بزرگنمايي:

آریا بانو - شاید بتوان دوران عقد را مهم ترین زمان از زندگی مشترک دانست. بسیاری از افراد دوران عقد را دوران راحتی و آسایش می دانند و از آن به عنوان آخرین فرصت برای تفریح و خوش گذرانی قبل از شروع زندگی مستقل و تحمل بار سنگین مسئولیت های آن یاد می کنند. ولی نباید از خاطر برد که در این دوران یکی از سنگین ترین و خطیرترین وظایف زندگی فرد بر عهده اش قرار می گیرد و آن وظیفه‌ی شناخت دقیق و همه جانبه‌ی شباهت ها و تفاوت های وی با همسرش است.
دوران زیبای عقد
وجود درجه ای از اختلافات گوناگون فردی، خانوادگی و خرده فرهنگی بین زوج ها بر هیچ‌کس پوشیده نیست. هر چند پیش از ازدواج و در مرحله‌ی انتخاب همسر باید تلاش کرد تا فردی را برای زندگی مشترک انتخاب کرد که حداقل تفاوت ها را با ما داشته باشد، اما علی‌رغم این تلاش باز هم وجود سطحی از تفاوت ها و اختلافات اجتناب‌ناپذیر خواهد بود. انسان ها از نظر ژنتیک با هم متفاوت هستند، تحت‌تأثیر نیروهای فرهنگی متفاوتی اجتماعی می شوند و موجودیت فردی آن ها از پاره ای جهات منحصر به فرد است.
این تفاوت های فردی و فرهنگی تا آن‌جا که منجر به اختلافات عمیق و ریشه ای نگردند، می توانند به تکامل متقابل زوجین و رشد و تعالی آن ها کمک کنند. بدین منظور و در راستای کنترل و هدایت تفاوت های موجود، زوجین باید سعی در شناخت همه ‌جانبه‌ی این تفاوت ها نمایند و البته بهترین زمان برای انجام این مهم، دوران تعیین کننده‌ی عقد است. در واقع دوران عقد دوران شناخت ویژگی ها و انتظارات خود و طرف مقابل با هدف دست یافتن به یک تفاهم بنیادی و سازنده برای ادامه‌ی مسیر زندگی مشترک است.
در راستای دست یافتن به این شناخت و تفاهم، نقش مشاهده و روش های غیر مستقیم و غیر ملموس قابل انکار نیست. بدین‌معنا که زوجین باید ارتباط گسترده و نزدیکی در شرایط و محیط های گوناگون با یکدیگر برقرار کنند تا با تمام مسائل و مشکلاتی که در آینده احتمال بروز آن ها خواهد رفت آشنایی کامل کسب کنند و آمادگی لازم را برای بهترین و صحیح‌ترین برخورد در چنین شرایطی داشته باشند. بدین‌منظور زوجین باید کنش ها و واکنش های مختلف خود را در این شرایط و محیط های گوناگون به دقت زیر نظر بگیرند تا شناخت متقابل‌شان نسبت به یکدیگر از عمق و غنای بیشتری برخوردار گردد.
در کنار این مشاهدات غیر مستقیم و موشکافانه برقراری تعامل مستقیم و گفت‌وگوهای صمیمانه و به دور از تظاهر و ناراحتی هم از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. بخش عمده ای از اختلاف‌نظرها و کدورت های همسران ناشی از سوء‌تفاهم هایی است که از طریق گفت ‌وگوی بدون پرده و توأم با آرامش به آسانی حل خواهند شد. زوجین باید از همین دوران عقد رابطه‌ی عاطفی و صمیمانه‌ خود را به سلاح گفت ‌وگو و تعامل سازنده مجهز کنند تا در مسیر پر پیچ و خم زندگی و در مواجهه با مشکلات گوناگون آتی به بهترین شکل ممکن از آن استفاده کنند.
با شناختی که زوجین از طریق کاربرد این روش ها نسبت به یکدیگر کسب می کنند به نقاط مشترک و همچنین نقاط تفاوت موجود بین خود به خوبی پی خواهند برد و در این وضعیت است که باید با رفتار منطقی و هوشمندانه سعی در مدیریت هر چه بهتر رابطه و زندگی مشترک خود نمایند.
هر یک از زوجین با استفاده از این توشه گران‌ بهایی که در دوران عقد به دست آورده اند، باید در تمام طول مسیر زندگی تلاش کنند تا در اختلاف نظرهای جزئی و نه چندان مهم و تعیین‌کننده در مقابل همسر خود و به نفع زندگی مشترک‌شان گذشت کنند. پذیرش این اختلافات کوچک فردی و فرهنگی و کنار آمدن با آن ها کلید موفقیت در زندگی زناشویی است.
زوجین باید ارتباط گسترده و نزدیکی در شرایط و محیط های گوناگون با یکدیگر برقرار کنند تا با تمام مسائل و مشکلاتی که در آینده احتمال بروز آن ها خواهد رفت آشنایی کامل کسب کنند و آمادگی لازم را برای بهترین و صحیح‌ترین برخورد در چنین شرایطی داشته باشند
همچنین در خصوص اختلافات بزرگ و تعیین‌کننده نیز باید با استفاده از شناخت جامعی که در دوران عقد به دست آورده اند از عوامل زمینه ساز آن ها دوری کنند تا خدای نکرده زندگی مشترکشان دچار چنین اختلافات ویران کننده نگردد و در کنار یکدیگر در مسیر سعادت و کمال گام بردارند.
برگرفته از: کتاب تحکیم پیوند زناشویی، محمدکاظم عاطف وحید، احمدرضا محمدپور، فهیمه لواسانی/تبیان