بزرگنمايي:

آریا بانو -
روایتی از پیرمرد دانشکده کشاورزی...
k ١
٠
ایسنا / صحبت از استادی است که با تیپی متفاوت و کلاه بر سر و عصا به دست راه می‌رفت و همه دانشجویان دانشگاه تبریز او را دیده بودند.
حضور مردی با این سن و سال در محیط دانشگاه و دانشکده‌های مختلف آن هم با آن وضعیت جسمانی برای بسیاری از دانشجویان سوال برانگیز بود.
او دانشجو نبود؛ دکتر «نظام وصال»، استاد بازنشسته دانشکده شیمی دانشگاه تبریز و فارغ‌التحصیل از دانشگاه آلمان بود که شرایط جسمانی سخت و بازنشستگی هم نتوانسته بود او را از کارهای خیر و علاقه به دانشگاه باز دارد.
استاد به پیرمرد دانشکده کشاورزی معروف بود و بیشتر اوقات او را کوله پشتی به دست می‌دیدی که در گوشه‌ای از دانشکده کشاورزی یا مسجد دانشگاه توقف کرده است.
عده‌ای از دانشجویان دانشگاه تبریز درباره دکتر وصال نوشته‌اند: دکتر وصال زن و دخترش را در تصادف از دست داده و از آن پس تمامی ثروتش را صرف کمک به فقرا کرده است؛ خیری که فراموش نمی‌شود.
«او با همان کلاه بوقی به تمامی دانشکده‌ها سر می‌زد و برای جمع کردن خیرات از دانشجویان و همکارانش کمک می‌خواست؛ او مسلط به زبان‌های روسی، آلمانی و انگلیسی بود.
نکته قابل توجه این که هیچ تصویر واضحی از استاد وصال در دسترس نیست و تصویر استفاده شده در این خبر را یکی از دانشجویان دانشگاه تبریز که تجربه یک روز همنشینی با استاد به هنگام رساندن او به منزلش را داشته، گرفته است.
استاد نظام وصال، روز گذشته دار وفانی را وداع گفت و مراسم تشییع پیکر وی امروز در وادی رحمت تبریز برگزار شد.
این مرد کوله به پشت چندین بار در دانشگاه تبریز و مسجد دانشگاه تبریز از کنار خیلی ها رد شده و توجه خیلی ها را به خود جلب کرده است. او نه یک رهگذر از دانشگاه بلکه یکی از مردان کهنی است که سال­ها در این دانشکده بوده، زحمت کشیده و در راه علم مو سفید کرده است. او دکتر نظام وصال اهل شیراز است و اینک یکی از استادان بازنشسته­ گرایش شیمی معدنی است.
دکتر وصال پیشتر به خبرنگار ایکنا گفته بود: من سال­هاست که به این دانشکده و دانشکده­های مختلف می‌­روم تا با اساتید و دوستان قدیمی همکاری داشته و به فقیر فقرا کمک کنیم؛ بعد از جمع کردن پول تمامی آن را برای افراد بی‌بضاعت مخصوصا برای کسانی که به گفته­ پزشکشان چندی از عمرشان باقی نیست و پول دارو برای تسکین دردشان ندارند دارویی می‌خریم.
استاد بغضی کرد و گفت: «متاسفانه تعداد افراد فقیر در جامعه­ ما بسیار زیاد شده است، به این دلیل است که همه باید دست در دست هم دهیم تا به آن­ها در حد توان کمکی کرده باشیم».
وی همچنین ادامه داد: من تمام دارایی خود را در راه کمک به فقیران بخشیده­ام تا بتوانم راه پدرم را که مرد شریفی بود را ادامه دهم و تنها آرزویم این است که اندک سلامتی را که دارم از من نگیرد تا بتوانم بیش‌تر در این زمینه فعالیت کنم.