بزرگنمايي:

عادت مکيدن انگشت (انگشت شست) در ميان کودکان شايع بوده و در اغلب اوقات به عنوان عادت طبيعي تلقي شده که نبايد نگران آن بود. کودکان غالبا در 2 سالگي يا در هنگام پيدايش و درآمدن دندان‌‌هاي دائمي اين عادت را کنار مي‌‌گذارند. اما اگر اين عادت پس از درآمدن دندان‌‌هاي دائمي ادامه يافت، چه بايد کرد؟ بايد دلايلي که کودک را ترغيب به انجام اين امر مي‌‌کند، جست‌وجو شود. اغلب دلايل اين رفتار، رواني بوده و از عدم احساس امنيت يا اضطراب دائمي کودک ناشي مي‌‌شود. در اين حالت کودک، آرامش و راحتي را در مکيدن انگشت مي‌‌يابد. اين امر عدم توانايي خوابيدن برخي از کودکان بدون مکيدن انگشت را توجيه مي‌‌کند. حال ممکن است اين سوال پيش آيد که مگر مکيدن انگشت چه ضرري براي کودک دارد که ما تلاش کنيم حتما اين عادت را از او دور کنيم؟ نکته اينجاست که بايد تلاش کرد، کودک اين عادت را کنار گذارد چون در غير اين صورت باعث ايجاد مشکلاتي در استخوان‌‌بندي فک‌‌ها و دندان‌‌هاي کودک شده که محتاج درمان خواهد بود. اثرات مضر مکيدن انگشت پس از 3 سالگي تغيير شکل استخوان هاي فک صورت کج درآمدن دندان ها نازک شدن دندان ايجاد عفونت در اطراف ناخن ها و بيماري هاي عفوني بيرون زدن فک بالا (دندان هاي فوقاني به سمت بيرون و دندان هاي پايين به سمت داخل رشد مي کنند) تاثير روي رشد کام (سقف دهان) نادرست قرار گرفتن زبان افتادگي لوزه و در نتيجه خرخر کردن باز ماندن دهان و فاصله افتادن ميان فک بالا و پايين باقي ماندن بلع نوزادي در افراد اختلالات گفتاري مثل لکنت زبان پينه بستن انگشت منحرف شدن انگشت عادت مکيدن انگشت,مکيدن انگشت در نوزادان درمان مکيدن انگشت در کودکان بايد با استراتژي خاصي صورت گيرد درمان مکيدن انگشت در کودکان درمان در اين کودکان بايد با استراتژي خاصي صورت گيرد. به کودک بايد فرصت داد که عادتش را پيش از رويش دندان‌هاي دايمي متوقف کند. درمان اغلب بين سنين 6-4 سالگي انجام مي‌ شود و تا کنون سه روش مختلف جهت درمان اين عادت پيشنهاد شده است. انتخاب هر کدام از اين روش‌هاي درماني، بستگي به تمايل خود کودک براي متوقف ساختن عادتش دارد. اين روش ها شامل موراد زير است: 1- يادآوري: اين روش درمان براي کودکاني که همکاري لازم را دارند و خودشان تمايل به ترک عادت مذکور را دارند، مناسب است. در اين روش مي ‌توان يک نوار چسب ضد آب روي انگشت شست کودک چسباند تا به کودک ياد‌آوري کند که انگشت خود را داخل دهان نبرد. اين نوار چسب بايد تا زماني که عادت به طور کامل از بين نرفته است، روي انگشت کودک باقي بماند و يا مي ‌توان با ماليدن محلول‌ها يا کرم‌هاي بد طعم بر روي انگشت کودک از اين عادت جلوگيري کرد. البته بايد مراقب بود که اين مورد، از نظر کودک به عنوان يک تنبيه تلقي نشود، زيرا در اين صورت کودک اقدام به مقابله کرده و درمان، نتيجه‌اي در برنخواهد داشت. 2- پاداش: در اين روش، بين کودک و والدين با دندان ‌پزشک، قراردادي بسته مي ‌شود. قرارداد به اين صورت است که به کودک گفته مي ‌شود اگر براي مدتي اين عادت را تکرار کند، در پايان مدت تعيين شده جايزه دريافت مي ‌کند. ارزش بهاي جايزه اهميتي ندارد، ولي بايد حتماً مورد علاقه ي کودک بوده و او را تحريک کند. اين درمان به طور مداوم تکرار مي‌ شود و هر بار که کودک قرارداد مربوطه را رعايت کرد، جايزه دريافت مي‌ کند. بايد در نظر داشت که در حين همکاري کودک جهت ترک عادت، او را به طور کلامي نيز مورد تشويق قرار داد. 3- استفاده از وسايل ترک عادت: اگر عادت کودک پس از دريافت پاداش هنوز برطرف نشده است ولي خود کودک حقيقتا تمايل به ترک عادت دارد، مي ‌توان از روش کاربرد وسايل ضد عادت استفاده کرد. در اين روش وسيله‌اي در دهان کودک قرار داده مي ‌شود که به‌ طور فيزيکي ادامه ي عادت را براي وي مشکل مي‌سازد. در اين روش، دندان پزشک حتماً بايد کودک و والدينش را توجيه کند که اين وسيله جنبه ي تنبيهي ندارد و صرفاً به عنوان يادآور مي‌ باشد. مدت استفاده از وسايل ترک عادت چه مدت مي ‌باشد و در موقع استفاده از اين وسايل رعايت چه نکاتي لازم است؟ از وسايل ترک عادت مي‌توان به PALATAL CRIB, QUAD HELIX اشاره کرد. مارپيچ‌هاي اين وسايل به کودک يادآوري مي ‌کند انگشتش را در دهانش نگذارد. اين وسايل معمولاً به مدت 6 ماه بايد در داخل دهان کودک قرار گيرد. در اوايل کار، تحمل وسيله در داخل دهان براي کودک مشکل است، ولي حداکثر بعد از 2هفته، کودک به آن عادت مي ‌کند. نکته ي حايز اهميت اين است که به علت ‌گير کردن غذا و مواد قندي چسبناک به سيم‌هاي به کار رفته در اين وسايل، بهداشت دهان و دندان در طول مدت استفاده از اين وسيله، بايد به طور جدي توسط کودک و والدين او رعايت شود.