بزرگنمايي:

آریا بانو - ‌چهار دهه از تصویب کنوانسیون رفع همه اشکال تبعیض علیه زنان در مجمع عمومی سازمان ملل متحد می‌گذرد، با این حال در کشورهای مختلف جهان، زنان با محدودیت‌های مختلفی روبه‌رو هستند. به عنوان مثال، در هفت ایالت آمریکا - مریلند، آلاباما، میسی سیپی، مینه‌سوتا، داکوتای شمالی، وایومینگ و نیومکزیکو- هیچ قانونی وجود ندارد که مرتکبان زنای به عنف را از حق والدینی منع کند.

‌به گزارش ایسنا، در جمهوری عربی مصر، یک زن متأهل - به جز در مواردی که از سوی قانون یا عرف تعریف شده - برای خروج از خانه به اجازه همسرش نیاز دارد؛ در غیر این صورت، حق نفقه را از دست می‌دهد. مردان نیجریه‌ای - براساس بند 55 قانون جزایی این کشور- مجازند برای تادیب یا اصلاح، همسران‌شان را کتک بزنند. در روسیه 31 سال است که قانون برابری جنسیتی روسیه- که تبعیض‌های جنسیتی را ممنوع می‌کند- به حالت تعلیق درآمده است.
فقر زنانه
به گزارش اینترپرس سرویس، زنان در آفریقای سیاه (مناطق جنوب صحرای بزرگ آفریقا) و حوزه کارائیب 80 درصد و به طور کلی در جهان بیش از 50 درصد محصولات غذایی اصلی را تولید می‌کنند. آن‌ها دوسوم از کارهای جهان را انجام می‌دهند، اما فقط 10 درصد درآمد جهان و یک درصد از ابزار تولید را در اختیار دارند. آن‌ها در تأمین منابع مالی و خرید مایحتاج‌شان دشواری‌های زیادی دارند، چرا که بسیاری از جوامع هنوز نمی‌پذیرند یا درک نمی‌کنند که نقش‌های سنتی در حال تغییرند.
براساس گزارش یونیسف، زنان بیشتر احتمال دارد به کارهای دست پایین - با دستمزد، امنیت مالی و مزایای اجتماعی ناچیز- مشغول شوند. دستمزدهای پایین‌تر و کنترل کمتر بر درآمد خانواده توانایی جمع کردن سرمایه را محدود می‌کند و همین، آن‌ها را در معرض فقر بیشتر قرار می‌دهد. فقط یک‌پنجم از شرکت‌های بین‌المللی جهان، توسط زنان اداره می‌شوند.
با وجود تلاش‌های زیاد، حتی در کشورهای ثروتمند غربی نیز زنان بیش از مردان از فقر رنج می‌برند؛ پدیده‌ای که جامعه‌شناسان از آن به عنوان زنانه شدن فقر یاد می‌کنند، به طوری که از هر سه فقیر بزرگسال، دو نفر زن هستند. حتی در ثروتمندترین کشور جهان یعنی آمریکا، فقیرترین افراد را زنان بچه‌دار تشکیل می‌دهند. به ازا هر یک دلار که یک مرد سفیدپوست به دست می‌آورد، یک زن آفریقایی - آمریکایی 64 سنت و یک زن آمریکای لاتین 56 سنت کسب می‌کند. بر اساس آمار سال 2016، تنها 57 درصد از زنانی که در سن کار هستند، کار دارند؛ این رقم در مردان 70 درصد است.
این وضعیت به نفع کودکان نیست. فاکتورهایی مثل زمانی که زنان صرف کار بیرون از خانه می‌کنند، شرایط کار و نحوه کنترل بر آمدی که به دست می‌آورند، سلامت زنان و در نهایت کودکان را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
ارزیابی کشورهای در حال توسعه نشان می‌دهد که تکنولوژی به زنان کمک می‌کند راحت‌تر به فرصت‌های شغلی و تجاری دست پیدا کنند.
توازن کار- زندگی
کار زنان با ترک اداره تمام نمی‌شود، در خانه بار کارهایی را بر دوش می‌کشند که هیچ دستمزدی در ازا آن نمی‌گیرند. هر زن ایتالیایی به طور میانگین 22 ساعت یا تقریباً سه روز کاری کامل بیشتر از شریک زندگی‌اش صرف این کارهای بی‌اجرت می‌کند در حالی که این اختلاف در کشورهای نوردیک (شمال اروپا یا اسکاندیناوی) پنج ساعت است. در مجموع تخمین زده می‌شود که ارزش کار بدون دستمزد زنان در خانه 10 تریلیون دلار یا 13 درصد از تولید ناخالص جهانی است.
براساس گزارش سازمان ملل متحد، هیچ کشوری در جهان نیست که در آن مردان در مقایسه با زنان، وقت بیشتری صرف کارهای خانه کنند. به همین دلیل، وقتی موضوع اختصاص دادن زمانی به خود به میان می‌آید، بسیاری از زنان با موانع بزرگ روبه‌رو هستند. اگر مردان و زنان کارهای منزل را با هم به اشتراک بگذارند، زنان هر هفته، پنج ساعت زمان آزاد به دست می‌آورند.
تبعیض جنسیتی
شاخص شکاف جنسیتی جهانی از سال 2006 باریک‌تر شده است، اما با این روند 100 سال دیگر طول می‌کشد تا زنان جهان جایگاهی برابر با مردان کسب کنند. برابری جنسیتی، پیشرفتی اخلاقی و اقتصادی است.
