بزرگنمايي:
آریا بانو - همه چیز درباره اختلال سلفیتیس
فرهنگ لغات آکسفورد سِلفی را این طور تعریف کرده است: «عکسی که شخص از خودش می‌گیرد و اغلب منظور آنهایی است که با گوشی هوشمند یا وب‌کم گرفته شده‌اند و از روش شبکه های اجتماعی منتشر می‌شوند.»
البته سلفی گرفتن فقط عکس گرفتن نیست. این رفتار می تواند شامل تغییرات ویرایشی با رنگ و افکت گذاشتن، تغییر پس زمینه، اضافه کردن افکت های غیرطبیعی به عکس قبل از بارگذاری در فضای مجازی باشد که ریشه اصلی آن نداشتن رضایت از وضعیت ظاهری و شرایطی است که شخص با آن زندگی می کند. این امکانات غیرضروری در عین حال جذاب و پرطرفدار با همه توان باعث افزایش میزان سلفی گرفتن در اشخاص به خصوص در میان نوجوانان دختر و حتی بزرگسالان شده است.
سلفیتیس اصطلاحی است که عادت یک نفر برای گرفتن عکسهای زیاد و گذاشتن آن در اینستاگرام، فیس بوک، اسنپ چت و دیگر سایت‌های رسانه‌های اجتماعی است.
چرا زیاد
عکس گرفتن یک بیماری به حساب می آید؟
سلفی گرفتن وقتی به یک مشکل تبدیل می شود که برای خودنمایی و گرفتن لایک باشد.
همینطور قرار گرفتن همیشگی در دسترس
عکس های غیر حقیقی و بسیار ویرایش شده( مثل بازیگران و اشخاص معروف) می تواند اثرات منفی بر روح و عزت نفس یک
نوجوان داشته باشد.
در حقیقت شخصی که اختلال سلفی گرفتن های گوناگون دارد، نه تنها به خود بلکه به اشخاص دیگر نیز ضربه وارد می کند و سبب انهدام روحیه اشخاص می شود.
نوجوانان امروزی به طور کامل از فتوشاپ بودن
عکس های مدل ها آگاه هستند ولی با این حال، حتی چنانچه آنها بدانند که دوستانشان از فیلترها و برنامه های دیگر برای ویرایش عکسهای سلفی خود استفاده می کنند، ولی با دیدن
عکس های ویرایش شده توقعات غیر حقیقی به وجود می آید، که در صورتیکه بخواهیم از نظر
روانشناسی بگوییم، شخص دچار حقیر می شود و انتظار دارد که با انجام کارهای غیر معقولانه، مانند
عکس های ادیت شده بقیه اشخاص گردد.
تقریباً هر چیزی که مربوط به استفاده از تلفن های هوشمند می گردد، حد و اندازه ای دارد که شامل
عکس سلفی نیز می شود؛ همینطور در کل بهتر است برای گرفتن
عکس زیاده روی نکنیم تا دچار اختلال سلفیتیس نشویم.
معیارهای تشخیص سلفیتیس
- بهسازی محیط اطراف: سلفی گرفتن در جاهای مخصوص برای افزایش حس مثبت نسبت به خود و شرایطی که در آن قرار دارند و به رخ کشیدن امکانات به دیگران.
- افزایش دادن رقابت اجتماعی با دیگران: سلفی گرفتن برای کسب توجه یا اصطلاحا لایک و کامنت بیشتر در فضای مجازی.
- کسب توجه و کمبود محبت: سلفی گرفتن به منظور جلب نظر و کسب توجه اطرافیان که ریشه در
چشم و هم چشمی دارد.
- عوض کردن خلق و خو: گرفتن سلفی برای فرد جنبه عوض شدن حال و هوا داشته باشد و به صورت کوتاه مدت باعث بهبود حال وی می شود.
- افزایش اعتماد به نفس: گرفتن سلفی برای گرفتن احساس بهتر به خود که به وسیله دیگران به شخص منتقل می شود.
- همرنگ شدن با جماعت: سلفی گرفتن برای اینکه مورد تایید گروه همسالان یا اطرافیان قرار بگیرند که ریشه در تقلید کورکورانه دارد.
اغلب کسانی بیشتر درگیر این وضعیت می‌شوند که دارای خصوصیت های زیر باشند:
- کسب توجه با اعتماد به نفس پایین
- خودشیفته
- کسانی که به دنبال آخرین مد هستند
- درون گزین
- وابستگی به وجود آمده به دنبال گذاشتن
عکس و گرفتن لایک
همچنین این پدیده می‌تواند اختلال «خودشیفتگی دیجیتالی» را به همراه داشته باشد.
راهکار درمان بیماری سلفیتیس
روانشناسان با تحقیق نمونه های مشابه دنی به نتایج گوناگونی در مورد علت و عوامل تشدید کننده این اختلال رسیدند .
چیزی که معلوم گردید این بود که کسانی که مبتلا به اختلال سلفیتیس هستند و به نوع وسواس گونه و دیوانه وار از خودشان
عکس میگیرند بیشتر
دوست دارند که حتماً آن
عکس ها را در یک یا چند شبکه اجتماعی قرار دهند. به این اشخاص باید آموزش هایی در مورد زندگی
سالم داده شود که بفهمند زندگی با شبکه های اجتماعی درست است و نه زندگی در شبکه های اجتماعی.
دور شدن از حققت این گروه از اشخاص را در معرض خودشیفتگی دیجیتالی گذاشته است و دور کردن این اشخاص از شبکه های اجتماعی کاری بسیار سخت است. البته چنانچه خودشان به جایی رسیده باشند که به پوچی و بیهودگی این کار پی برده باشند کار رواندرمانگر قدری آسان تر است.
درمان دنی این گونه شروع شد که در ابتدا 5 دقیقه تلفن همراه او را از او جدا کردند. آنگاه 10 دقیقه و پس از آن 30 دقیقه. در آغاز خیلی دشوار بود و دنی خیلی ناآرام شده بود چرا که او حتی هنگام خواب هم تلفن همراهش در دستانش بوده.
گردآوری: بخش
روانشناسی بیتوته