قلب نامنظم یا احساس ضربان قلب تند و غیرطبیعی شود.
مو و پوست خشک: وقتی بدن با کمبود آهن مواجه است، اکصصسیژن محدود خود را به سمت عملکردهای مهم‌تر مانند ارگان‌ها و دیگر بافت‌های بدن هدایت می‌کند. هنگامی که پوست و مو از اکسیژن محروم شوند، می‌توانند خشک و ضعیف شوند.
بی‌قراری پا: فقر آهن به سندروم پای بی‌قرار مرتبط است. سندروم پای بی‌قرار، احساس نیاز شدید برای تکان دادن پاها در حالت استراحت است. همچنین می‌تواند باعث احساس خارش ناخوشایند و عجیب در پاها شود. این مشکل، معمولا شب‌ها بدتر می شود، به این معنی که مبتلایان ممکن است برای خوابیدن دچار مشکل شوند.
هوس‌های عجیب: هوس کردن غذاهای عجیب و غریب یا مواد غیرغذایی که «پیکا» نام دارد (معمولا میل به خوردن یخ، خاک رس، خاک، گچ یا کاغذ) می‌تواند نشانه کمبود آهن باشد. این مشکل ممکن است در دوران بارداری هم رخ دهد.
دست و پای سرد: کمبود آهن به معنی کمبود اکسیژن‌رسانی به دست‌ها و پاهاست. ممکن است بعضی از افراد به طور کلی احساس سرما کنند یا دست و پایشان سرد شود.