بزرگنمايي:

آریا بانو - وزیر سابق تعاون، کار و رفاه اجتماعیی گفت: یکی از بحران‌های شهر تهران از بین رفتن مفهوم محله است.

به گزارش ایسنا، علی ربیعی در مراسم آیین نکوداشت علی سلیمانی -از هنرمندان محله جوادیه تهران- که همزمان با اجرای نمایش «مکعب» توسط این هنرمند بود، گفت: جوادیه فقط یک محله و چهار تا کوچه و پس کوچه، دیوار، آهن و خشت نبود بلکه یک مرام و مکتب بود. ما در جوادیه آموختیم که چگونه از حریم همسایگی دفاع کنیم. ما در آنجا باهم بودن و زندگی در کنار افراد دیگر با هر مرام و زبانی را تجربه کردیم. بچه‌های جوادیه هرکدام مددکار بودند و همه به درد هم می‌خوردیم. در میان زندگی فقیرانه، بزرگواری را تجربه کردیم مادر مرحومم با همه کاستی‌ها، از قند و چای و نان اضافی به فقرا کمک می‌کرد.
وی با بیان اینکه جوادیه نوعی سبک نگاه به دنیا و نیز زندگی مسالمت آمیز بود، اظهار کرد: در محله جوادیه هر کوچه دو مسجد داشت که برای اهالی دو روستا بود. افراد مختلفی از اقوام ایرانی در جوادیه با یکدیگر زندگی می‌کردند و یاد می‌گرفتند که چگونه زندگی مسالمت آمیزی داشته باشند. آنها با مرام و معرفت زندگی کردند. به اعتقاد من مرام و معرفت گمشده زندگی امروز ما است. در مقابل مکتب جوادیه، امروز در جامعه نوعی نگاه به زندگی جاری است که هیچ کس به فکر زندگی دیگری نیست. همه سعی می کنند که گلیم خود را از آب دربیاروند. آدم ها له می شوند تا افرادی دیگر قدرتمند شوند. من فکر می‌کنم برای زیست موفق نیاز به بازگشتن به سبک‌های زندگی جنوب شهری و جوادیه را داریم.
وی یکی از بحران‌های شهر تهران را از بین رفتن مفهوم محله دانست و گفت: اکنون دیگر مفهوم بچه محل وجود ندارد و در حال از بین رفتن است. اما همچنان در جوادیه لوتی‌گری به معنای خاص آن جریان دارد و اهالی آن همچنان به فکر همسایه ها و محل خود هستند و هر کاری که از دستشان بر بیاید برای محله انجام می دهند.
ربیعی با تاکید بر اینکه جوادیه یک منطقه جغرافیایی نیست بلکه یک مفهوم است که باید این مفهوم را پاس بداریم، ادامه داد: در زمان ریاست جمهوری آقای خاتمی هشت سال مشاور ایشان بودم. هر چند که در آن زمان زیاد رسانه‌ای نبودم اما همیشه از جوادیه اسم بردم و به آن افتخار می‌کردم. وقتی هم که وزیر شدم با افتخار گفتم بچه جوادیه هستم. در نوجوانی در زمین های خاکی روزگار می گذراندیم و با قطار و سوت آن زندگی کرده و بزرگ شدیم. بزرگ تر که شدیم ساعت 6 صبح از جوادیه سوار سرویس می‌شدیم و برای کار به کارخانه می‌رفتیم. دورهمی‌هایمان در مساجد وهیات‌ها بود و حتی کاخ جوانان‌مان محلی برای رشد کردن و بزرگ شدنمان بود. ما هرجا که هستیم نباید هویت بچه محلی خود را از دست بدهیم بلکه باید پرافتخار از آن یاد کنیم.
این استاد دانشگاه در بخش دیگری از سخنان خود با بیان اینکه بسیاری خرده می‌گیرند که چرا اصرار به بیان خاطرات کودکی و فقر و زندگی در محله جوادیه دارم، گفت: چند وقت پیش در جلسه‌ای گزارشی از آسیب‌های اجتماعی مطرح بود. وزارت کشور گزارشی را درباره نقش حاشیه نشینی آماده کرده بود که طبق آن می‌گفتند حاشیه نشینی مصادف با آسیب اجتماعی است. اما من آنجا اعلام کردم که گفتم من بچه حاشیه‌ام و وزیر هم هستم. پنج دقیقه درباره جوادیه حرف زدم و درباره آن توضیح دادم و اعلام کردم که تمام کوچه‌هایش اسامی شهدا است. چه کسی گفته که حاشیه مصادف با آسیب است؟ حاشیه پر از معنا و راه حل برای اداره جامعه است.
در نمایش «مکعب» علی سلیمانی، براساس نظریه روانشناسی مکعب ذهنی، کودکی تا شهرت خود را درون یک مکعب برای مخاطب روایت می‌کند. مرور خاطرات تلخ و شیرین خود در محله جوادیه و منطقه 16 تهران گذر از رویدادهایی که تلنگری است برای بسیاری از انسان‌ها ... و با هر بار گریز از محله ای در جنوب پایتخت، دوباره سوی آن برمی‌گردد.
در آیین تجلیل از علی سلیمانی، برخی از چهره های سیاسی، فرهنگی، ورزشی و هنری محله جوادیه از جمله علی ربیعی وزیر سابق تعاون، کار و رفاه اجتماعی، علی خسروی پیشکسوت داوری، کریم شاهرودی بازیکن اسبق استقلال و ... نیز حضور داشتند.
انتهای پیام