در جوامعی که پسران- به دلایل فرهنگی یا اقتصادی- محبوب‌تر هستند، سقط جنین‌های دختر بالاست. در سنین بالاتر، این تبعیض در دسترسی راحت‌تر پسران به تحصیلات ابتدایی و متوسطه نمود پیدا می‌کند. به جز چند مورد استثنا، در بیشتر موارد این دختران هستند که از تحصیل محروم می‌شوند؛ 62 میلیون دختر در سراسر جهان از تحصیل محروم‌اند.
برابری جنسیتی نه تنها به زنان فرصت می‌دهد بر فقر خود غلبه کنند و از زندگی بهره ببرند، بلکه وضعیت فرزندان، خانواده و کشور آن‌ها را هم ارتقا می‌دهد.
دانمارک، فرانسه، لتونی، لوکزامبورگ و سوئد در رأس کشورهای دارای حقوق برابر زن و مرد
بر اساس گزارش بانک جهانی، فقط چند کشور در جهان حقوق برابری برای زن و مرد قائل هستند، دانمارک، فرانسه، لتونی، لوکزامبورگ و سوئد در رأس این رنکینگ قرار دارند و قوانین برابری برای مردان و زنان دارند.
در 22 کشور جهان، مادرانی که ازدواج کرده‌اند نمی‌توانند تابعیت خود را به فرزندان‌شان منتقل کنند. 30 کشور قوانینی دارند که بر اساس آن مرد رئیس خانه محسوب می‌شود. در خاورمیانه و شمال آفریقا تبعیض‌آمیزترین قوانین علیه زنان مشاهده می‌شود. کشورهای جنوب آسیا از جمله افغانستان، بنگلادش و پاکستان تا اندازه‌ای قوانین‌شان را اصلاح کرده‌اند. در 29 کشور جهان، قانون به زنان اجازه نمی‌دهد شب کار کنند و 41 کشور آن‌ها را از برخی کارهای تولیدی بازمی‌دارد؛ مثلاً در روسیه زنان از 456 شغل منع شده‌اند.
155 کشور جهان، دست‌کم یک قانون دارند که زنان را از دستیابی به فرصت‌های اقتصادی بازمی‌دارد. در 100 کشور، زنان با محدودیت‌های شغلی مواجه‌اند و این قوانین معمولاً زنان را به مشاغل کم‌درآمد محدود می‌کند. قانون 18 کشور به مردان این حق را می‌دهد که زنان‌شان را از کار در بیرون از خانه منع کنند.
این تفاوت‌های قانونی عواقب اقتصادی و اجتماعی طولانی‌مدتی دارد و با تبعیض‌های بیشتر در زمینه دستمزد و نرخ اشتغال همراه است. در کشوری که دختران در آینده احتمالاً دستمزد محدودتری دارند، خانواده ترجیح می‌دهد فرزندان پسر را به مدرسه بفرستد.
هزینه اقتصادی نابرابری جنسیتی بالاست. مؤسسه جهانی مک‌کنزی تخمین زده است که اگر زنان با پشتوانه قانونی برابر با مردان در اقتصاد کشورها مشارکت کنند، تا سال 2025، حدود 28 تریلیون دلار به تولید ناخالص جهان افزوده خواهد شد. این افزایش 26 درصدی در تجارت برابر است با اضافه کردن یک ایالات متحده و یک چین دیگر به اقتصاد جهان.
زنان و تغییر اقلیم
براساس گزارش صندوق جمعیت سازمان ملل متحد (UNFPA)، زنان- خصوصاً در کشورهای فقیر- بیش از مردان تحت‌تأثیر تغییر اقلیم قرار می‌گیرند. در بسیاری از کشورها، زنان سهم بزرگی از نیروی کار کشاورزی را به خود اختصاص می‌دهند و به دیگر فرصت‌های شغلی درآمدزا کمتر دسترسی دارند. خشکسالی و باران‌های نامنظم آن‌ها را مجبور می‌کند سخت‌تر کار کنند تا امنیت غذا، آب و انرژی‌شان را تأمین کنند. دختران از مدرسه بازمی‌مانند تا به مادران‌شان کمک کنند. این چرخه منجر به محرومیت و فقر می‌شود و سرمایه اجتماعی مورد نیاز برای برخورد درست با تغییر اقلیم را تحلیل می‌برد.
زنان و رسانه
توجه رسانه‌ها به زنان بنا به دلایل خاصی جهت‌دار است. مثلاً سازمان دقت و انصاف (FAIR) در گزارشی، رسانه‌های آمریکا را در طول مراسم دفن پرنسس دایانا تحلیل کرد و متوجه شد رسانه‌های این کشور معمولاً فقط بر معدود افرادی مثل دایانای متوفی و مادر ترزا که سلبریتی محسوب می‌شوند، تمرکز دارند و از هزاران زن دیگر که کارهای مشابه انجام می‌دهند، به ندرت حرفی می‌زنند.
به طور کلی نقشی که از زن در رسانه نمایش داده می‌شود در برگیرنده یک کلیشه فرهنگی و یک تیپ خاص است که دیگر زنان را وامی‌دارد آن را دنبال کنند؛ این مسئله در تمام کشورها - از ثروتمندترین تا فقیرترین- دیده می‌شود.
منابع:
https://www.thelily.com
https://www.usnews.com
https://www.telegraph.co.uk/
http://www.globalissues.org
https://www.euronews.com
http://www.unwomen.org
https://www.theguardian.com
https://genderstats.un.org
https://womenwatch.unwomen.org
http://www.unwomen.org
https://www.makers.com
انتهای پیام