بزرگنمايي:

آریا بانو -
«راننده تاکسی» بهترین فیلم برنده نخل طلا/ «طعم گیلاس» کیارستمی 25ام شد
٤٥٧
١
صبا / منتقدان ایندی‌وایر چند ساعت مانده به آغاز هفتاد و دومین دوره جشنواره فیلم کن، فیلم های برنده نخل طلای جشنواره در طی هفتاد و یک دوره اخیر را رتبه بندی کردند.
منتقدان ایندی‌وایر از جمله آن تامپسون، کیت اربلند و اریک کوهن چند ساعت مانده به آغاز هفتاد و دومین دوره جشنواره فیلم کن برندگان نخل طلای جشنواره را در تمام ادوار از بهترین تا بدترین فهرست کردند.
در این فهرست «راننده تاکسی» شاهکار مارتین اسکورسیزی با بازی رابرت دنیرو، فیلم برنده جایزه نخل طلای کن سال 1976 به عنوان بهترین فیلم برنده نخل طلا در تمام تاریخ جشنواره کن برگزیده شد.
رتبه دوم تا دهم این فهرست به ترتیب عبارتند از: «یوزپلنگ» لوچینو ویسکونتی، «زندگی شیرین» فدریکو فلینی، «ویریدیانا» لوییس بونوئل، «اینک آخرالزمان» فرانسیس فورد کاپولا، «کاگه موشا» آکیرا کوروساوا، «پالپ فیکشن» کوئنتین تارانتینو، «چترهای شربورگ» ژاک دمی، «پدرسالار» برادران تاویانی و «دزدان فروشگاه» هیروکازو کورئیدا.
در این فهرست که شامل 71 فیلم برنده جایزه نخل طلای جشنواره است، «طعم گیلاس» ساخته عباس کیارستمی تنها فیلم ایرانی برنده این جایزه در جایگاه بیست و پنجم قرار گرفت.
در بخشی از توضیح فیلم «طعم گیلاس» در ایندی وایر چنین آمده است: «طعم گیلاس» برنده نخل طلای جشنواره کن در سال 1997 ساخته عباس کیارستمی است. این فیلم یکی از مناقشه برانگیزترین برندگان جشنواره بوده است.
راجر ایبرت منتقد سرشناس آمریکایی از فیلم متنفر بود و آن را به شدت ملال آور خواند با این حال چیزی درباره صبر و حوصله کیارستمی در برش زدن بین کلوزآپ ها و تصاویر مناظر وسیع در این فیلم وجود دارد که بیننده را مجذوب خود می کند.
«طعم گیلاس» در این فهرست بالاتر از آثار درخشانی چون «خواب زمستانی» اثر نوری بیلگه جیلان، «زیرزمین» اثر امیر کوستوریتسا، «درخت زندگی» اثر ترنس مالیک، «مش» اثر رابرت آلتمن، «مترسک» اثر جری شاتزبرگ و «روبان سفید» اثر میشاییل هانکه قرار گرفته است.
در این فهرست جایگاه آخر یا به عبارتی دیگر بدترین فیلم برنده نخل طلای کن به فیلم مستند «فارنهایت 9/11» ساخته مایکل مور تعلق گرفت. این فیلم مستند محصول سال 2004 نگاهی انتقادی به موضوع جنگ علیه تروریسم جورج دبلیو بوش داشت. درباره این فیلم گفته می شود در جشنواره کن آن سال بیش از 20 دقیقه تماشاگران آن را به صورت ایستاده تشویق کردند.