بزرگنمايي:

آریا بانو -
مردم می‌گویند بعد از پایان عقد عشق و عاشقی‌ تمام می‌شود!
k ٤.٦
٢٣
خراسان / خانمی 24 ساله ام و با شوهر عزیزم، دو سالی می‌شود که در عقد هستیم. یکدیگر را خیلی دوست داریم اما اطرافیان می‌گویند که زیادی دلت خوش نباشد، وقتی به خانه خودتان بروید این عشق و عاشقی تمام می‌شود. به همین دلیل، استرس رفتن به خانه خودمان را دارم. این ادعای اطرافیان از لحاظ روان‌شناسی چه‌قدر درست است؟
وقتی فردی با علایم ویروس سرماخوردگی به سمت شما می آید؛ در گام اول حواس‌تان هست که ویروس به شما منتقل نشود و دچار سرما خوردگی نشوید زیرا می‌دانید ویروس سرماخوردگی واگیر دار است؛ ما در پزشکی یک سری ویروس‌هایی داریم که فرد مبتلا به آن به راحتی قابل تشخیص است چون ویروس‌های پزشکی هیاهو دارند و پر سرو صدا هستند. در روان شناسی نیز یک سری ویروس‌هایی وجود دارند که مسری‌اند و واگیر‌دار ولی بی هیاهو. کاملا بی سر و صدا هستند و بدون این‌که بفهمیم به ما منتقل می شوند و حال‌مان را بد می‌کنند. نکته دیگر این‌که گاهی اوقات عزیزترین افراد در محیط‌مان به این ویروس‌ها مبتلا هستند؛ برای مثال پدر و مادر و ... . جملاتی مثل «اگه با همسرت قهری، بی محلی کن درست میشه»، «زیاد از رابطه‌ات مراقبت نکن، چون موش می‌افته تو کاسه آدم وسواسی»، «زیاد خوش نباش، هنوز اولشه، خوشی‌های شما هم تموم میشه» و ... . این جملات همان ویروس‌هایی هستند که بدون هیاهو و گاهی با بیان عزیزان‌تان گفته می‌شوند ولی حواس‌تان باشد که ویروسی نشوید.
نگاه‌تان را تعدیل کنید
در ازدواج دو نگاه وجود دارد. نگاه اول، نگاه فانتزی است. در این حالت تصور ما این است که کل زندگی باید همه‌اش خوشی، مسافرت، همیشه به هم توجه کردن، نبود هیچ اختلاف و تعارض و ... باشد. هرچند ممکن است که در زندگی زوجی همه این موارد مطرح شده وجود داشته باشد ولی حواس‌تان باشد که چون دو انسان متفاوت هستید، یک جاهایی با هم تعارض خواهید داشت، یک جاهایی با هم به اختلاف می‌خورید، ممکن است با هم قهر کنید، به یک سری از نیازهای‌تان پاسخ داده نشود، از شور و هیجان اندکی کاسته شود و ... . این همان نگاه واقعی است که باید در زندگی داشته باشید تا پاسخ قسمت دوم سوال‌تان برای مدیریت این ادعا را دریافت کرده باشید. در پایان از شما خواهش می‌کنم که قبل از رفتن به زیر یک سقف، خیلی فانتزی به زندگی مشترک نگاه نکنید تا با دردسرهای کمتری روبه رو شوید.
نویسنده : دکتر هادی غلام‌محمدی | مشاور خانواده